خاطره رئیس بخش بیماری‌های ویروسی طیور موسسه رازی از زنده‌یاد دکتر حمید کهرام/ تنها شباهت تلفات میانکاله با تلفات پرندگان ارس بر اثر بوتولیسم، این است که علت مرگ، آنفلوانزا نیست!

حکیم مهر: رئیس بخش بیماری‌های ویروسی طیور موسسه تحقیقات واکسن و سرم‌سازی رازی، در پی درگذشت دکتر حمید کهرام در یادداشتی او را فردی با مناعت طبع و وظیفه‌شناس تا واپسین روزهای زندگی، خواند.

به گزارش حکیم مهر به نقل از روابط عمومی موسسه رازی، «دکتر عبدالحمید شوشتری» در پی درگذشت زنده‌یاد دکتر حمید کهرام، رئیس اسبق موسسه رازی یادداشتی در بزرگداشت یاد و خاطره ایشان در اختیار روابط عمومی قرار داد.

در این یادداشت آمده است:

«آقای دکتر کهرام - به کار بردن کلمه مرحوم برایم آسان نیست- دو بار رئیس موسسه رازی شد. اولین بار سال 1384 در بحبوحه یکی از گرمایش‌های سیاسی کشور البته برای مدتی کوتاه. آن زمان، گرمایشی دیگر به نام ویروس H5N1  (عامل بیماری آنفلوآنزای پرندگان) نیز زمین را درنوردیده بود و هر تلفاتی، به نام آنفلونزای فوق‌حاد انگاشته می‌شد، چه برسد به تلفات چند هزارتایی پرندگان وحشی در حوالی پلدشت آذربایجان غربی (رود ارس)!

پس از برگشتن از پلدشت، دکتر کهرام مرا خواست و علت تلفات را پرسید و قول هر چه خواستیم داد و عمل کرد.

برایمان سخت بود، نتیجه آزمایش‌های متعدد، عامل بیماری را غیر از ویروس H5  نشان دهد، ولی خب، نبود. این موضوع را هم PCR  روشن کرد و هم آزمایش‌های دیگر.

شاید کار خدا بود که ماه رمضان آن سال، با ورق زدن معکوس کتاب به بیماری بوتولیسم رسیدیم. دو سه هفته‌ای بیشتر طول نکشید، آنتی‌سرمی تهیه شد و آزمایشی برپا و جواب گرفتیم؛ اما نه آنقدر زود که به دکتر گزارش بدهیم. او دیگر رئیس موسسه نبود. اما به‌هر حال «هل جزا الاحسان الا بالاحسان». حسی نداشتم اتفاقی افتاده! شماره‌ای گیرم آمد و به ایشان زنگ زدم و گزارش دادم.

چرخ چرخید و او بار دیگر رئیس موسسه رازی شد و باز من در آزمایشگاه آنفلوانزا همان دلگرمی همیشگی را از ایشان دریافت کردم، با همان گشاده‌رویی و مناعت طبع و نیز با همان احترام به کاری که انجام می‌دادیم.

بعد از آن در حالیکه دیگر رئیس موسسه نبود، به یکباره زنگ زد (سال 1396) و پرسید «می‌توان برای H5 واکسن تهیه کرد؟» گفتم آخه.....! گفت «نه، منظورم از لحاظ تکنیکی است». گفتم اگر موسسه رازی نتواند این واکسن را بسازد، کجا خواهد توانست! رفت مجلس و تصویبش کرد و گفت بفرمایید.

اما آخرین تماس ایشان اسفند 98 بود. از علت تلفات تالاب میانکاله پرسید. گویا از او خواسته بودند موضوع را پیگیری کند. اقداماتی که در موسسه انجام داده بودیم و اطلاعاتی که داشتم را گزارش دادم و گفتم «تنها شباهت این بیماری با مورد مرگ پرندگان در ارس این است که علت مرگ، آنفلوانزا نیست...»

و خداحافظی کرد. آخرین کار؛ آخرین وظیفه‌شناسی و آخرین خداحافظی.

خدایش بیامرزاد. روحش شاد و یادش به خیر.»