حکیم مهر - نان خشکی که امروزه در بازار موجود است، برخلاف نان‌های معمولی مثل نان سنگک و بربری، از ابتدا به صورت خشک تهیه می‌شود.
این نوع نان‌ها ضخامت کمتری دارند و بافت‌شان به صورتی نیست که رطوبت را در خود نگه دارد. در کل، یکی از روش‌هایی که با استفاده از آن می‌توان ماندگاری یک محصول را بالا برد این است که مقدار آب موجود در آن را کاهش داد. به عبارت دیگر باید محصول را خشک کرد، تا احتمال فساد آن به حداقل ممکن برسد. امروزه نیز در برخی از مناطق نان را به صورت سنتی خشک می‌کنند و برای مصرف روی آنها مقدار کمی آب می‌ریزند. البته باید به این مساله توجه داشت که آب تمیز باشد؛ چراکه برخی از افراد با استفاده از یک کاسه آب و فروبردن دست خود داخل آن، روی نان‌ها آب می‌ریزند که این روش مناسبی نیست و بهتر است از یک اسپری برای مرطوب کردن استفاده شود به این طریق اصول بهداشتی نیز رعایت خواهد شد.
از آنجا که این نان‌ها خشک هستند معمولا کپک نمی‌زنند چرا که میکروب‌ها و قارچ‌ها برای رشد نیاز به رطوبت دارند. البته بو و طعمشان با گذشت زمان تغییر می‌کند و بوی کهنگی به خود می‌گیرند که در اصطلاح عامیانه مردم می‌گویند بوی نا می‌دهد. زمانی که بوی ماندگی به خود بگیرند دیگر قابل استفاده نیستند. البته در بعضی از شهرها مانند استان یزد به این نوع نان‌ها ادویه یا افزودنی‌های خاصی مانند زیره اضافه می‌شود که به نوعی خاصیت میکروب‌زدایی دارند و طول عمر نان‌های خشک را بالا می‌برند.
نکته دیگری که باید به آن اشاره کرد بحث نگهداری این‌گونه نان‌هاست یعنی اینکه حتما باید در محیطی خشک و خنک نگهداری شوند. ضمن اینکه نوع بسته‌بندی شده آنها باید مجوز وزارت بهداشت داشته باشند بنابراین حین خرید به این مورد توجه کنید.
