قرنطینه مرغداری‌ها بسیار دشوار بوده و برخی منفعت‌طلبی‌های کوچک، راه‌های انتشار ویروس را باز نگه می‌دارد

ای عقیل آب زسرچشمه ببند که چو پر شد نتوان بستن جوی

ایکاش می شد.

هیئت دولت در زمانی برای آنفلوآنزا تشکیل جلسه داد که اولین کانون مثبت اعلام شد و 92 هزار قطعه مرغ معدوم شده بود ولی نوابغ ما اعلام میکنند که در طی یک ماه گذشته حداقل دو جلسه با معاون اول رئیس جمهوری برای مسئله آنفلوآنزا برگزار شده ، آن هم بعد از اینکه کشور طی 18 ماه گذشته در گیر بیماری بوده است و در این بین یک اپیدمی تب برفکی هولناک هم داشته ایم. حالا متوجه تفاوت می شویم که چرا بقیه می توانند کنترل کنند و ما عاجرانه دنبال راه حل واکسن افتاده ایم. البته در این فاصله یک رئیس سازمان و دو رئیس موسسه رو هم عوض کرده ایم. یا بیماری عوضی است یا مدیران اشتباهی اند یا دولت مردان بیهوشند

با عرض پوزش کامنت قبلی را صلاح میکنم ،
هیئت دولت کشور ژاپن زمانی برای آنفلوآنزا تشکیل جلسه داد که اولین کانون مثبت اعلام شد و 92 هزار قطعه مرغ معدوم شده بود ولی نوابغ ما اعلام میکنند که در طی یک ماه گذشته حداقل دو جلسه با معاون اول رئیس جمهوری برای مسئله آنفلوآنزا برگزار شده ، آن هم بعد از اینکه کشور طی 18 ماه گذشته در گیر بیماری بوده است و در این بین یک اپیدمی تب برفکی هولناک هم داشته ایم. حالا متوجه تفاوت می شویم که چرا بقیه می توانند کنترل کنند و ما عاجرانه دنبال راه حل واکسن افتاده ایم. البته در این فاصله یک رئیس سازمان و دو رئیس موسسه رو هم عوض کرده ایم. یا بیماری عوضی است یا مدیران اشتباهی اند یا دولت مردان بیهوشند

حکیم جان ، با توجه به اینکه این آقا تاکنون آسیب های فراوانی را به ساختار ها و نیروی انسانی دامپزشکی اعم از سازمان وموسسه وارد ساخته و هنوز هم ادامه داره، لذا پیشنهاد میکنم حداقل عکسی رو از ایشان در سایت منتشر نکنید ما به اندازه کافی ایشان رو نظاره کرده ایم

أَعظَمُ المَصائِبِ الجَهلُ؛

بزرگ ترين مصيبت ها، نادانى است.

این اقا در دولتهای قبلی هم حضور داشت چرا سوایق کاری مورد توجه نیست

حال كه مجلس در آستانه استيضاح حجتى است بايد كمپينى از سوى دامپزشكان برگزار شود كه يك دامپزشك مجرب و توانمند براى احراز پست وزارت معرفى گردد.

همه ما تحصیلکرده این کشوریم منتهی اینقدر این جماعت پزشک ازمون و خطا کرده اند که حتی سیاستمداران هم از این قشر واهمه دارند چرا که مسئله سلامت انسان مطرح است ولی عجبا که دامپزشکی هم با سلامت وهم هم با اقتصاد مردم عجین است ولی تا بحال این موصوع برای مسئولین ملموس نبوده.علتش راهم خودم هم نمیدانم

