گفت‎وگوی مرکز مجازی ترویج دامپزشکی (مِتُد) با «دکتر سید حامد شیرازی بهشتی‌ها»

حکیم مهر: مرکز مجازی ترویج دامپزشکی (مِتُد) به گفتگو با «دکتر سید حامد شیرازی بهشتی‌ها» متخصص کلینیکال پاتولوژی و عضو هیأت علمی دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج پرداخت.

متن این گفتگو به شرح زیر است:

1 - متولد چه سالی و اهل کجا هستید، تحصیلات دانشگاهی و اشتغال فعلی شما چیست؟

اینجانب، سید حامد شیرازی بهشتی ها، متولد 26 شهریور ماه سال 1360 در شهر تهران هستم. تحصیلات دانشگاهی من در مقطع دکترای عمومی، رشته دامپزشکی و در مقطع دکترای تخصصی، رشته کلینیکال پاتولوژی است. از سال 1384 عضو هیات علمی تمام وقت دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج هستم و به صورت مدعو با دانشکده‌های دامپزشکی تعدادی از دانشگاه ها نظیر دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، شهرقدس، شوشتر و ... همکاری دارم. به علاوه به صورت رسمی، برگزار کننده دوره های بازآموزی در سازمان نظام دامپزشکی جمهوری اسلامی ایران، جامعه دامپزشکی حیوانات خانگی و ... هستم.

2 - چرا رشته دامپزشکی را برای تحصیل انتخاب کردید؟

صد افسوس و بهتر بگویم هزاران افسوس که عموم دانش آموزانی که به رشته دامپزشکی گام می نهند فاقد تمایل اولیه و یا شناخت کافی از این رشته می باشند و علت ورود آنان عمدتا به علت نداشتن رتبه ی کافی و لازم برای ورود به سه رشته دندان پزشکی، پزشکی و داروسازی است ولی بنده از بین چهار رشته مقطع دکترای حرفه ای، با افتخار تمام، دامپزشکی را انتخاب نمودم. از زمان نوجوانی همیشه به این موضوع فکر می‌کردم که وقتی یک حیوان، بیمار می شود چطور می‌توانم آنرا از دردی که تحمل می‌کند، نجات بدهم. در یک کلام، علاقه زیادم به حیوانات من را وارد دنیایی کرد تا مرهمی باشم بر درد مخلوقات محترمی که زبان گفتن درد را ندارند.

3 - چطور شد که به تحصیلات حوزوی علاقمند شدید؟ درباره تحصیلات حوزوی خود مختصر توضیح بفرمایید که کجا و از چه سالی شروع شد و تا چه مقطعی ادامه دادید؟

