جدایی دامپزشکی از وزارت بهداشت، یک تصمیم اشتباه بود/ متاسفم که دانشکده دامپزشکی را به وزارتخانه‌ای بردند که هیچ ربطی به آن ندارد (+تصاویر)

متاسفانه وزارت جهاد اهمیت مارو درک نمیکنه

دانشکده های دامپزشکی هرگز جزئی از دانشکده های علوم پزشکی نبودند و کاملا" یک رشته مستقل در دانشگاه محسوب میشده . ولی این دو رشته در یک دانشگاه و یک وزارت خانه یعنی وزارت علوم در کنار هم بودند و براحتی بده بستان های علمی و کاربردی با یکدیگر داشتند . اما جدایی دانشکده های علوم پزشکی از وزارت علوم موجب نا هماهنگی هایی بین این دو رشته مستقل شد که قبلا چنین معضلی بشکل کنونی وجود نداشت .

از حکیم مهر درخواست داریم اسامی کسانی که مسبب پیوستن دامپزشکی به جهاد کشاورزی شدند رو منتشر کنند تا ازشون بپرسیم چه دشمنی با دامپزشکی داشتند که مارو با این تصمیمشون به خاک سیاه نشوندند۰

به نظرم در اين همايشها از افراد به روز جهت سخنراني و اظهار نظر فني استفاده شود برخي از اساتيد قديم بيشتر زينت بخش همايشها و كنفرانسها هستند.

چرا فکر میکنید اگر دامپزشکی جز وزارت بهداشت بود ما اکنون بزرگترین صادره کننده محصولات دامی بودیم؟ مسلما در ایوزارت خانه هم دلالانی وجود داشتند که به طریقی دیگر ما را وابسته میکردند. مشکل ما وزارت بهداشت نیست به وضع. دارو در وزارت بهداشت نگاه کنیدِ. متاسفانه از بعداز انقلاب اموزش دانشگاه ها دست افراد غیر دانشگاهی افتاد تبعیض بین افراد جامعه ودلسردیها وبی تفاوتی هانسبت به امور این مشکلات راباعث شددر تمام کشور های پیشرفته دامپزشکی جزیی از وزارت کشاورزیست .

کسانی که مسبب این جدایی شدن قطعا خیانت کار هستن ! در همه جای دنیا دامپزشکی اگر زیر نظر وزارت کشاورزی هم باشد باز هم اجر و قرب و عزت و احترام بی نهایت دارد و در اکثر کشور های دنیا دامپزشکی جزو پر درامد ترین شغل ها و حایز اهمیت ترین هاست اما در ایران که جهاد کشاورزی به شدت ضعیف عمل میکند و در دروس تدریسی حتی یک واحد مشترک به چشم نمی خورد توقع اوضاعی بهتر از این نمی رود

در کشورهایی که دامپزشکی جزو وزا ت کشاورزی است. دامپزشکی مستقل عمل میکند و خیلی اوقات هم وزیر کشاورزی از میان دامپزشکان انتخاب میشود. آیا دامپزشکی در ایران که به صورت یک بخش منزوی و بدون استقلال است قابل مقایسه با این کشورهاست یا اصولا چه کسی تا کنون به یاد دارد که وزیر کشاورزی در ایران یک دامپزشک بوده باشد. پس اگه قراره با کشورهای دیگه مقایسه بشیم تمام و کمال مقایسه کنید. در ضمن کجای دنیا علوم پزشکی به طور کامل از سایر دانشکده ها جدا شده؟ فقط در ایران اینگونه است پس اگر قرار به گرفتن تصمیمی جدید برای استقلال یا پیوستن دامپزشکی به وزارت بهداشت است لزومی ندارد که خودمون رو با دیگر کشورها مقایسه کنیم ‌چون قوانین در ایران بر اساس مشکلات داخلی نوشته میشه نه صرفا تقلید از دیگر کشورها. دامپزشکی باید به صورت نهادی مستقل در وزارت بهداشت قرار بگیره

