مدیرکل دامپزشکی استان مازندران گفت: براساس قوانین و دستورالعمل موجود، ریختن ضایعات مرغ از قبیل پوست و روده در آب بندان های پرورش ماهی ممنوع است و با افرادی که این کار را بکنند برخورد می شود.
به گزارش حکیم مهر به نقل از ایرنا، «دکتر حسین رضوانی» افزود: خوراک ماهیان در آب بندانهای پرورش آبزیان باید از طریق غذاهای آماده ای که در کارخانه های خوراک آبزیان تهیه می شود، فراهم شود.
وی ادامه داد: مشاهده شده برخی از پرورش دهندگان آبزیان در آب بندان های مازندران مبادرت به حمل و جابجایی ضایعات مرغ از مرغداری ها به آب بندان ها می کنند و از آن به عنوان غذای ماهیان استفاده می کنند.
مدیر کل دامپزشکی مازندران گفت: طبق مقررات، پرورش دهندگان آبزیان نباید این کار را انجام بدهند و باید غذای ماهیان را از کارخانه های خوراک استان تهیه بکنند.
وی با تاکید بر اینکه جابجایی ضایعات مرغداری ها به این نوع آب بندان ها غیر مجاز است، ادامه داد: گزارش هایی در این زمینه به دامپزشکی ارائه شد که بازرسان و کارشناسان به محل اعزام و به آنها تذکر داده شد و در صورت تکرار، مراحل بعدی برخورد با آنها انجام می شود.
دکتر رضوانی گفت: در آب بندان ها، ماهیان گرمابی پرورش داده می شوند که براساس اینکه در سطح، میانه و یا کف آب بندان قرار دارند غذاهایی از نوع گیاه و مواد پروتئینی می خورند.
وی افزود: ماهیان در بخش میانی آب بندان ها، غذایشان از نوع مواد پروتئینی است و می توانند از جلبک ها و پلانکتون ها تامین بکنند.
غذای ماهیها متناسب با نوع ماهی متفاوت است، اما جلبک‌های دریایی، اسفنج‌ها و پلانکتون‌ها مهمترین غذاهای موجود برای ماهیها هستند. گونه های ماهیان از نظر نوع تغذیه گوشت خوار یا گیاه خوار هستند، ولی ماهی‌های همه چیز خواری وجود دارند که هم از حیوانات و هم گیاهان به عنوان منبع غذایی استفاده می‌کنند.
سیستم گوارش ماهی های گوشت خوار برای هضم پروتئین دریایی تکامل یافته است و از طرفی غذاهایی همچون گوشت مرغ و گاو، پروتئینی بسیار متفاوت از پروتئین دریایی دارند. به همین دلیل وقتی ماهی ها، گوشت گاو و مرغ می خورند نمی توانند مانند پروتئین های دریایی مستقیما آن را جذب بدنشان کنند و باید ابتدا پروتئین آن را بشکنند. پروتئین ها از آمینو اسید ساخته شده اند و آمینو اسیدها در فرآیند تجزیه و هضم به پسماند آمونیاک شکسته می شوند و حال اتفاقی که با مصرف غذاهای غیر بومی برای ماهی می افتد این است که درصد بالایی از این غذاها جذب بدن نمی شود و فقط مسئولیت دفع آن ها بر کلیه ها و کبد ماهیان تحمیل می شود و کلیه ها و کبد برای آن که بتوانند پروتئین غیر دریایی را دفع کنند باید بسیار بیشتر از حد معمول خود کار کنند و این در بلند مدت آسیب های جدی به سیستم گوارش ماهی می زند.
هم اکنون حدود 800 قطعه آببندان با مساحت 17هزار هکتار در مازندران وجود دارد. بر اساس اعلام اداره کل شیلات مازندران، هر ساله 37 تا 40 هزار تن انواع ماهی کپور، آزاد، سفید و فیتوفاک در آببندانهای مازندران تولید می‌شود.