حوزه، برکات و امتیازهای معنوی زیادی دارد از جمله معارف ناب اهل بیت (علیهم السلام)، حاکم بودن تفکر نقادانه و مباحثه، سیستم آموزشی منحصر به فرد، متون آموزشی منطبق با نیاز طلبه ها، پاکی و نجابت که کمتر می توان این امتیازات را در دیگر مراکز علمی پیدا کرد. حوزه مکان مقدس و بسیار متفاوتی از دانشگاه است، این تفاوت در ظاهر و حتی در درس های حوزه به خوبی مشهود است؛ دروس حوزوی انسان را به خدا نزدیک کرده و موجب تقویت و ریشه دار شدن یقین و ایمان در نهان آدمی می گردد. به علاوه مباحثی که در حوزه مطرح می شود، پاسخ گوی نیازهای انسان بوده و همین مسئله علاقه بنده را برای رسیدن به معرفت بهتر، بیشتر و بیشتر کرد. مهمترین انگیزه حقیر برای ورود به حوزه تقویت روحیه خود باوری و ایمان و اعتقادات بود و هست و این که بتوانم سرباز خوبی برای حضرت ولی عصر (روحی فداه) باشم. بنده معتقدم حوزه تا به امروز در همه مسائل از جمله علمی، اخلاقی و معنوی پیش تاز بوده و نمونه آن بزرگان زیادی است که توانستند در اسلام و انقلاب و حوزه فقاهت بدرخشند و نور ایمان را در میان مردم و جامعه تجلی دهند و مردم را از گمراهی نجات دهند. حوزه خاستگاه عالمان بزرگی چون امام خمینی (ره)، امام خامنه ای (حفظه الله)، شهید آیت الله مطهری (ره) و سایر بزرگان از علما است و عظمت حوزه انسان را به تکاپو وا می دارد و سعی حقیر این است بتوانم با فعالیت در حوزه، راه و رسم بزرگان دین را پیگیر باشم. در خصوص تحصیلات حوزوی خودم باید عرض کنم که حقیر حدود 15 سال به صورت غیررسمی در دروس حوزوی، درس خارج و جلسات اساتید بزرگ مکتب والای تشیع (از هر بزرگوار به مدت زمان خاصی) شرکت کرده و می کنم. در خصوص برخی از اساتید حقیر می توان به بزرگان زیر اشاره نمود: حضرات آیات عظام حاج آقا مجتبی تهرانی (ره)، علامه سید کمال حیدری حفظه الله (از شاگردان برجسته و ممتاز حضرت آیت الله العظمی علامه جوادی آملی حفظه الله و حضرت آیت الله شهید صدر رفع الله درجاته)، حضرات آیات سید محمد ضیاء آبادی، سید ابراهیم رئیسی و علوی تهرانی (حفظهم الله)، حجه الاسلام و المسلمین حاج شیخ علیرضا پناهیان، حجه الاسلام و المسلمین حاج شیخ مهدی فتحی (از شاگردان برجسته و نزدیک مرحوم علامه سید مرتضی عسکری رفع الله درجاته)، حجه الاسلام و المسلمین دکتر کمیجانی (از اساتید برجسته ادیان)، حجه الاسلام و المسلمین حاج شیخ حبیب طاِئف الحسین (از شاگردان ممتاز و حلقه اول حضرت آیت الله العظمی بهجت و علامه سید جلال آشتیانی رفع الله درجاتهما و حضرات آیات عظام وحید خراسانی و شبیری زنجانی حفظهما الله)، حجه الاسلام و المسلمین صمدی آملی (از شاگردان بسیار نزدیک و از شارحین دروس علامه حسن زاده آملی حفظه الله)، حجه الاسلام و المسلمین حاج شیخ حسن معلمی (از شاگردان نزدیک حضرات آیات علامه مصباح یزدی، علامه جوادی آملی و فیاضی حفظهم الله)، حجه الاسلام و المسلمین حاج محمد حسین زاده (از شاگردان ممتاز حضرات آیات علامه مصباح یزدی و علامه جوادی آملی حفظهما الله)، حجه الاسلام و المسلمین دکتر بهاءالدین قهرمان نژاد

سپس به صورت رسمی وارد حوزه علمیه شدم و هم اکنون در سطح 1 مشغول انجام وظیفه هستم.

4 - در حوزه تدریس هم دارید؟ اگر بله کجا؟ و چطور با اشتغالات دانشگاهی وقت می‌کنید که به تدریس حوزوی هم مشغول باشید؟

به صورت غیررسمی در برخی حوزه های قم تدریس می کنم. درست است که حقیر مشغله های فراوانی در زمینه های مختلف دانشگاهی، حوزوی، اجرایی و ... دارم ولی از آنجایی که به تدریس، عشق می ورزم و از طرفی برای این که زکات علم خود را بپردازم به تدریس برخی دروس حوزوی که بیشتر حالت تشکیل حلقات مباحثه ای دارد نیز اشتغال دارم.

