خبرهایی از دامپزشکی خراسان شمالی و کمیجان

حکیم مهر - خبرهایی از دامپزشکی خراسان شمالی و کمیجان

رییس اداره بررسی بیماری‌های دامی دامپزشکی خراسان شمالی:
وجود شپش بر روی بدن دام موجب کاهش وزن آنها می‌شود

مدیر اداره بررسی بیماریهای دامی دامپزشکی خراسان شمالی گفـت: وجود شپش بر روی بدن دام موجب کاهش تولید و وزن آنها، اضطراب و کم خونی شود.

دکتر ابوالفضل احمدی در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا با اشاره به اینکه شپش‌ها انگلهای بسیار تخصصی پستانداران و پرندگان هستند، افزود: راسته شپش‌ها تحت راسته شپش‌های خونخوار(Anoplura)، شپش‌های اسکینوسرا(Ischinocera) و آمبلی سرا(Amblycera) تقسیم می‌شوند که شپش‌های خونخوار دارای ضمیمه‌های دهانی هستند که به شدت به سوراخ کردن پوست بدن میزبان عادت دارند.

وی ادامه داد: این شپش‌ها انگل‌های پستانداران هستند و اغلب پستانداران دارای گونه‌های خاصی از این شپش‌ها هستند که از آنها تغذیه می‌کنند.

احمدی اظهارداشت: شپش هماتوپینوس تمامی بدن گاو، شپش بینی درازگاوان و آبی گوسفند، بدن و سر گاو و گوسفند و شپش کوچک آبی رنگ گاوان سر و گردن میزبان خود را آلوده می کنند که این شپش‌ها تحت راسته شپش خونخوار هستند.

وی با بیان اینکه شپش‌ها میزبان اختصاصی خود را دارند افزود: مدت ماندگاری این نوع شپش ها در انسانها موقت خواهد بود و بعد از مدت کوتاهی از بین خواهند رفت.

احمدی تغذیه مناسب و تمیز نگه داشتن دام و همچنین شست و شو و ضد عفونی کردن، دور انداختن فضولات و لاشه حیونات تلف شده و ساخت محل نگهداری دام که قابلیت شست و شو داشته باشد را موجب پیشگیری از آلودگی دام به شپش و مقاوت نسبت به آنها ذکر کرد.

وی اشاره کرد: در این راستا این اداره کل طی سال گذشته برای مبارزه به این انگل‌ها بدن یک میلیون و 722 هزار و 279 راس دام سبک و سنگین و شش میلیون و 14 هزار و 887 متر مربع از جایگاه‌های دامی را سمپاشی کرده است.

احمدی در خصوص شپش‌هایی که انسان را میزبان خود قرار می‌دهند گفت: شپش سر، که پدیکلوس کاپیتیس نامیده می‌شود از این دسته است که سر انسان را آلوده و تخم‌های خود را بر روی موها می گذارند.

وی با ذکر اینکه شپش بدن انسان یا پدیکلوس هومانوس از بدن انسان تغذیه می‌کند تصریح کرد: این نوع شپش‌ها لباس‌های انسان را آلوده و تخم‌های خود را بر روی لباس می‌گذارند.

رییس اداره بررسی بیماری‌های دامی دامپزشکی خراسان شمالی با اشاره به اینکه آلودگی شدید به این شپش‌ها موجب استرس و خارش می‌شود، افزود: شپش بدن انسان سبب انتقال بیماری تیفوس، تب ترنج و تب راجعه می شود.

وی عدم رعایت نکات بهداشتی، تماس با فرد میزبان و استفاده از وسایل شخصی مشترک را عامل اصلی انتقال این حشرات به انسان دانست.

احمدی توضیح داد: بیماری تیفوس که به وسیله حشرات آلوده(شپش ها) انتقال می‌یابد موجب تب، لرز، درد عضلانی، سر درد، خارش پوست، ریزش پوست، افزایش ضخامت پوست و پرخونی در پوست انسان می شود.

وی ادامه داد: تب ترنج موجب بروز ناگهانی تب بالا، سردرد و درد در ناحیه کمر و پاها و کره چشم در هنگام حرکت در انسان می شود.

--------------------------

رئیس شبکه دامپزشکی کمیجان:
طرح واکسیناسیون علیه بیماری بروسلوز در کمیجان آغاز شد

رئیس شبکه دامپزشکی کمیجان از آغاز طرح واکسیناسیون علیه بیماری بروسلوز در این شهرستان خبر داد.

حبیب اسحقی اظهار داشت: بیماری تب مالت یا بروسلوز به عنوان یکی از مهم‌ترین بیماری‌های مشترک بین انسان و دام محسوب می‌شود که طیف وسیعی از پستانداران اهلی و وحشی را مبتلا می‌کند.
وی تصریح کرد: این بیماری به علت سقط جنین در دام، کاهش تولید شیر، عقیمی و نازایی در دام‌های مبتلا و همچنین به علت ابتلای انسان به بیماری تب مالت، همواره از دو بعد اقتصادی و بهداشتی مورد توجه بوده است.
رئیس شبکه دامپزشکی کمیجان ادامه داد: شهرستان کمیجان به عنوان یکی از قطب‌های دامداری و دامپروری استان، در راستای اجرای سیاست‌های سازمان دامپزشکی کشور در کاهش و یا ریشه‌کن کردن بیماری‌های مشترک از جمله تب مالت، نسبت به واکیسناسیون دام‌های روستاهای تابعه که بالغ بر 5 هزار راس گاو شیری و بیش از 100 هزار راس گوسفند و بز است، اقدام کرده و با کمک گفتن از تمام ظرفیت بخش دولتی دامپزشکی، درصدد است تا حداکثر تا دو ماه آینده نسبت به واکسیناسیون صد درصد دام‌های سنگین و سبک روستاهای تابعه اقدام کند.
اسحقی گفت: واکسیناسیون‌های انجام گرفته از سال 85 تا 89 سبب کاهش 89 درصدی مبتلایان در پنج سال گذشته شده است به طوریکه تعداد مبتلایان به این بیماری از 138 نفر در سال 85 به 15 نفر در سال 89 رسید.
وی خاطرنشان کرد: همچنین تعداد 3 هزار پمفلت آموزشی بیماری تب مالت تهیه شده که در حین واکسیناسیون در بین دامداران و مردم روستا با هدف آموزش حین کار توزیع خواهد شد.
رئیس شبکه دامپزشکی کمیجان افزود: امید است با انجام واکسیناسیون فراگیر در روستاها، افزایش سطح آگاهی روستائیان، فرهنگ‌سازی و تقویت آموزش‌های بهداشتی شاهد کاهش چشمگیر و حتی ریشه‌کن شدن این بیماری مشترک و هزارچهره باشیم.