اگر موضوع همین هم باشد، این وضعیت تراکم مرغداری ها توسط چه کسانی و چه وزارت خانه ای فبلا باید هدایت می شد و چه کاری حناب مهندس و دوستان متخصصشان برای این رفع این نقیصه انجام دادن یا پیش بینی کردن. از آن زمان یادشان بیاید که روسای سازمان جهاد فقط به میران تولید توجه می کردند و تمام دستورالعمل های دامپزشکی را میجویدن و تمام قد با معاونان امور دامشان و حتی امور اراضیشان در مقابل آن قرار می گرفتند. ضمن اینکه این دلیل اصلا کافی نیست چراکه متصدی اعمال ضوابط بخش دولتی است. از ماده 5 یادتان بیاید که نظارت و اعمال نظر بخش دولتی دامپزشکی را برای صدور یا تمدید پروانه های دامپزشکی از بین بردید و درپی آن جشن می گرفتید و امروز به جان بخش های تخصصی این حرفه از جمله موسسه تحقیقات و واکسن سازی رازی افتاده اید. نگاه شما به دامپزشکی خدای نکرده مثل نگاه یک دشمن است و تحت تأثیر معاونان خود هستید . کمی از لاک خود خارج شوید و امور حوزه خود را شخصا مطالعه وتصمیم سازی کنید. احساسی عمل کردن شما آقای وزیر ظلم به مملکت،علم،عالم و شخص شماست که البته آخریش خیلی کم اهمیت است. ریاست محترم جمهور باید متوجه اقدامات انتحاری شما باشند. اگر خسته،دل شکسته و یا ناامید شده اید مردانه استعفا بدهید.