5 - قصد دارید ملبّس به لباس روحانیت شوید؟

حقیر قلبا و عمیقا معتقدم که ملبس شدن به لباس شریف روحانیت، اولا و بالذات نیازمند اذن الهی و توفیقات ذات اقدس اله و ثانیا و بالعرض محتاج اذن و دعای خیر امام حی و حاضر، حضرت ولی عصر روحی فداه و مادرم حضرت زهرا سلام الله علیها است. اگر این اسباب فراهم شد قطعا ملبس به لباس روحانیت خواهم شد.

6 - واکنش طلّابی که متوجه می شوند شما دامپزشک و متخصص هم هستید چگونه است؟

برایشان خیلی جالب توجه است که یک فردی که استاد دانشگاه آن هم در رشته دامپزشکی و آن هم به عنوان یک فرد متخصص است با چه انگیزه ای در عرصه حوزه های مبارکه علمیه فعالیت می کند. بارها و بارها این مهم را از بنده سوال نمودند و من هم با حوصله و با اقامه دلیل و برهان به آنها پاسخ دادم. بحمدالله و المنه رابطه خیلی خوب و دوجانبه ای با طلاب محترم دارم و جالب این است که در بسیاری از مسائل مربوط به حوزه پزشکی، سلامت، بهداشت و تغذیه سوالات خود را از حقیر می پرسند و من هم اگر بلد باشم و بضاعت اندکم اجازه دهد به آنها مشاوره می دهم.

7 - دانشجویان شما در دانشگاه که می ‎دانند اشتغال حوزوی دارید چه واکنشی دارند؟

آنها نیز برایشان خیلی جالب و شاید عجیب است که بنده در عرصه علوم حوزوی نیز فعالیت می کنم. این امر موجب شده تا بسیاری از دانشجویان پرسشگر و علاقه مند در ساعات درسی و غیردرسی پرسش های خود را در زمینه اعتقادات، احکام و اخلاق از حقیر بپرسند. همانطور که می دانید برخی مسائل در دامپزشکی و پزشکی با مسائل فقهی، فلسفی و کلامی گره خورده است و گاها در ذهن دانشجویان عزیز تعارضاتی پیش می آید که وظیفه امثال بنده این است که در حد توان و وسع ناچیز خود پاسخگوی نیاز آنها باشیم. بارها و بارها سعی کردم در کلاس ها، کارگاه ها و کرسی های آزاداندیشی که برگزار کردم برای دانشجویان عزیز به صورت مساله محور اثبات نمایم که تعارضی بین علم و دین وجود ندارد.

8 - به نظر شما بزرگترین مشکل فعلی آموزش دامپزشکی در کشور ما چیست؟

دامپزشکی به مانند بچه یتیمی می ماند که هیچ کس حاضر نیست از آن به خوبی صیانت و نگهداری نماید. به نظر حقیر، مهمترین معضلات آموزش دامپزشکی کشور را می توان در موارد زیر خلاصه نمود:

--- از یک طرف، در دوره دکترای عمومی دامپزشکی دروسی وجود دارند که نه تنها نیازهای دانشجوهای این رشته را برطرف نمی کند بلکه موجب اتلاف وقت است و از طرف دیگر جای برخی دروس مثل رفتارشناسی در این دوره خالی است

--- سرفصل های فرسوده و فرتوت در دروس دوره دکترای عمومی دامپزشکی و به علاوه آشنا نبودن غالب اساتید دانشگاه به روش های نوین آموزشی در عرصه طبابت و تشخیص بیماری ها

--- ظلم شدن به دروس مربوط به کسب مهارت در شاخه حیوانات خانگی به طوری که وقتی دانشجوی دامپزشکی از تحصیل فراغت پیدا می کند، توانایی لازم و کافی برای طبابت در این عرصه را ندارد. این در حالی است که نیاز جامعه امروز در این عرصه به شدت افزایش پیدا کرده است.

--- بیگانه بودن دانشجویان با طب حیوانات اگزوتیک. امروزه با توجه به افزایش تقاضا، ضروری به نظر می رسد که دانشجویان دوره دکترای در این زمینه مهم آموزش ببینند و مهارت کسب کنند.

