حکیم مهر: در پی برگزاری نشست بررسی آینده دامپزشکی ایران در فرهنگستان علوم (اینجا)، «دکتر حسین زاده» از مخاطبین محترم حکیم مهر در یادداشتی ارسالی به این پایگاه خبری تحلیلی، به تحلیل مشکلات و چالش های اصلی دامپزشکی در کشور و راهکارهای برون رفت از این مشکلات پرداخت.
به گزارش حکیم مهر، متن این یادداشت به شرح زیر است:
در نگاه اول، ترکیب حاضر در جلسه که احتمالاً فقط برای پر کردن صندلی ها دعوت شده اند، جای بحث و سؤال دارد. این ترکیب از افراد، در مجموع تجانسی واقعی با حقایق حرفه ای دامپزشکی ندارند! البته اگر فقط برای استماع مطالب دعوت شده باشند، ایرادی ندارد، اما اگر قرار بر تصمیم و تایید و اصلاح برنامه باشد، این ترکیب، فاجعه ای بر فجایع دیگر دامپزشکی اضافه خواهد کرد.
به نظر می آید متن برنامه ششم بیش از آنکه حاصل مطالعه و تحقیق و همفکری صاحب نظران و عالمان و پیشکسوتان واقعی دامپزشکی باشد، ناشی از ترجمه برنامه های دیگران (کشورهای دیگر) می باشد؛ البته در این متن کوچکترین اشاره ای به نحوه تدوین این برنامه و نویسندگان آن نشده است، که اگر این نکته ها روشن شود، درک بهتری از این همه بی توجهی به واقعیت ها و حقایق عینی و ملموس دامپزشکی در این برنامه، می توان داشت.
اگر تدوین کننده های عجول این برنامه کمی وقت می گذاشتند و فقط گشتی با دقت در همین حکیم مهر و کامنت های مطالب منتشره می زدند (حال سری به مراکز درمانی زدن و نگاهی به نسخه ها و درمان ها زدن پیشکش)، خیلی ساده و راحت متوجه می شدند که اولین و بزرگترین معضل در دامپزشکی و مادر مشکلات آن، همانا «آموزش دامپزشکی» است.
«آموزش سالم و استاندارد دامپزشکی» همان صدی است که نود و نه نیز در اوست و بدون اصلاح این مهم، هرگونه تلاش در بقیه موضوعات جز آب در هاون کوفتن نتیجه دیگری نخواهد داشت زیرا که حتی با داشتن برترین قوانین و برنامه ها نیز، بدون وجود مجری سالم و آگاه و پایبند به قانون، چه در بخش دولتی و ستادی و چه در بخش خصوصی و اجرایی، کوچکترین نتیجه ای حاصل نخواهد شد که هیچ، بدتر از آن هر آنچه فرصت و امکانات و بودجه ای هم که وجود داشته به هدر خواهد رفت و دیگر فرصت جبران نخواهد بود؛ که اکنون نیز در همین بحران گرفتاریم!!
بنابر این بدون کوچکترین تردیدی، آینده دامپزشکی با این شرایط آموزشی فعلی، از هر جهت که به آن نگاه کنیم، اسفبار خواهد بود. هر تعداد که برنامه تدوین کنید و بودجه صرف کنید، تا مقوله آموزش را استاندارد و سالم نکنید اتفاق مثبت پایداری رخ نخواهد داد. البته بعد از سال ها که از اصلاح آموزش بگذرد، کم کم می توان آثار بهبود در دامپزشکی را مشاهده کرد.
ظاهراً در متن اصلی این برنامه خبری از نظام دامپزشکی نیست و همچنان بر صدور مجوزها توسط سازمان دامپزشکی تاکید گشته است، ولی در بخش معضلات و موانع و راهکارهای اجرای این برنامه، اشاراتی به آن شده و همچنین به سایر تشکلات دامپزشکی و همچنین به برون سپاری مسئولیت ها به بخش خصوصی و البته به عدم هماهنگی بین بخشی یا جالب تر از آن نهادهای! مسئول در دامپزشکی نیز توجه ای شده است.
آیا دوستان گرامی توجه کرده اند که اتفاقاً یکی از مصیبت های اصلی در دامپزشکی که البته ریشه در آموزش نیز دارد، همان وجود نهادهای متعدد و جور واجور در مقوله امور دام و دامپزشکی است!؟
کجای تاریخ این کشور، چه قدیم و چه معاصر، سراغ دارید که مفهومی بنام هماهنگی و همکاری بین نهادها و بخش ها حتی در یک سازمان واحد به درستی دیده شود!؟ کدام کار جمعی را دیده اید که ایرانیان در آن موفق باشند، مگر در اموری خاص که از بردن نام آن امور پرهیز می کنم!
خلاصه کلام اینکه بعد از آموزش، بزرگترین معضل دامپزشکی همانا «نهادهای متعدد تصمیم گیر و اجرا کننده در امور دام و دامپزشکی» است که جز هدر دادن فرصت ها و منابع مالی و بی نتیجه گذاشتن تلاش تلاشگران واقعی و سرگردان کردن دامدار و دامپزشک، تاکنون حاصل دیگری نداشته اند.
در تمام دنیا حتی در پیشرفته ترین کشورها، کشاورزی و دامپروری، علی رغم نیاز شدید مردم برای تامین مواد غذایی و بالطبع وجود بازار فروش وسیع برای محصولات آنها، بدون کمک و حمایت های دولتی قادر به بقا نمی باشند و اغلب دامداران و کشاورزان به امید سوبسیدها و کمک های دولتی به کار خود ادامه می دهند، زیرا کشاورزی و دامپروری از پر ریسک ترین مشاغل از هر لحاظ محسوب می شود و فقط یک دیوانه یا یک عاشق حاضر به سرمایه گذاری در این امور می شود!
با این توصیف، با چه عقلی و توجیهی امور مربوط به دام و دامپزشکی را برون سپاری می کنید!؟ و با قطعه قطعه کردن آن در این مملکت پر از هماهنگی! آن را به امید کسانی که به درستی نیز آموزش ندیده اند و سرمایه یامفت نیز ندارند رها می کنید!؟
در حال حاضر تنها امکان نجات آینده دامپزشکی برچیدن نهادهای متعدد در امور دام و دامپزشکی است تا ضمن کاستن از هزینه ها، فرصت استفاده بهتر از منابع مالی موجود ایجاد گردد و امکان جذب بهتر و بیشتر بودجه های عمومی نیز بدلیل قدرتمند بودن یک نهاد واحد فراهم گردد.
وجود یک سازمان دامپزشکی و دامپروری کشور بصورت واحد و تحت مدیریت تخصصی و شورایی (انتخاب مدیران توسط صاحب نظران واقعی دامپزشکی و دامپروری) و غیر سیاسی، شانس بیشتری برای نجات آینده و حال دامپزشکی و دامپروری کشور را دارد.
تنها چنین سازمانی، هم می تواند مستقل باشد و هم می تواند تمام امور مربوط را از آموزش تا تصمیم گیری و برنامه ریزی و اجرا و نظارت به درستی به سامان برساند و هم به بهترین وجه قادر به جذب بودجه و سرمایه و منابع مالی همراه با مسئولیت پذیری و پاسخگویی باشد و همه را از سردرگمی و بلاتکلیفی نجات دهد. بدون شک تنها مخالفان چنین سازمانی، آنهایی هستند که فقط از شرایط تفرقه و ناهماهنگی سود می برند و از آب گل آلود ماهی می گیرند!
با سلام .یادداشت آقای دکتر حسین زاده را با دقت مطالعه کردم ، متاسفانه باید بگم تمامی صحبتهای آقای دکتر حسن زاده درست بوده از این بابت که حتی در محیطهای اداری هم این ادبیات مشاهده می شود که این مشکلات دامداران مبوط به امور دام است ؟ و یا مربوط به دامپزشکی است و یا فلان پروانه را دامپزشکی اول باید صادر کند و یا چرا جهاد کشاورزی اول پروانه صادر کند و یا موافقت اصولی را اول کی صادر کند و خیلی از مسائل دیگر ..... البته از آنجایی که من هم یکی از خوانندگان سایت وزین حکیم مهر می باشم و در اکثر مواقع بحث بزرگان دامپزشکی به سمت و سوی الحاق دامپزشکی به وزارت بهداشت است ، پیشنهاد آقای دکتر حسین زاده را برای تشکیل سازمان دامپزشکی و دامپروری و یک دست شدن سیاستهای امور دام را برای نقد و بررسی بیشتر مفید میدانم . شاید با حرکت از فرزند خواندگی وزارت جهاد کشاورزی خارج شویم و حد اقل رییس سازمان در حد معاون وزیر مطرح شود عالی 
نمی دانم آقای دکتر چقدر تجربه کاری دارند. به نظرم باید استراحت می کردند بعد این متن را می نوشتند. تشخیص خوب اما درمان صفر 
در پاسخ دوست گرامی ناشناس در ارتباط با تجربه این جانب بطور خلاصه باید عرض کنم بنده ورودی بهمن 63 دانشگاه شیراز و فارغ التحصیل سال تحصیلی 70 - 69 هستم و خوشبختانه توفیق تجربه سطوح و بخشهای مختلف دولتی و خصوصی دامپزشکی را طی نزدیک بیست و هفت سال فعالیت مداوم در دامپزشکی را داشته ام . دامپزشکی فدای قوانین پیچیده و بسیار زیاد شده و از پایه باید اصلاح شود 