نه عوامل بیماری زا که در ایران شایع شده وحشی تر از آن عبور عواملی است که در بقیه کشورها موجب بروز بیماری شده و نه امکانات کشور کمتر از بقیه کشور هاست، ولی نابسامانی های مدیریتی در کشور باعث این همه بدبختی و فلاکت میشود.
مثلا بسیاری از کشورها که حتی امکانات تولید واکسن و دانش فنی ما را ندارند نیز دچار اینگونه تلفاتی که ما می شوید نمی شوند ، بدلیل عقل عرض می کنم که اگر غیر از این بود که بایستی مثلا در برابر بیماری تب برفکی نسل نشخوارکنندگان در آن کشورها از بین میرفت. چگونه است که با این همه امکانات مادی و تجربه، ما به یک اپیدمی تب برفکی که میرسیم بدبخت می شویم؟ یادمان نرفته وضعیت اپیدمی سال 94 و 95 تب برفکی را که چگونه دهها هزار دام تلفات دادیم! اگر بخواهیم موضوع را آسیب شناسی کنیم به یک نکته اساسی می رسیم و آن هم بحث مدیریتی است. در اپیدمی سال 94 هیچ یک از مدیرانی که اپیدمی دوره های قبل را مدیریت کرده بودند حتی بعنوان کارشناس حضور جدی در صحنه نداشتند. این امر نه از این بابت است که کارشناس ها و مدیران قبلی بهتر کار میکرده اند، که آنها نیز باید نقد شوند، بلکه از این جهت است که ما هیچگاه از گذشته خود عبرت نمی گیریم و دائم در حال آزمون و خطا هستیم. در سال 94 مدیریت حاضر در صحنه چنان با تصمیم گیری های خود مملکت را دچار بحران کرد که در تاریخ چند ده ساله اخیر کمتر میتوان نمونه ای مشابه از آن را یافت و انسان را یاد دوران قبل توسعه یا زمان قاجار و تلفات دام در آن دوره می انداخت. به بیان دیگر وجود این همه امکانات ، سرمایه و خصوصا امکانات تولید واکسن نتوانست هیچ تاثیری در کنترل بیماری داشته باشد. این امر علاوه بر اینکه اشاره به میزان انبوه تلفات دارد ولی نکته بسیار مهمتری را برای خوانندگان محترم نیز دارد و آن اینکه سوء مدیریت چه تاثیر شگرف دارد و چگونه اشتباهات مدیریتی، به تنهایی میتواند اثر بخشی میلیاردها میلیارد سرمایه گذاری را از بین ببرد.
در همان زمان نیز اشتباهات مدیریتی ای که باعث شیوع گسترده‌ای تب برفکی شد را در همین سایت در قالب کامنت ذکر کردم ولی متاسفانه مدیران غالبا به شنیدن اخبار خوب راضی و از واقعیات گریزان هستند. در آن مقطع همین آقایان بجای تحلیل اقدامات انجام شده و ادامه و یا تغییر یا عدم تغییر استراتژی های پیش رو ، مصاحبه های غیر واقعی کرده و از کنترل شدن بیماری صحبت میفرمودند و دیدیم که چه بر سر سرمایه دامی و قشر دام پرور و نهایتا کشور آمد.
مدیریت وزارت جهاد کشاورزی آنقدر فشل بود که کشوری که قریب به 50 سال است که تولید کننده واکسن تب برفکی است بناگاه متوجه شد که هیچ واکسنی در انبار ندارد و بخش تولید واکسن تب برفکی نیز ماههاست که تعطیل شده است. عرض میکنم بناگاه ، زیرا واقعا آنقدر غرق در امور حاشیه ای بودند که توجه بسیار کمی به وظائف قانونی و حاکمیتی خود داشتند، و آنجا بود که بناچار و با قید فوری اقدام به واردات انبوه واکسن های کم توان نمودند و همه میدانیم که شرایط فورس ماژور بین خریدار و فروشنده چه ها که نمیگذرد!
گاه یک تصمیم نابخردانه چنان گردبادی از حوادث را رقم میزند که حتی فرد تصمیم گیرنده فرصت نمیکند اشتباه خود را جبران کند. مانند خلبان جنگنده ای که لحظه‌ای از پشت سر خود غافل شده و فرصت حتی ایجکت کردن را هم نداشتن باشد. بله این گونه بود که با یک اشتباه که میتوان گفت بزرگترین اشتباه تاریخ مبارزه با بیماری تب برفکی شکل گرفت . اشتباه از آنجا آغاز شد که بعلت عدم تخصیص اعتبار جهت اجرای واکسیناسیون، البته واکسن وارداتی که بسیار گران قیمت هم بود، اعلام شد که گاودار مکلف است پول واکسن را بدهد و اگر گاوداری هزینه واکسیناسیون را تقبل نکند واکسنی دریافت نخواهد کرد. همین یک اشتباه کافی بود که 31 استان کشور درگیر سهمگین ترین نوع اپیدمی بیماری تب برفکی شود و عوامل دیگری مانند کمبود واکسن و .....