جزئیات پرتاب میمون فضانورد با کاوشگر ایرانی

حکیم مهر - سرپرست سازمان فضایی ایران (ایسا) از پرتاب «کاوشگر 4» بدون محموله زیستی جهت آ‌زمایش زیر سامانه‌های آن در اسفند ماه سال جاری خبر داد.

دکتر حمید فاضلی اظهار کرد: هدف پرتاب این است که صحت عملکرد زیرسامانه‌های متعددی که در این کاوشگر پیش‌بینی شده و بعضا هم برای اولین بار مورد آزمایش قرار می‌گیرد بررسی شود.

وی افزود: با بررسی نتایج این پرتاب و اصلاحات و رفع عیوب احتمالی، پرتاب بعدی کاوشگر 4 با محموله زیستی اوایل سال آینده انجام خواهد شد.

در آستانه پرتاب «کاوشگر 4» به فضا یکی از متخصصان طرح نیز در گفت‌و‌گو با ایسنا با تشریح جزئیات این ماموریت و محموله زیستی آن اعلام کرد: این کاوشگر که حامل یک میمون از خانواده رزوس است به ارتفاع بیش از 120 کیلومتری زمین پرتاب شده و محموله پس از بازگشت با چتر نجات به روی زمین فرود می‌آید.

مهندس رضایی، استاد دانشگاه ومتخصص علوم فضایی در گفت‌وگو با خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران با بیان اینکه مقدمات طرح‌های اعزام انسان به فضا در دنیا معمولا با پرتاب موجودات زنده کوچک پیگیری می‌شود اظهارکرد:

 در پی پرتاب موفقیت‌آمیز «کاوشگر یک» در سال 86، «کاوشگر دو» در سال 87 و «کاوشگر سه» حامل محموله زیستی در سال 88، کاوشگر چهارم با محموله زیستی که موجود زنده آن از نظر فیزیولوژی به انسان شبیه‌تر است، به زودی به ارتفاع بیش از 120 کیلومتری پرتاب می‌شود.

وی با تاکید بر اینکه کاوشگر 4 پس از پرتاب بازیابی خواهد شد، تصریح کرد: بازیابی به این شکل انجام خواهد شد که پس از رسیدن کاوشگر به ارتفاع اوج، محموله که حاوی موجود زنده است به زمین برمی‌گردد و با چترهای نجات به آرامی به روی زمین می‌نشیند.

رضایی در خصوص تفاوت‌های کاوشگر 4 با نوع قبلی آن تصریح کرد: از جمله این تفاوت‌ها، نوع موجود زنده در محفظه زیستی و ‌پرتاب کاوشگر به ارتفاع بالاتر نسبت به کاوشگر قبلی است که این موضوع ضرورت وجود سیستم اکسیژن رسانی به موجود زنده و سیستم تخلیه دی‌اکسید‌کربن موجود را می‌رساند. همچنین در کاوشگر4 تمام علایم حیاتی با نصب سنسورها در کپسول زیستی و بدن موجود زنده ذخیره و به طور همزمان برای ایستگاه زمینی جهت بررسی و ارزیابی علائم حیاتی توسط زیست‌پزشک‌های فضایی از طریق تله متری ارسال می‌شود.

وی با بیان اینکه محموله کاوشگر 4، 250 کیلوگرم است، خاطرنشان کرد: کل محموله متشکل از سه زیرسامانه شامل زیرسامانه بازیابی، زیرسامانه خدمات که تمامی تجهیزات الکترونیکی، کنترل، ارسال و دریافت فرامین را شامل می‌شود و زیرسامانه کپسول زیستی است که موجود زنده و متعلقات برای ثبت علایم حیاتی و اکسیژن رسانی و تخلیه بازدم موجود زنده را شامل می شود.

این متخصص فضایی افزود: کاوشگرها، آزمایشگاه‌های فضایی هستند که به صورت حرف U وارونه پرتاب می‌شوند یعنی از زمین پرتاب شده تا ارتفاع اوج رفته و سپس به زمین باز می‌گردند که در برگشت، پس از اینکه وارد جو غلیظ شدند، سیستم بازیابی شامل دو چتر ترمزی و اصلی عمل می‌کند.

رضایی در گفت‌و‌گو با خبرگزاری دانشجویان ایران تصریح کرد: کشورهای صاحب فناوری به مرور موجوداتی که از نظر فیزیولوژی به انسان نزدیک‌تر بوده مانند سگ و میمون را به فضا پرتاب کردند تا به مرحله‌ای رسیدند که بتوانند مدارگرد طراحی کرده و با آن انسان را به فضا پرتاب کنند و در نهایت به فناوری اعزام انسان به کرات دیگر و ایستگاه‌های فضایی دست یابند.

به گفته وی، پرتاب کاوشگر 4 با محموله زیستی از گام‌های اولیه اعزام موجود زنده به فضا توسط جمهوری اسلامی ایران است.

رضایی خاطرنشان کرد: پروژه اعزام انسان به فضا که مقرر بود در سال 1404 انجام شود با نظر مسوولان به سال 1400 تبدیل شد که پرتاب کاوشگر 4 گام‌های اولیه برای رسیدن به این هدف است؛ امیدواریم با تلاش دانشمندان فضایی ایران بتوان این زمان را حتی کاهش داد.

وی با اشاره به افتتاح ایستگاه‌های دریافت و هدایت کنترل در روزهای اخیر گفت: این ایستگاه‌ها شامل دو ایستگاه جدید و یک ایستگاه بهینه‌سازی است به طوری که دو ایستگاه جدید دریافت با قطر آ‌نتن 8.2 متر و قطر آنتن 6 متر و یک ایستگاه متحرک بهینه سازی شده است؛ بنابراین می‌توان ادعا کرد که ایران به لحاظ فناوری و دانش ساخت ایستگاه‌های دریافت از ماهواره‌های سنجش از دور کاملا به بومی‌سازی و خوداتکایی رسیده است.

رضایی تصریح کرد: پس از پرتاب کاوشگر 4 و دریافت نتایج، تحلیل و پردازش آن صورت می گیرد که گام‌های بعدی این پروژه، افزایش ارتفاع پرتاب کاوشگر است که موجب افزایش طول ماندگاری موجود زنده در فضا خواهد شد سپس گام‌های بعدی بهینه‌سازی محفظه زیستی و اعزام موجودات بزرگ‌تر خواهد بود تا ان شاء الله به توانایی اعزام انسان به فضا برسیم.

خبر مرتبط :