از آنجایی که یکی از تخصص های حقیر در عرصه آموزش دامپزشکی (Veterinary education) است خیلی می توانم در این خصوص بنویسم اما چه کنم که مجال، اندک است.

9 - از بین سه گزینه (وضع فعلی)، (الحاق به وزارت بهداشت)، (تبدیل به معاونت ریاست جمهوری یا سازمان مستقل) کدام یک را برای سازمان دامپزشکی کشور بهتر می دانید؟ و چرا؟

امروزه یکی از بحث های داغ در هر محفلی حتی محیط های مجازی این است که دامپزشکی زیر نظر چه ارگانی برود اما به نظر حقیر فرقی نمی کند کجا باشیم. ما باید هر تغییر و اصلاحی را ابتدا از درون خود آغاز کنیم. حقیقت تلخی که وجود دارد این است که با وضعیت ساختاری نامناسبی که در عرصه های مختلف دامپزشکی از قبیل آموزش، پژوهش، درمان و ... در کشور وجود دارد به جای این که بحث کنیم که حضانت دامپزشکی را چه کسی یا ارگانی بر عهده بگیرد، فکری به حال خودسازی و اصلاح مشکلات و معضلات ساختاری و زیربنایی داخل حرفه خود بکنیم. سربسته عرض کنم، بنده معتقدم تا زمانی که دامپزشکی متولی مناسب و درخوری نداشته باشد زیر نظر وزارت بهداشت و درمان آلمان هم برود وضعیت بهتری از وضع کنونی نخواهد داشت.

10 - عضو جامعه دامپزشکان ایران هستید؟ به نظر شما این تشکل غیردولتی عملکرد مناسبی داشته است؟

عضو جامعه دامپزشکان ایران نبوده و نیستم. ببخشید که با صراحت عرض می کنم لکن تا زمانی که جامعه دامپزشکان ایران محفلی برای برخی عملکردهای طیف گرایانه، جهت دار و بعضا نامطلوب باشد (اجازه دهید به همین مقدار بسنده کنم چرا که اخلاق حکم می کند که بیش از این نگویم) هیچ تمایلی به عضویت در آن ندارم. باید عرض کنم که جوامع علمی دامپزشکی مختلف در سراسر دنیا محلی است برای انجام فعالیت های علمی و پژوهشی به طوری که بسیاری از سیاست های علمی، آموزشی و پژوهشی دانشگاه ها متاثر و الگوگرفته شده از همین جوامع است. به امید روزی که جامعه دامپزشکان ایران به یک قطب علمی سیاستگذار دامپزشکی در کشور تبدیل شود.

11 - با توجه به تأخیر طولانی در برگزاری انتخابات و عملکرد سالیان اخیر، چه نمره‌ای از 20 به سازمان نظام دامپزشکی می ‎دهید؟ و چرا؟

قاعدتا نمره بالایی نمی توانم بدهم. در اینجا باید عرض کنم که مهمترین معضل فعلی که در سازمان نظام دامپزشکی وجود دارد غیرفعال بودن بسیاری از کمیته های تخصصی این سازمان است. به نظرم این سازمان می بایست با تشکیل کمیته های تخصصی در عرصه های مختلف دامپزشکی و تشکیل جلسات مستمر و استفاده از نظر اساتید صاحب نظر و اهل فن در حل مشکلات مختلف حرفه شریف دامپزشکی کمک کند.

