حکیم مهر: سراسیمه و در حالی‌که حیوان نیمه جانی را در آغوش دارد، از راه رسیده و زبان‌بسته را که از درد به خود می‌پیچد، به دامپزشک می‌سپارد. ساعتی بعد حیوان مجروح در حالی‌که پای شکسته‌اش آتل‌بندی شده و روی تخت آرام گرفته، با قدرشناسی به ناجی‌اش نگاه می‌کند. شاید به یاد می‌آورد در تاریکی نیمه‌شب وقتی برای پیدا کردن غذا از کنار جاده عبور می‌کرد، بر اثر برخورد با ارابه آهنی بزرگی که به سرعت می‌گذشت، درد شدیدی در جانش دوید و بیهوش شد و وقتی دوباره چشمانش را باز کرد، این فرشته نجات را بالای سرش دید و...
به گزارش حکیم مهر به نقل از همشهری، اینجا یکی از بیمارستان‌های دامپزشکی تهران است و ناجی این حیوان «حامد بلوری» جوان 35 ساله‌ای است که 8 سال از زندگی‌اش را وقف امداد و نجات حیوانات خیابانی کرده‌است. او دامپزشک نیست، اما تجربه زیادی در مداوای حیوانات آسیب دیده دارد، برخی را سر پایی مداوا می‌کند و مواردی را که نیاز به درمان تخصصی دارند به بیمارستان می‌رساند. با او که در این سال‌ها به بیش از 500 حیوان مجروح کمک کرده، همراه شدیم .
حرفه‌اش تزیینات داخلی ساختمان است، ولی از مدت‌ها قبل کارهای مغازه را به شریکش سپرده و بیشتر اوقاتش را صرف امداد و حمایت از حیوانات می‌کند. او که یک کیسه پر از دارو و کنسرو و غذای مخصوص حیوانات از صندوق عقب ماشینش بیرون می‌آورد تا تحویل بیمارستان بدهد، می‌گوید: «از مال دنیا چیز زیادی نمی‌خواهم، همین که یک خانه، ماشین و زندگی معمولی دارم برایم کافی است. دنبال ارتقای ماشین یا خانه‌ام نیستم، از این‌رو بیشتر درآمدم را صرف رسیدگی به حیوانات بی‌پناه و رنج‌کشیده می‌کنم .»
بلوری درباره هزینه‌های رسیدگی و درمان حیوانات خیابانی می‌گوید: «در ماه حدود 30 تا 50 میلیون تومان صرف تهیه غذا، دارو، درمان و صورتحساب بیمارستان حیوانات می‌شود که مدتی است همه این مبلغ توسط خیّران و دوستداران حیوانات تأمین می‌شود.» او معتقد است کمک به حیوانات تأثیر زیادی در زندگی شخصی و کاری‌اش داشته است: «از وقتی دغدغه‌ام کمک به حیوانات شده، به لطف خدا کارهایم خیلی خوب پیش می‌رود و گره کوری در زندگی نداشته و از نظر روحی هم آرامش زیادی پیدا کرده‌ام .»
امدادگری از شمال تا جنوب کشور
عکس‌های صفحه اینستاگرامش حکایت از این دارد که در نوروز امسال همراه جمعی از فعالان حامی حیوانات برای امدادرسانی به شهرهای سیل‌زده سفر کرده است. بلوری دراین‌باره می‌گوید: «معتقدم انسانیت حکم می‌کند به هر جانداری که کمک می‌خواهد، کمک کنیم. از این‌رو از ساعت‌های اولیه وقوع سیل در آق‌قلا، گمیشان و خرم‌آباد، از طریق صفحه اینستاگرام با کمک دوستانم کمک‌های غیرنقدی جمع کرده و با چند کامیون پر از انواع کنسرو، پتو، لباس، وسایل ضروری و همچنین غذای حیوانات به مناطق سیل‌زده رفتیم و پس از تحویل و توزیع اقلام امدادی به کمک حیوانات در آب مانده یا آسیب‌دیده، رفتیم .
البته در بیشتر جاها، محلی‌ها حیوانات را از آب بیرون کشیده بودند.» این نخستین بار نیست که بلوری برای کمک به حیوانات به خارج از تهران رفته است. او بارها از طریق اطلاع‌رسانی در صفحه مجازی، برای امداد به حیوانی مجروح و رنج کشیده به شمال یا جنوب کشور رفته و با آمبولانس ویژه حمل حیوانات که با پس‌انداز و وام ازدواجش خریده، حیوان مجروح را بعد از امداد اورژانسی به بیمارستان رسانده است .
آرزویم ساخت پناهگاهی برای حیوانات معلول است
امدادگر و دوستدار حیوانات خیابانی در حکیمیه و یکی از شرقی‌ترین محله‌های تهران زندگی می‌کند. جایی که به دلیل همجواری با حومه شهر تردد حیوانات بیشتر از محله‌های مجاور است. او که دل پردردی از بی‌مهری برخی افراد نسبت به حیوانات دارد، می‌گوید: «گاهی اهالی از وجود حیوانات خیابانی در محله گلایه می‌کنند، در حالی که 30 سال پیش اینجا بیابان و زیستگاه حیوانات بود. ما با ساخت‌وساز و مهاجرت به اینجا محل زندگی‌شان را ناامن کردیم.» او از ضرورت وجود حیوانات در محله‌های حاشیه‌ای این‌طور می‌گوید: «وجود برخی حیوانات از جمله سگ‌ها در محله‌های حاشیه‌ای ضروری است چون در غیاب آنها گرگ‌ها و شغال‌ها به راحتی وارد محله و شهر می‌شوند .»
این جوان امدادگر حیوانات که در خانواده‌ای مذهبی پرورش یافته و پدرش مداح اهل‌بیت(ع) است، درباره اهمیت کمک به حیوانات از منظر دینی می‌گوید: «در دین اسلام هم به مدارا و مهربانی با حیوانات توصیه‌های زیادی شده و روایات زیادی از پیامبر درباره غذا دادن به حیوانات گرسنه و رسیدگی به آنها داریم.» بلوری از آرزویش برای ایجاد پناهگاه امن حیوانات برایمان می‌گوید: «دلم می‌خواهد در اطراف شهر یک سرپناه امن برای حیوانات معلول بسازم .»
!!!!!!؟؟؟؟؟ 
۸ سال رو وقف نکرده این دوستمون. بلکه شغلشون اینه. خیلی از حامیان همینجوری دارن کار می کنند و زندگی می گذرانند. 