............... حالا دیگه بفکرتان افتاده که این کار اشتباه بوده

دامپزشکی از سال 1305 که در وزارت فلاحت قرار گرفت تا به امروز که بیش از 93 سال است در وزارت کشاورزی (و امروز به نام وزارت جهاد کشاورزی) قرار داشته است و غیر از چند ماه آن هم در سال 1304 هر گز در وزارت بهداشت و یا نام های مشابه آن نبوده است. صرفا"آموزش دامپزشکی تا قبل از تشکیل وزارت بهداشت و درمان در اوایل دهه شصت همراه آموزش پزشکی در وزارت علوم و در گروه پزشکی بود که پس از تشکیل وزارت بهداشت و درمان آموزش پزشکی ،تمامی رشته های گروه پزشکی به جز دامپزشکی به وزارت تازه تاسیس منتقل و دامپزشکی در وزارت علوم تک رشته ماند. حتی قانون سازمان دامپزشکی مصوب سال 1350 که تا کنون هیچ تغییری نکرده است به صراحت سازمان دامپزشکی را ذیل وزارت کشاورزی تعریف کرده است .لذا اطلاعات نادرست نمی تواند برای برون رفت از مشکلات راهنما باشد .

ظاهرا مخاطب اخیر، تاریخ را از انتهایش خوانده است و در حالی که خودش در اشتباهی عجیب به سر می برد بقیه را نصیحت هم می کند!

توضیح اینکه از اواخر سلسله قاچاریه که تشکیلات نوین اداری به تقلید از اروپا در ایران تشکیل شد اداره صحیه هم که می توان گفت ریشه وزارت بهداشت فعلی است شکل گرفت و مسئول هم زمان بهداشت و سلامت انسان و دام بود. به طوری که واکسن شاربن را برای ایجاد ایمنی در دام ها تولید می کرد و در سال 1303 یک دانشجوی سال سوم دکترای عمومی پزشکی "دائره دفع آفات حیوانی و سرم سازی" را در اداره صحیه یا وزارت بهداشت اولیه تشکیل داد که همانطور که همه می دانیم هسته مشترک سازمان دامپزشکی و موسسه رازی کنونی هستند.
ولی متاسفانه دائره دفع حیوانی و سرم سازی به علت کمبود بودجه چند سال بعد به وزارت فوائد عامه منتقل شد و جالب است که به دلیل تاثیر الگوی اداره صحیه حتی تا سالها بعد از جدا شدن دامپزشکی و موسسه رازی از وزارت بهداشت،
در حکم های استخدامی از عنوان "پزشک یکمی" برای دکتر دامپزشک در وزارت های فوائد عامه، اقتصاد ملی و سپس کشاورزی استفاده می شد و به همین دلیل است که به دامپزشک بر خلاف کارشناسان وزارت کشاورزی "مهندس" نمی گفتند و در حقیقت عنوان دکترای ما و نوع مدرک ما، مدیون همان شکل گیری بنیادین مبانی دامپزشکی در اداره صحیه بوده ست!

صفحه 693 کتاب تاربخ دامپزشکی و پزشکی ایران تالیف جناب آقای دکتر حسن تاحبخش:

"اولین اداره دامپزشکی ایران که "دائره دفع آفات حیوانی و سرم سازی" نامیده می شد در سال 1303 ش تحت نظارت انستیتو پاستور (به کفالت دکتر ابوالقاسم بهرامی پزشک و استاد بعدی دانشکده دامپزشکی) و به تصدی و مدیریت دکتر عبدالله حامدی که در آن زمان دانشجوی پزشکی بود، تشکیل شد. به عبارتی دیگر یکی بودن پزشکی و دامپزشکی ایران که آن را بارها در این کتاب نشان داده ایم در تشکیلات نوین دامپزشکی ایران عینیت پیدا کرد."


سند بالا برای کسی که حتی ذره ای هم وجدان و انصاف داشته باشد برای روشن شدن حقیقت کافی است!

در هر حال دامپزشکی را از پزشکی جدا کردند و باید پذیرفت که آموزش و اجرا ارتباط تنگاتنگ و متقابلی دارند.
بنابراین بازی با کلمات و سفسطه دردی را دوا نمی کند:

از یک طرف می گوید که در اوایل 1300 اداره دامپزشکی در وزارت بهداشت (صحیه) قرار داشت ولی بعد با سرپوش گذاشتن به واقعیت می گوید "هرگز" دامپزشکی در وزارت قرار نداشته است.؟؟!