12 - ما در مِتُد پیشنهاد کردیم تعدادی از دانشکده‌های دامپزشکی به پژوهشکده تخصصی تبدیل شوند. با این پیشنهاد موافقید؟ به نظر شما چه راهی برای برون رفت از وضعیت فعلی (تعداد زیاد دانشکده) وجود دارد؟

پیشنهاد بسیار خوب و به جایی است. بنده بارها در کلاس های درس و محافل علمی تاکید کرده ام که نیکو است که دامپزشکی نیز همانند بسیاری از رشته های دیگر به سمت تخصصی شدن برود. در این میان نیاز است که برخی دانشکده های دامپزشکی با تبدیل شدن به پژوهشکده، به صورت تخصصی در موضوعات و مسائل مهم دامپزشکی به تحقیق، پژوهش و ارائه خدمات تشخیصی و درمانی به صاحبان حیوان بپردازند. به نظر می رسد بعد از مدتی این پژوهشکده ها در صورت پیروی از استانداردهای مربوطه به سانترهای تخصصی تبدیل شوند به طوری که حتی با پژوهشکده های دامپزشکی مظرح دنیا نیز به تبادل اظلاعات بپردازند. به عنوان مثال یکی از معضلات مهم در رشته کلینیکال پاتولوژی، نبودن یک سانتر آزمایشگاهی تخصصی، استاندارد و قابل اعتماد در زمینه آنالیز هورمون ها در حیوانات است، موضوعی که سالهاست در پزشکی به انجام رسیده است. این امر موجب گردیده که تشخیص قطعی اندوکرینوپاتی ها در حیوانات عملا به با مشکلات جدی مواجه باشد.

در پاسخ به بخش دوم سوال حضرتعالی باید عرض کنم که در حال حاضر تعداد قابل توجهی از دانشکده های دامپزشکی فاقد استانداردهای لازم آموزشی و پژوهشی برای تربیت دانشجویان متخصص و متعهد در مقطع دکترای عمومی و تخصصی دامپزشکی هستند. به نظر بنده مهمترین راه حل برای این معضل بسیار مهم، توجه و اهتمام وزارت علوم برای پیاده سازی کامل ماده 21 است. اگر در این بین دانشگاهی فاقد استانداردهای لازم است، پذیرش دانشجو را باید در آن دانشگاه متوقف کرد و از طرفی در دانشگاه های استاندارد نیز پذیرش دانشجو را باید به حداقل تعداد ممکن کاهش داد. با این پذیرش بی رویه دانشجو در دامپزشکی و تخصص های مختلف آن می ترسم از آن روزی که به ازای هر دام یک دامپزشک داشته باشیم!

13 - فعالیت‌ ‎هایی در زمینه حقوق حیوانات داشته ‎اید. به نظر شما بزرگترین مانع در پیگیری این موضوع در کشور ما چیست؟

به نظرم در این موضوعی که اشاره فرمودید دو امر مهم دخیل است: 1) عدم آشنایی و توجه بسیاری از همکاران محترم دامپزشک به مساله بسیار مهم حقوق حیوانات. بنده معتقدم به جای این که دامپزشکان در صف اول حمایت از حقوق حیوانات باشند لکن بعضا در فعالیت های آموزشی، پژوهشی و درمانی خود حتی حداقل حقوق حیوان را نیز رعایت نمی کنند که این مساله در درجه اول برمی گردد به عدم آموزش دامپزشکان در زمینه حقوق حیوانات (به عنوان یک واحد درسی) در طول دوران تحصیل 2) دخالت برخی افراد غیرمتخصص و حامی نما در مساله مهم حقوق حیوانات. بارها این دسته از افراد با عملکردهای غیرعلمی و احساسی خود موجب گردیدند مساله حمایت از حقوق حیوانات در نظر جوامع علمی و دیگران، افراطی گری تلقی گردد. این امر هم به نظر حقیر برمی گردد به کم کاری و کم توجهی ما دامپزشک ها به مساله حقوق حیوانات.

