حکیم مهر: نوداد (سکوی اجتماعی خبر) در مطلبی با عنوان «دامپزشکی که پزشک دربار شد!» درباره دکتر عبدالکریم ایادی نوشت:
یکی از مهم ترین ادعاهای فرقه بهائیت، از بدو پیدایش تا امروز، بی توجهی به امور سیاسی و بی رغبتی به پذیرفتن مقامات حکومتی است . این در حالی است که شواهد فراوانی مبنی بر علاقه شدید سرکردگان این فرقه برای فعالیت و حضور در عرصه سیاست، به ویژه در ایران، وجود دارد. بهائیان، از دوران انقلاب مشروطه به بعد و در پوشش های مختلف، مجال فعالیت در کسوت سیاستمداران ایرانی را یافتند. نمونه هایی همچون علیقلی خان نبیل الدوله، کاردار سفارت ایران در واشنگتن و عین الملک هویدا، وزیرمختار ایران در شامات و حجاز، شاهدانی بر این مدعا هستند.
بهائیان در دوران سلطنت رضاشاه، فرصت را برای گسترش فعالیت های سیاسی خود، مهیا دیدند و این بار، پیوندهای پشت پرده ای که میان آن ها و استعمار انگلیس برقرار شده بود، عرصه را برای ارتباط فزاینده با دربار و نفوذ در میان خانواده پهلوی، فراهم کرد. این موضوع، به ویژه در ارتباط عناصر بهائی با محمدرضا پهلوی که در آن زمان، ایام ولیعهدی را می گذراند، بیشتر به چشم می آید. از این دوره به بعد است که همواره در کنار محمدرضا، یکی از اعضای شناخته شده و بلندپایه فرقه بهائیت حضور دارد؛ ابتدا اسدا... صنیعی، در کسوت آجودان ویژه و بعدها، عبدالکریم ایادی، در کسوت پزشک مخصوص شاه.
دامپزشکی که پزشک شد!
عبدالکریم، فرزند محمدتقی، در سال 1286، یک سال پس از پیروزی انقلاب مشروطیت، در شهر تهران متولد شد. ظاهراً پدرش محمدتقی، یکی از سرکردگان پرنفوذ فرقه بهائیت و در زمره اطرافیان مورد اعتماد عباس افندی، دومین سرکرده این فرقه بود و نام خانوادگی وی، «ایادی»، نشان دهنده این موقعیت او، در میان بهائیان است. از دوران کودکی و نوجوانی عبدالکریم ایادی، اطلاعات زیادی در دست نیست. احتمالاً او به واسطه موقعیت پدرش، توانست از حمایت سرکردگان فرقه بهائیت برخوردار شود و همچون افرادی مانند عین الملک هویدا، با خرج فرقه، به اروپا برود و تحصیل کند. همین قدر می دانیم که ایادی، در دوران جوانی، سر از فرانسه درآورد و در پاریس، هوس تحصیل در رشته دامپزشکی به سرش افتاد، اما دیری نگذشت که نظر وی تغییر کرد و تصمیم گرفت در رشته پزشکی تحصیل کند. به این ترتیب، دو یا سه سال تحصیل او در رشته دامپزشکی را به عنوان سنوات تحصیل در رشته پزشکی قبول کردند و او توانست، مدرک دکترای عمومی خود را در رشته پزشکی دریافت کند.
ایادی پس از اخذ مدرک، به ایران بازگشت و احتمالاً، با کمک عوامل بهائی، مانند اسدا... صنیعی، به عنوان پزشک ارتش استخدام شد. راز ورود ایادی به دربار آشنایی ایادی با علیرضا پهلوی، برادر تنی شاه، مسیر او را برای ورود به دربار هموار کرد. به نوشته حسین فردوست، دوست و ندیم محمدرضا پهلوی، شاه و برادرش، هر دو به «میکروفوبیا» (ترس از میکروب و بیماری) مبتلا بودند. علیرضا پهلوی از ارتش، تقاضای پزشک کرد و ایادی، به عنوان پزشک مخصوص، به وی معرفی شد. تردیدی نیست که در این معرفی، دست ناپیدای عوامل فرقه بهائیت، دخیل بود؛ چرا که ایادی، در میان اطبای ارتش، به عنوان پزشکی بسیار معمولی و در حد متوسط شناخته می شد. او خیلی زود رگ خواب علیرضا را یافت و با تجویز پیاپی ویتامین و داروهای مکمل، به برادر شاه این گونه القا کرد که توانسته است جان وی را از هجوم پی درپی میکروب ها حفظ کند!