نیز مزید بر علت شدند. افراد مطلع آگاهی دارند که مبارزه با بیماری تب برفکی تحت عنوان طرح ملی مبارزه سالهاست بعنوان یک استراتژی پذیرفته شده با افت خیز مشغول مبارزه با اپیدمی های تب برفکی است و در این مبارزه دامدار مکلف به واکسیناسیون است و همه میدانیم که یکی از ریسک فاکتورهایی انتشار بیماری مراجعه واکسیناتور به دامداری می باشد که البته با انجام واکسیناسیون و رعایت اصول بیوسکیوریتی تا حدودی اثر آن خنثی میشود. حالا در نظر بگیریم اکیپ واکسیناسیون در منطقه با ریسک بالا حرکت میکند و دامداران با توجه به موقعیت خود از قبول واکسیناسیون تا رد آن مخیر باشند ، خوب چه اتفاقی روی خواهد داد. از نظر اپیدمیولوژی در این شرایط قطع واکسیناسیون بسیار بهتر از ادامه این وضعیت است. ولی در مدیریت اعمال شده واکسیناسیون با همین شرایط ادامه پیدا کرد و اتفاقی افتاد که همه شاهد آن بودیم.
الان هم در مبارزه با آنفلوآنزا همین سوء مدیریت در حال فرمانروایی است، اگر چه مدیران سازمان تغییر یافتند ولی فرهنگ سازمانی از بین نرفته است. تنها نکته مثبت این مبارزه این بود که مدیرکل دفترطیور سازمان تغییر نکرده بود و با داشتن تجربه حداقل دو اپیدمی قبلی مشغول بکار بود و مدیریت سازمان بجای اینکه در کنار او مشکلات را ارزیابی و بر رفع آن ها کمک کند، اقدام به جابجایی مدیرکل نمود و این حلقه ارتباطی بین تجربه و وضعیت فعلی را قطع نمود. غافل از اینکه موقعیت بحرانی فعلی حاصل عدم اقدام بموقع سایر رده های تصمیم گیری است نه حاصل مبارزه در خط اول. مثالی میزنم. در امر مبارزه با این بیماری یک پروتکل جامع شامل تست و کشتار و پرداخت غرامت پیش‌بینی شده است. این پرداخت غرامت تنها برای جبران خسارت مرغداری نیست که وزارت جهاد کشاورزی و دولت به انحنای مختلف در پرداخت آن تعلل میکنند، بلکه یک ابزار جدی در امر مبارزه است و پرداخت بموقع آن باعث می شودکه هیچ واحدی از واحد های درگیر اقدام به مخفی کاری نکند. حالا ببینید تعلل در این امر چگونه تمام هزینه های انجام شده برای مبارزه را خنثی خواهد کرد و بد تر از همه اینکه با یک تاخیر طولانی اقدام به پرداخت شود. خوب در این حالت تنها منابع مالی را از دست دادیم و بخشی از خسارت مرغداری پرداخت شد ولی این امر در امر مبارزه و کنترل بیماری هیچ کمکی نکرد که بماند اثر مخفی کاری مرغداری را که باعث وخامت اوضاع شد را نیز تحمیل کرد. پس وقتی گفته می شود این ساختار وزارت خانه و نوع تصمیم گیری ها و حتی شخصیت و نوع نگرش مدیران بالایی وزارت جهاد با تکالیف سازمان دامپزشکی و موسسه رازی هم سو نیست از این نظر است و اینگونه است که مدیریت مبارزه راه بجایی نخواهد برد. حالا به این چند نمونه که عرض شد عدم سرمایه گذاری در امر مهم 1. آموزش، 2. تغییرات شتاب زده مدیریت و گوشه نشین کردن افراد با تجربه و تاثیر گذار در مبارزه 3. عدم تعیین استراتژی های بلند و یا جایگزین کردن آن با استراتژی های کوتاه مدت و البته غلط بمنظور فرار از تبعات وضعیت موجود 4. رفیق بازی های بی حد و حصر را هم اضافه کنیم بعد چه انتظاری میتوان داشت از این رو بخاطر تکمیل شدن خطاها، استفاده از واکسیناسیون علیه آنفلوآنزا نیز در دستور کار قرار گرفته است زیرا حیف است که لیست خطاها انجام شده در سال های اخیر به زیور بومی شدن و استفاده از واکسیناسیون به بهانه کاهش میزان خسارات وارده آراسته نگردد.
در خاتمه ذکر این نکته را لازم میدانم که مقام عالی وزارت نیز نگاه عوامانه ای به موضوع مبارزه دارند. وقتی ایشان حتی در شمارش معلول ها ناتوان هستند و آنها را یک درمیان از قلم می اندازند، نمیتوان مطمئن بود که بشود مبارزه ای همه جانبه با این ویروس و یا عوامل مشابه داشت و در آینده نیز همین شهر و شهریار را شاهد خواهیم بود. اینجا حدیث امیر المومنین معنای عملی دارد که می فرماید
 أَعظَمُ المَصائِبِ الجَهلُ بزرگ ترين مصيبت ها، نادانى است.
ما ملتی شده ایم که کمتر فکر میکنیم و بیشتر هزینه می کنیم