14 - اگر با این پرسش دانش ‎آموزان مواجه شوید که (رشته دامپزشکی را انتخاب کنیم یا خیر؟) چه پاسخی می‌دهید؟

به آنها می گویم که اگر واقعا عاشق حیوانات و کمک کردن به کاستن دردها و آلام این موجودات زبان بسته هستید با افتخار وارد رشته دامپزشکی شوید نه این که بخواهید به دلیل ناکام ماندن در قبولی در رشته های پزشکی و دندان پزشکی و داروسازی وارد این رشته مقدس شوید که اگر این طور است بهتر است از همان ابتدا وارد نشوید و وقت خود را تلف نکنید. طبابت حیوانات، عشق می خواهد و شما باید عاشق باشید. به نظر بنده، طبابت حیوان علم و مهارت آمیخته با هنر است و دامپزشک هم یک طبیب دانشمند و هنرمند به بیان دیگر دامپزشکان سزبازان گمنام عرصه بهداشت هستند.

15 - مختصر از فعالیت‌های علمی شاخص خود در زمینه تخصصی کلینیکال پاتولوژی در دانشگاه بفرمایید.

به حول و قوه الهی تا هم اکنون بیش از 25 مقاله ISI  و علمی پژوهشی و 3 کتاب (2 کتاب به زبان فارسی و 1 کتاب به زبان انگلیسی که توسط یکی از معتبرترین ناشرین بین المللی در آلمان به چاپ رسیده) در رشته کلینیکال پاتولوژی و سایر زمینه های فعالیت خود (آموزش دامپزشکی، روش تحقیق و آنالیزهای آماری، حقوق حیوانات) دارم که بسیاری از این مقالات توسط پژوهشگران برتر دنیا مورد استناد قرار گرفته است. به عنوان مثال یکی از کارهای پژوهشی اینجانب در زمینه آموزش دامپزشکی، مورد استناد معتبرترین رفرانس آموزش دامپزشکی آمریکا در سال 2017 واقع شده است. اکثر تحقیقات حقیر در موضوعاتی بوده که اگر نگوییم اولین ولی جزء اولین هایی بوده که در دنیا انجام شده است. به عنوان مثال ما برای اولین بار در دنیا استفاده از بیوماکر نوین آمیلوئید A شیر را در تشخیص ورم پستان تحت بالینی در شتر یا استفاده از شاخص مرحله حاد شیر را در تشخیص ورم پستان تحت بالینی ناشی از پاتوژن های مختلف در گاو را پیشنهاد دادیم.به علاوه تاکنون بیش از 20 سخنرانی پژوهشی در کنگره های مختلف ملی و بین المللی داشتم که در برخی از این کنگره ها به عنوان سخنران کلیدی دعوت شدم. علاوه بر این به عنوان داور در تعدادی از ژورنال های ملی و بین المللی حضور دارم.

16 - جای تدریس (اخلاق) در رشته دامپزشکی را خالی می ‎دانید؟ چه پیشنهادی در این زمینه دارید؟

قطعا جای تدریس درس اخلاق به ویژه با رویکرد حرفه شریف دامپزشکی در دوره دکترای عمومی و تخصصی خالی است که همین امر موجبات به وجود آمدن مشکلات عدیده ای را در این حرفه مقدس ایجاد کرده است.به نظر بنده اساتید بزرگواری که در بازنگری سرفصل های رشته دامپزشکی نقش مهمی را ایفا می کنند به این امر باید توجه ویژه بنمایند به طوری که حداقل کاری که می توانند بکنند این است که درسی با عنوان "اخلاق با رویکرد به حرفه دامپزشکی" در دوره عمومی و دوره های تخصصی دامپزشکی بگنجانند.