اواسط دهه 1320، هنگامی که فوزیه، همسر نخست شاه، قهر کرده و به مصر رفته بود، روزی محمدرضا پهلوی در حضور برادرش، از ناراحتی و ترس ناشی از حمله میکروب ها سخن گفت و علیرضا هم، پزشک مخصوص خودش را که کیفی مملو از داروهای مکمل و ویتامین به همراه داشت، به شاه معرفی کرد. به این ترتیب، ایادی به محفل محمدرضا پهلوی راه یافت. او خیلی زود توانست نظر شاه را به خود جلب کند و به دنبال مرگ ارنست پرون، دوست و ندیم انگلیسی شاه که از دوران تحصیل در سوئیس تا اواخر دهه 1330 همراه و مشاور او بود، به سرعت جای پرون را پر کرد و به محرم اسرار شاه بدل شد.
راسپوتین شاه
زیر نقاب راز وابستگی شاه به ایادی چه بود؟ آیا صرفاً می توان مشکل «میکروفوبیای» شاه را عامل رفاقت نزدیک وی با ایادی دانست. بی تردید این موضوع در تقویت جایگاه ایادی مؤثر بود، اما عوامل دیگری هم بود که باعث می شد شاه به همنشینی با ایادی علاقه مند باشد؛ همنشینی هایی که به قول فردوست، از هفته ای سه روز شروع شد و به دیدارهای روزانه و سپس، همنشینی در تمام اوقات فراغت شاه انجامید.
یکی از این عوامل، زبان متملق و ثناگوی ایادی بود. او به خوبی می دانست که شاه، از تعریف و تمجیدهای بی حد و حصر، درباره اعمال و رفتار خودش، لذت می برد. ایادی به عینه شاهد بود که همین رویکرد، اسدا... علم را برای سال ها در کنار محمدرضاپهلوی نگه داشت. به همین دلیل، ایادی در دیدارهایش با شاه، مرتب از حُسن اداره کشور توسط وی و نیز، کاردانی فوق تصور محمدرضا پهلوی سخن می گفت و گاه چنان تملق را از حد می گذراند که صدای اطرافیان شاه را هم در می آورد. ایادی در حضور شاه، تنها یک تأییدکننده بود و می دانست که جز از این طریق، نمی تواند محبوبیت خود را حفظ کند. او می کوشید راهکارهایی که ارائه می کند، دقیقاً منطبق با خواسته های شاه باشد.
عامل دیگری که باعث نزدیکی بیشتر ایادی به شاه شد، علاقه مشترک آن ها به مقوله ارتباط با جنس مخالف بود! عبدالکریم ایادی، در میان اطرافیان شاه، یکی از رسواترین افراد در زمینه ارتباطات غیراخلاقی محسوب می شد، تا جایی که حسین فردوست، وی را به «راسپوتین ایران» ملقب کرده و نوشته است: «ایادی مشهور به راسپوتین ایران بود و واقعاً چنین بود. هیچ زن زیبایی از دست او در امان نبود و البته در مقابل، آن ها را به مشاغل مهم می رساند یا پول گزاف می داد. محل ملاقات او با زن ها، در دربار و در مطبش بود. محل سوم ملاقات او با زن ها، منزل دکتر باستان (متخصص گوش و حلق و بینی) بود. مسلماً شدت عمل راسپوتین واقعی، در رابطه با زن، به پای ایادی نمی رسید و اعمال او قابل ذکر نیست.»
