مشکلات موجود برای ایجاد همگرایی و رفع مشکلات حرفه دامپزشکی کدامند؟
دکتر بهروز کبیری
دبیر انجمن صنفی درمانگاه‌های دامپزشکی استان اصفهان
مشکلات و موانع موجود در رسیدن به نقاط مشترک در جهت رفع مشکلات حرفه دامپزشکی به عوامل ذیل بستگی دارد:
- عدم رعایت وظایف بین بخشی، سازمانی و صنفی
- دخالت های بی جا و تصاحب تصدی گری و نبودن شایسته سالاری در این حرفه
- سنگ اندازی نابجا و غیر رسمی در جهت اجرای صحیح قانون های موجود در این حرفه
- فقدان تخصص و تجربه در کارشناسان و درنتیجه سوگیری های سلیقه ای خودسر بر سر راه اجرای قوانین
- عدم حمایت از دامپزشکان بخش خصوصی در برابر مراجع غیر مطلع و غیر مرتبط با این حرفه و بعضاً نگاه ارباب و رعیتی از سوی بعضی از مسئولین استانی و شهرستانی این حرفه به بخش خصوصی
عوامل فوق می توانند مانعی برای رسیدن به نقاط مشترک حرفه دامپزشکی محسوب شوند، لذا برای نزدیک شدن به همگرایی در این حرفه لازم است که دستگاه های حاکمیتی در استان‌ها و شهرستان ها به موارد فوق نظر ویژه ای داشته باشند. امروز این حرفه یک نگرش تازه بویژه در امر همگرایی و مشورتی را طلب می کند و تفکر مدیریت سنتی و داشتن عیوب فوق، آن را در معرض آسیب قرار می دهد. امیدوارم همگرایی این حرفه، به معنای تعامل به جای تقابل، هرچه زودتر و سریعتر بین بخش دولتی و خصوصی معنای واقعی پیدا کند تا اینکه جامعه و خانواده بزرگ دامپزشکی از آن منتفع گردند.
علت العلل تمامی نکاتی که اشاره شده در یک کلمه خلاصه میشود " عدم شایسته سالاری " بقیه همه معلول همین علت هستند و بس !! 
البته وضعیت کنونی فارغ التحصیلان دامپزشکی نشان واضحی از ............ و بی کفایتی و بی اهمیتی مسئولین مربوطه است.برای حضرات فرقی نمی کنه که بهداشت کشور به چه وضعیتی می افته فقط سر و صداش درنیاد هر چی مردم واقعی بخورن صداشون درنیاد کافیه.ایران مدیریت و سیاستی ،با ظاهر و باطن کاملا متفاوت داره.آقای دانشمند وقتی می بینی عرضه ایجاد کار برای فارغ التحصیل دکترا نداری،بیش از این تولید نکن.ولی اونقدر نیروی انسانی برات مهم نیست که اینقدر بی خیال شدی.البته هر واکنشی بی جواب نخواهد ماند. 
آیا ایده آل یکی از این دو راهی است جناب آقای دکتر؟
یا آیا صنف حریم قانون (داخل بخشی)توسط دامپزشکان بخش خصوصی را تامین و اجرایی کرده است؟
مسوول صنف شخصا تا چه حد این موضوع را مراعات کرده است.
کدام کفه وزین تر است اختلافات و دعاوی صنفی سازمانی به خاطر فرضا منافع شخصی از طرف سخنگوی صنف یا فرضا کمپلکس روحی تصمیم ساز سازمانی؟
موقعیت تا چه حد فضا را برای منافع سخن گو باز می کند. یا بالعکس سخنگو تا چه حد به منظور جلب همکاری و منافع سکوت می کند و ایرادهای سازمانی و صنفی را نمی گوید. یا مسوول سازمانی تا چه حد به منظور تامین آرامش از اجرای دقیق قانون خودداری می کند؟
و دهها حرف دیگر...... خوب است در این فرصت بسیار خوب اینها آسیب شناسی شود.