17 - بعنوان دبیرکل هم ‎اندیشی اساتید و نخبگان دانشگاههای استان البرز، مختصر توضیح بفرمایید که بزرگترین دستاورد این هم ‎اندیشی در سال 96 چه بوده است؟

سه دستاورد مهم داشتیم: 1) با توجه به تاکیدات مکرر مقام معظم رهبری، حضرت امام خامنه ای حفظه الله بر روی موضوع اقتصاد مقاومتی، توانستیم کرسی های هم اندیشی را با موضوع "بررسی راه کارهای عملی و اجرایی اقتصاد مقاومتی با رویکرد تخصصی به رشته های مختلف" در دانشکده های دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج داشته باشیم که ان شاءالله خروجی این کرسی های هم اندیشی در اختیار نهادهای مختلف اجرایی قرار خواهد گرفت. در این راستا از اینجانب به عنوان جهادگر نخبه و فعال برتر در زمینه اقتصاد مقاومتی توسط سپاه استان تقدیر به عمل آمد. 2) برگزاری یک کرسی هم اندیشی سراسری با موضوع بسیار جذاب و مهم " نقش سیاست و عرفان در حکومت داری نوین بر اساس اندیشه های حضرات آیات عظام امام خمینی (ره) و امام خامنه ای مد ظله العالی" برای اولین بار در سطح استان البرز و شاید بشود گفت در سطح کشور 3) برگزاری های کرسی های آزاد اندیشی و مناظره در خصوص مسائل مهم و مورد سوال بسیاری از دانشجویان دامپزشکی مثل نجاست سگ، عقیم سازی حیوانات و ...

18 - اگر خاطره کوتاهی از دوران تحصیل یا اشتغال در رشته دامپزشکی دارید که مایلید دیگران بدانند بفرمایید.

یکی از بزرگترین افتخارات حقیر در طول دوران تحصیل در رشته دامپزشکی که همواره به آن بالیده و می بالم، شاگردی حضرت استاد مرحوم دکتر احمد شیمی (رفع الله درجاته) از بزرگترین افتخارات و چهره ماندگار این رشته شریف است. این بزرگوار به ما باکتری شناسی، ویروس شناسی و ایمنی شناسی تدریس می فرمودند. هیچ وقت فراموش نمی کنم که ایشان در آن سال ها با وجود کبر سن (87 سال) بسیار دقیق و به روز درس می دادند و از طرفی نحوه امتحان گرفتن ایشان از لحاظ طراحی سوال و دقت بسیار فراوان در تصحیح اوراق امتحانی زبانزد خاص و عام بود. یک روز حضرت استاد حقیر را در راهروی دانشکده دیدند و فرمودند که بعد از کلاس هایت به نزد من در اتاق اساتید بیا، کارت دارم. حقیر هم در نهایت تعجب به ایشان عرض کردم: حتما استاد بزرگوار. پس از این که به محضرشان رفتم ایشان با چهره ای خندان که درخشش خاصی در چشمان مبارکشان بود و رضایت خاصی در چهره شان، فرمودند: آفرین شیرازی! (در دوران تحصیلم به قسمت اول نام خانوادگی ام معروفیت داشتم) عرض کردم: خیلی ممنونم استاد اما چرا؟! ایشان فرمودند: درس ویروس شناسی از من 20 گرفتی، هرچقدر گشتم تا ایراد و اشکالی در پاسخ هایت پیدا کنم نتوانستم! سپس بدون مکث ادامه دادند که آن طور که یادم هست در طول دوران تدریسم (قریب به 60 سال) شاید به تعداد انگشتان دست از من نمره 20 نگرفته باشند! پس از منعقد شدن فرمایش استاد، از خوشحالی در پوست خود نمی گنجیدم. سپس این بزرگوار دست کردند در کشوی میزشان و کتابی را درآوردند و فرمودند: این بهترین هدیه ای است که می توانم به شما بدهم. بعد که دیدم متوجه شدم کتاب خودشان در ویروس شناسی است. سپس با دستخط مبارکشان روی صفحه اول کتاب نوشته ای را مرقوم فرمودند: "به دانشجوی علاقه مند آقای حامد شیرازی تقدیم گردید- دکتر شیمی- 1/12/80". این کتاب هنوز از عزیزترین چیزهایی است که دارم و این خاطره از بهترین ها. این موضوع بابی شد که از سال های بعد با حضرت استاد رفت و آمد خانوادگی می کردیم یعنی هر نوروز (تا آخر عمر شریفشان که قریب به 100 سال بود) به دیدار و دست بوسی می رفتیم و هر بار که می رفتم آخرین کتابی را که تالیف یا ترجمه کرده بودند، به حقیر هدیه می دادند. خداوند سبحان این استاد بزرگوار را آن به آن قرین رحمت واسعه خود قرار دهد و درجاتش عالی است، متعالی گرداند.