ایادی در کنار افرادی مانند «اسدا... علم»، «دَوَلّو» و ... در زمره کسانی قرار داشت که در جریان تدارک دیدن معشوقه برای شاه همکاری می کردند و این مسئله، باعث علاقه بیشتر محمدرضاپهلوی به او می شد. همه چیز در راه فرقه! رفاقت شاه و ایادی، بیش از آن که برای پهلوی دوم مفید باشد، به کار ایادی می آمد. او با سوءاستفاده از موقعیت به دست آمده، مسیر را برای تحقق اهداف فرقه اش هموار می کرد. وی با «مئیر عزری»، سفیر رژیم صهیونیستی در ایران دوره پهلوی، ارتباط نزدیک و مراودات منظم داشت و در تمام سفرهای خارجی شاه، با عنوان پزشک مخصوص وی را همراهی و در کسوت مشاور، راهکارهایی را به محمدرضا پهلوی پیشنهاد می کرد. با حمایت های او، محافل فرقه بهائی در ایران قدرت گرفتند و بسیاری از اعضای فرقه، به مقامات مهم دولتی گمارده شدند. به طوری که در دوران هویدا، بیشتر افراد کابینه وی را، بهائیان تشکیل می دادند.
افزون بر این، ایادی شبکه ای گسترده و مافیایی، با کمک اعضای فرقه متبوعش پدید آورده بود که در فعالیت های اقتصادی و سیاسی، حضوری پررنگ و فعال داشتند. هژبر یزدانی که باید از او با عنوان سرکرده یکی از بزرگ ترین باندهای گانگستری ایران دوره پهلوی یاد کرد، یک بهائی اهل سنگسر سمنان بود که بدون حمایت ایادی، نمی توانست قدم از قدم بردارد. طبق روایت حسین فردوست، وقتی وی گزارش دست اندازی بهائیان سنگسر به اراضی مسلمانان این منطقه را که با حمایت هژبر یزدانی انجام شده بود، برای شاه ارسال کرد، ایادی با پا درمیانی نزد محمدرضا پهلوی، گزارش ارسالی فردوست و دفتر ویژه اطلاعات را مغرضانه خواند و تقاضا کرد بازرسانی بی طرف! را برای بررسی موضوع اعزام کنند؛ تقاضایی که مورد قبول شاه نیز واقع شد و فردوست را رنجاند.
افزون بر این اقدامات، ایادی شبکه ای گسترده از عوامل نفوذی در وزارتخانه ها داشت. به عنوان مثال، طبق اسناد ساواک، عوامل او مانند اعضای خانواده معروف نعیمی که همگی از بهائیان متعصب بودند، با همکاری عطاءا... خسروانی که همسرش از این خانواده بود، امور وزارت کار را در اختیار داشتند و اعضای فرقه را به مناصب عالی اداری می رساندند.
در سندی از ساواک، مورخ 19/8/1344 آمده است: «گفته می شود خسروانی وزیر کار، عده زیادی از بهائیان وزارت کار که سمت مهمی در آن وزارتخانه به آن ها محول نشده را به مرور تغییر پُست داده و امور مهمه وزارت کار را به آنان سپرده که می توان مهندس مجد، معاون فنی وزارت کار و پرتو اعظم، مدیر کل امور اجتماعی وزارت کار را ذکر نمود. ضمناً این عده از مبلغین بهائی هستند و هر یک لجنه ای (محفل، جلسه) دارند و دستورات صادره از طرف سپهبد ایادی را که به وسیله وزیر کار به آن ها داده می شود، اجرا می نمایند.» با این حال، این گزارش ها تأثیری بر روند فعالیت ایادی و باند مافیایی او نداشت؛ حمایت شاه از ایادی و نیز، حضور چهره های شاخص فرقه بهائیت در رأس سازمان اداری و عملیاتی ساواک، مانند پرویز ثابتی، مانع از انجام هر اقدامی علیه «راسپوتین ایران» می شد.
با چنین سابقه ای، باید ادعای حسین فردوست در خاطراتش را پذیرفت؛ وی درباره ایادی می نویسد: «در دوره هویدا، ایادی تا توانست وزیر بهائی وارد کابینه کرد و این وزرا بدون اجازه او حق هیچ کاری نداشتند. من می توانم ادعا کنم که یک هزارم کارهای ایادی را نمی دانم؛ ولی اگر پرونده های موجود در ارتش و نیروهای انتظامی و سازمان های دولتی بررسی شود، موارد مستندی مشاهده می گردد که به نظر افسانه می رسد و بر این اساس می توان کتابی نوشت که آیا ایادی بهائی بر ایران سلطنت می کرد یا محمدرضا پهلوی!؟»
با اوج گرفتن نهضت اسلامی مردم ایران، عبدالکریم ایادی، کمی پیش از بهمن 1357، ایران را ترک کرد. او ابتدا به پاریس و سپس، به ژنو رفت و زندگی او، دو سال بعد، در همین شهر، بر اثر ابتلا به سرطان، در 73 سالگی پایان یافت.
در مورد دامپزشکی هم که رییس ستاد کل نیروهای مسلح شد هم مطلب بنویسید... خوب دو تا فحش به شاه مینوشتید تموم میشد انقدر تحریف تاریخ نیاز نبود ضمنا هویدا و پدرش بهایی نبودند نکنه این مطلب رو هم معتضد نوشته؟البته میدونم جرات انتشار ندارید فقط خواستم بخونید مخاطب رو بی عقل تصور نکنید.ممنون 
با اون افسردگی که تو عکس داره، تیپش به دامپزشکان بیشتر میخوره. 
تیتر درشت دامپزشکی، داستان سرایی سیاسی آخر و عاقبت دامپزشکی و حکیم مهر به کجا رسیده، بهتر نیست موضوع عملکرد متولیان دامپزشکی بخصوص نظام دامپزشکی در آستانه انتخابات بعد از 10 سال ، ریاست های انتصابی و فرمایشی حق عضویت های ناعادلانه گرفته شده از 37000 عضو نظام دامپزشکی، نحوه هزینه آنها ، حسابرسی از نظام دامپزشکی که حتی یک مجله 1000 تومنی هم در سال به اعضاء نمی دهد را بیان کنید تا دوستان اندکی خجالت بکشند و مسئولین ناظر بهوش بیایند و کنترل کنند؟
این بنده خدا عجب ادم باهوشی بود زودی فهمیده دامپزشکی اخر عاقبت نداره چیزی که ما بعد از شش سال فهمیدیم که این رشته یکی از بی ارزش ترین رشته ها برای ادامه تحصیله رشته با بالاترین امار بیکاری درحالی که یکی از سخترین رشته هاست....من فقط توصیه ام به دانشجو یان لین رشته اینه ماهی هر وقت از اب بگیرید تازه است..زودتر دوباره کنکور بدید ورگرنه نابود خواهید شد 
فقط میخواستید چهارتا فحش به شاه و بهاییان بدید و دانشجوی دامپزشکی همان پیوند ........ به ......... بود 
این بنده خدا هم دو سال دامپزشکی خوند رسوای عالم شد! شانس آورده وسطا ول کرده! بی ربط ترین موضوع حکیم مهر تا حالا به دامپزشکی همین بود! دامپزشکی رو تموم نکرده بود که نوشتید : دامپزشکی که پزشک دربار شد! ففط بلدیم به شاه فحش بدیم...خودمون را یه مقدار نقد کنیم تا به واقعیات برسیم خدا بیامرز که رفت، ...................... کشور هم مثل هر چیز دیگری،بستر سازی و آماده سازی می خواد تا بشه در اون زندگی کرد.کشور با این وضع فقط افراد افسرده و بی انگیزه و امید تولید می کنه.ایران فقط از نظر ....... مشکل داره.مردم تحصیل کرده و خیلی ملایم و ذخایر خوب و همه چیز عالی داره.فقط مدیران بی کفایت ایران رو به این وضع انداخته.اون دامپزشک هم از اون موقع می دونست که این رشته جز اذیت چیز چندانی نداره و بهترین راه رو انتخاب کرده. بزرگترین اشتباه دهه سی ها،همین ............. بود که باعث هزاران مشکل و مصیبت برای کشور شد هر چیزی که با دلایل توهم انگیز انتخاب شود نتیجه ای بهتر از این ................ نخواهد داشت و جالب اینکه الان که به وضوح همه نتیجه رو می بینن باز هم ........ سعی دارد به زور بقبولاند که این ................ بوده نه ..... اشتباه!!!دهه سی ها با نادانی خود هم تنبیه شدن هم بقیه رو نیم سوز کردن. بهایی یا هر دینی که داشت، روحش شاد. پدرش عضو هیئت علمی بوده که از امتیاز تغییر رشته استفاده کرده 
بهاییت رو اگر نشناسید فکر میکنید یک دین هست و پیروان اون هم همیشه تحت ظلم.