از طرف دیگر همه قدیمی ها مثل روز روشن به یاد دارند که دکترای عمومی دامپزشکی با برنامه ریزی های مثبت و عمیق استاد برجسته جناب آقای دکتر بازرگانی در کمیته پزشکی شورای عالی برنامه ریزی وزارت فرهنگ و آموزش عالی تا 1365 به دلیل قرار داشتن در کنار سایر رشته های دکترای عمومی گروه پزشکی از برترین و بالاترین رتبه رشته های کنکور بود ولی پس از جلوگیری از الحاق طبیعی ان به وزارت بهداشت افت شدید و سقوط آزاد ارزش و اعتبار دامپزشکی (رتبه 150 هزار کنکور!!!) شروع شد و حتی صادقانه این نکته را هم بر زبان نمی آورد که این افراد فرصت طلب و طماع بودند که آن را از سایر رشته های دکترای گروه پزشکی جدا کردند و نگذاشتند به وزارت بهداشت منتقل شود.

به هر حال چه افراد مغرض بخواهند واقعیات محض را تحریف کنند و چه اینکه مصوبات سازمان بهداشت جهانی دام OIE را مبنی بر لزوم یکپارچگی ساختاری دامپزشکی و وزارت بهداشت را بر اساس بهداشت واحد One Health نادیده بگیرند مطمئنا روزی خواهد رسید که سازمان دامپزشکی و موسسه رازی به ریشه و سر منزل تاریخی خود باز خواهند گشت و از اسارت ذلت بار وزارت جهادکشاورزی که برایش کارگر افغانی و دکتر دامپزشک یکسان هستند و اهمیتی ندارد که چه کسی طبابت دامپزشکی کند رها شود.

هم اکنون وزارت بهداشت گاوداری ها را مجبور کرده است که ماهیانه مبلغی را به کارشناسان بهداشت محیط کار خود بپردازند و اینچنین مقتدرانه از دانش آموختگان خود حمایت شغلی می کند. در حالی که در وزارت جهادکشاورزی دکتر دامپزشک بدون امنیت شغلی است و حتی امید ندارد که ماه بعد گاودار حقوق تحفیر کننده 2 میلیون تومانی اش را خواهد پرداخت یا وی را اخراج می کند!

آیا براستی شما قلب، وجدان انسانی و احساس هم دارید؟؟!

یا شاید هم به این دلیل که حقوق اداری و منافع رانتی شما بابت لفت و لیس یارانه ها در قالب اعطای مجوز واردات نهاده های دامی خوراک دام و واکسن های دامپزشکی و گوشت منجمد در وزارت جهادکشاورزی تضمین شده است، نگران از دست رفتن آنها هستید. زیرا که می ترسید که در وزارت بهداشت حداقل پزشکان واقعی وجود داشته باشند که با توجه به آگاهی عمیق شان از پیامدهای خطرناک واردات و مصرف مواد آلوده، اندکی دست و دلشان بلرزد و به سادگی تابع وسوسه های شیرین؟؟! دلالان رانت خوار نشوند!

نامه تعدادی از پیشکسوتان علم و عمل دامپزشکی از جمله استاد فرهیخته جناب آقای دکتر تقی تقی پور بازرگانی مبنی بر درخواست انتقال سازمان مستقل دامپزشکی و موسسه رازی به زیر نظر مستقیم وزیر بهداشت:

بسمه تعالی

حضور برادر ارجمند جناب آقای دکتر علی لاریجانی

ریاست محترم مجلس شورای اسلامی

با سلام و احترام و آرزوی توفیق. در خصوص اهمیت و نقش راهبردی رشته دامپزشکی در حوزه بهداشت و سلامت کشور شایان ذکر است که در دهه 1990 اتحادیه اروپا به دلیل نگرش سنتی و جزئی نگر به امر بهداشت لطمات و خسران هنگفتی را به لحاظ بهداشتی و نیز امنیت غذایی مردم به علت بروز یک بیماری نوپدید به نام آنسفالوپاتی اسفنجی شکل گاو (BSE) یا همان جنون گاوی متحمل شد. یکی از دلایل عمده چنین اتفاقی این بود که در آن زمان تصمیم گیری در باره این موارد بر عهده وزارت کشاورزی قرار داشت. جمع بندی این تجربه دردناک باعث شد که اتحادیه اروپا امر تصمیم گیری و نظارت بر بهداشت دام و دامپزشکی را از مدیریت کل کشاورزی خود منتزع و با شعار راهبردی سلامت غذای انسان ودام از سطح مزرعه تا میز غذا به مدیریت کل بهداشت و مصرف کنندگان اتحادیه اروپا واگذار کند(Butler, 1997). با این هدف که یک جامعیت و انسجام حداکثری در کلیه ارکان مسئول در بهداشت و سلامت شهروندان این اتحایه پدیدار شود. البته، برخی از کشورها که مدتها قبل از تصمیم گیری اتحادیه اروپا بدین امر مبادرت ورزیده بودند از پیشگامی خود در پیاده کردن این تفکر نوین و پیشرفته جامع نگر مفتخرند و جالب توجه اینکه آنها توانستند به خوبی از عهده چالش با بیماری نوپدید جنون گاوی برآیند و کمترین خسارات را تجربه کنند.

در حال حاضر نیز همانظور که استحضار دارند هر از گاهی بحرانهایی نظیر گوشتهای آلوده ، آنفلوآنزای پرندگان و اخیراً تهدید آنفلوآنزای خوکی و تبعات پیچیده و گوناگون آنها خود را نشان می دهند. در این راستا، نقش دامپزشکی در جلوگیری از انتقال صدها بیماری مشترک و قابل انتقال میان انسان و دام و کنترل بهداشتی مواد غذایی اعم از کنترل میکربی و کنترل شیمیایی انکار ناپذیر است و موضوع ممانعت از ورود مواد شیمیایی خطرناک مانند سموم ارگانوفسفره، توکسینهای قارچی و باقیمانده های داروهای دامپزشکی در غذای انسان از امور مبرمی است که تنها با فعالیت مؤثر دکتر دامپزشک و حمایت ساختارهای بهداشتی و قضایی قابل پیاده شدن می باشد. به نحوی که ضروری است تجویز هر گونه فراورده دارویی به دامها به دلیل امکان ورود آنها به چرخه غذایی آحاد جامعه و افزایش خطر شکل گیری سرطا نهای گوناگون، ناهنجاری های مادرزادی، اختلالات هورمونی کودکان در حال رشد، مقاومتهای میکربی نسبت به داروها (که اکثر آنها ریشه مشترک با داروهای دامپزشکی وارد شده به غذای انسان دارند) و خطر آلرژی ها و حتی شوکها ی مرگ آور می بایستی تنها توسط دکتر دامپزشک دارای مجوز فعالیت صورت پذیرد.

معضل مهم آن است که سازمان دامپزشکی با توجه به عدم جامعیت و پراکندگی ساختار های بهداشتی موجوددر کشور نتوانسته است از حمایت مستقیم و همه جانبه وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی در جهت ایفای کامل مسئولیت های بهداشتی خود در تأمین بهداشت و سلامت مردم برخوردار شود و بعلاوه با کمال تأسف باید گفت که هم اکنون عده زیادی افراد غیر دکتر دامپزشک خود سرانه و بدون هیچ واهمه ای از برخورد دستگاه قضایی،هورمونهای خطرناک و داروهای گوناگون را به دامها تجویز می کنند و غذای مصرفی مردم را بدون اینکه مطلع باشند در معرض آلودگی شیمیایی نامشهود و نهان قرار می دهند.