19 - خاطره‌ای از تحصیل یا تدریس حوزوی دارید که برای مخاطبان محترم جذاب یا مفید باشد و مایل به بیان آن باشید؟

در طول دوران تحصیل حوزوی، اولین بار که برای یادگیری فلسفه، کلام و عرفان به جلسه خصوصی درس یکی از اساتید رفتم یکی از بزرگترین نقاط عطف در زندگی ام پدید آمد. این استاد بزرگوار در فلسفه از شاگردان ممتاز و بسیار نزدیک یکی از بزرگ ترین فیلسوفان قرن یعنی مرحوم علامه سید جلال آشتیانی (رفع الله درجاته) و در فقه و اصول عرفان از شاگردان برجسته و حلقه اول حضرت آیت الله العظمی بهجت (اعلی الله مقامه الشریف) هستند. پس از چند جلسه که خدمت این بزرگوار فلسفه و عرفان خواندم ایشان به حقیر فرمودند: استعداد، آمادگی و اطلاعات خوبی داری. اگر همینطور ادامه دهی در این زمینه صاحب نظر خواهی شد. سعی کن به صورت پراکنده و غیرهدفمند در دروس اساتید مختلف شرکت نکنی، حیف است! (با این که خودم می دانستم که اینطور که حضرت استاد می فرمایند، نیست). این تشویق استاد معظم و بزرگوار موجب گردید که روز به روز علاقه و تلاشم به علوم عقلی بیشتر و بیشتر گردد و زمینه ای شد که در این زمینه سیرمطالعاتی هدفمندی را آغاز نمایم و حتی به خودم جسارت دادم که گاها به تدریس برخی از این علوم هم بپردازم با این که به قول عطار نیشابوری می دانم که هنوز اندر خم یک کوچه ام! توفیق الهی اولا و بالذات و تلاش ها و دعای خیر این بزرگوار ثانیا و بالعرض موجب گردید که حقیر در سال 96 به عنوان "پژوهشگر برتر حوزه علمیه" انتخاب شوم و مفتخر به دریافت لوح تقدیر و جایزه از دستان بابرکت حضرت آیت الله محسن مجتهد شبستری حفظه الله گردم. اینجاست که به قول عارف کامل و قله تهذیب، حضرت آیت الله قاضی طباطبایی (رفع الله درجاته) "اگر انسان یک عمر هم به دنبال یک استاد خوب بگردد، جا دارد(ارزش دارد)." یک استاد خوب در تعالی علمی و معنوی انسان نقش بسیار مهمی دارد. هنوز هم حقیر خداوند سبحان را بابت این نعمت بزرگ و گرانسنگ شکر می کنم و همچنان افتخار شاگردی این استاد بی بدیل و بزرگوار را دارم.

20 - ضمن تشکر، اگر توصیه یا سخنی درباره دانشگاه یا حوزه دارید که در سؤالات نبود و مایل هستید درباره آن، مخاطبان محترم بدانند بفرمایید.

خیر. الحمدلله که سوالات حضرتعالی بسیار سنجیده و دقیق طراحی شده بود و تا همینجا نیز بیش از حد اطاله کلام کردم. از جنابعالی بابت این که حقیر را قابل دانسته و سوالاتی مطرح فرمودید، صمیمانه تشکر می کنم و از خداوند متعال مسئلت دارم که به همه ما حسن عاقبت عنایت فرماید. والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته.