معاون پژوهشی مرکز تحقیقات بیماریهای کلیه و مجاری ادراری دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با اشاره به تلاش محققان این مرکز برای به نتیجه رساندن تحقیقات بازسازی بافت عضله و مخاطی مثانه با استفاده از نوعی نانوپلیمر، گفت: بازسازی بافت عضله و مخاطی مثانه وارد مرحله آزمایش حیوانی شده است.
به گزارش حکیم مهر به نقل از شفا آنلاین، «دکتر ناصر شخص سلیم» افزود: بازسازی این عضو با بهره گیری از فناوری پیشرفته مهندسی بافت، نانوتکنولوژی با همکاری محققان دانشگاه تربیت مدرس، شرکت بن یاخته و دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران در حال انجام است.
وی با اشاره به اینکه تلاش محققان ایرانی گام بلندی برای درمان برخی از بیماریهای مثانه از جمله «مثانه عصبی» محسوب می شود، اظهار کرد: محققان با استفاده از این روش می توانند حجم ذخیره مثانه که بر اثر این بیماری کاهش یافته را به حالت عادی برگردانند.
شخص سلیم در باره بیماری مثانه عصبی توضیح داد: این مثانه ها خود به خود منقبض می شوند. مشخصات این بیماری تکرر یا بی اختیاری ادرار است که در صورت فشار بالای مثانه، کلیه ها هم دچار نارسایی می شوند.
وی گفت: اگر این طرح با موفقیت به نتیجه برسد، زمینه برای جایگزینی مثانه برای مبتلایان به سرطان پیشرفته این عضو هم فراهم خواهد شد.
معاون پژوهشی مرکز تحقیقات بیماری های کلیه و مجاری ادراری ادامه داد: در چند سال پیش برای رشد بافت مخاطی مثانه از پرده آمنیوتیک رحم استفاده شد که این اقدامات در راستای بازسازی مثانه انجام گرفت و نتایج خوبی هم به همراه داشت.
وی تصریح کرد: تقریباً هشت سال بر روی این موضوع مشغول تحقیق و پژوهش هستیم و تاکنون پنج مقاله از آنها در مجلات معتبر منتشر شده است.
شخص سلیم با اشاره به اینکه این طرح به معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری ارسال شده است، گفت: در صورت ملی اعلام شدن این طرح و دریافت حمایت های لازم، شرایط برای ساخت مثانه مصنوعی در کشور فراهم می شود. در صورت حمایت مالی و معنوی از این طرح در چند سال آینده این کار مهم در کشور به نتیجه خواهد رسید.
معاون پژوهشی مرکز تحقیقات بیماریهای کلیه و مجاری ادراری دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی افزود: مهندسی بافت از جمله موضوعاتی است که در آن پیشرفت های خوبی داشته ایم؛ بهره گیری از مهندسی بافت برای رفع معضل بیماران مثانه از جمله بی اختیاری ادرار، کاری جدید است.
شخص سلیم با اشاره به اینکه در حال حاضر جایگزین مناسبی برای مثانه وجود ندارد، گفت: مراکز علمی بزرگ دنیا که در زمینه مهندسی بافت کار می کنند، مشغول فعالیت در این حوزه هستند و در برخی موارد هم وارد مرحله انسانی شدند، اما نتیجه کار آنها رضایت بخش نبوده است.