شایان توجه است که خوشبختانه سازمان دامپزشکی کشور از مدتها قبل به عنوان یک تشکیلات بهداشتی باسابقه کشور با واگذاری های مصوب انجام شده به بخش خصوصی اساساً به یک نهاد حکومتی برنامه ریزی و نظارتی در حوزه مبارزه با بیماریهای مشترک و قابل انتقال میان انسان و دام، تضمین سلامت غذایی انسان و نظارت بر فعالیت دکتران دامپزشک و سایر رده های دامپزشکی درآمده است. لذا با توجه به زبان علمی یکسان، نظام آموزشی مشترک دکترای عمومی گروه پزشکی (پزشکی، دندان پزشکی، داروسازی و دامپزشکی) در دانشگاه ها، سنخیت بسیار زیاد کاری و و موارد فوق الذکر، ما اعضاء هیأت علمی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران پیشنهاد می کنیم که مجلس محترم شورای اسلامی به منظور حفظ و تضمین حوزه بهداشت و سلامت انسان، مطابق با چارت پیشنهادی، سازمان دامپزشکی کشور را از وزارت جهاد کشاورزی منتزع و به لحاظ ساختاری در زیر مجموعه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی قرار دهد. به طوری که در این ساختار کاملاً منسجم و همه جانبه، امر تولید واکسن و فراورد ه های زیستی انسانی و دامی، سازمان دامپزشکی، سازمان غذا و دارو(FDA) و شبکه بهداشتی کشور در یک هماهنگی و ارتباط مستقیم حداکثری، امکان همکاری تنگاتنگ و یکپارچه را در برخورد با معضلات بهداشتی کشور و تأمین امنیت غذایی جامعه پیدا کنند.

و من الله التوفیق – اعضای هیأت علمی دانشکده

William Osler, MD, was a Canadian physician who is considered the father of veterinary pathology in North America. Dr. Osler had a deep interest in the linkages between human and veterinary medicine. He trained with many well-known physicians and veterinarians, including Dr. Virchow. One of his first publications was titled, "The Relation of Animals to Man." While serving on the medical faculty of McGill University, Dr. Osler lectured to medical students and veterinary students from nearby Montreal Veterinary College.

Following his time at McGill, Dr. Osler became the Chair of Clinical Medicine at the University of Pennsylvania in Philadelphia. In 1889, he became the first Physician-in-Chief of Johns Hopkins Hospital and played an instrumental role in establishing the Johns Hopkins University School of Medicine.

⭕️ویلیام اوسلر (پدر علم پزشکی نوین) (پدر پاتولوژی دامپزشکی)

بین طب انسان و دامپزشکی هیچ خطوط تقسیمی وجود ندارد و نباید وجود داشته باشد.

رادولف ویرچو (پدر علم پاتولوژی سلولی)

@elhagvet

⭕️⭕️⭕️چرا سلامت یکپارچه؟

Why One Health?

Worldwide, nearly 75 percent of all emerging human infectious diseases in the past three decades originated in animals.Environmental health may affect human and animal health through contamination, pollution and poor conditions that may lead to new infectious agents.The world population is projected to grow from 7 billion in 2011 to 9 billion by 2050.To provide adequate healthcare, food and water for the growing global population, the health professions, and their related disciplines and institutions, must work together.The human-animal bond beneficially impacts the health of both people and animals.

Definition of One Health

One Health is the collaborative effort of multiple health science professions, together with their related disciplines and institutions – working locally, nationally, and globally – to attain optimal health for people, domestic animals, wildlife, plants, and our environment.

Scope of One Health

Convergence of human, animal, and plant health and the health of the environmentHuman-animal bondProfessional education and training Research, both basic and translationalEnsuring a safe food and water supply that is high quality, available and affordableAgricultural production and land useNatural resources and conservationDisease surveillance, prevention and response, both infectious and chronic diseasesCommonality of diseases among people and  animals, such as cancer, obesity, and diabetesClinical medicine demand for interrelationship between the health professionsEnvironmental agent detection and responseDisaster preparedness and responsePublic policy and regulationGlobal trade and commerceCommunications and outreach

Potential Outcomes from the One Health Approach

More interdisciplinary programs in education, training, research, and established policy More information sharing related to disease detection and diagnosis as well as education and research More prevention of diseases, both infectious and chronic diseasesNew therapies and approaches to treatment for unmet needs