حکیم مهر - ماجرای دو توله خرسی که در قرنطینه پارک کوهستانی خرم آباد نگهداری می شوند روایت تلخ از انسانهایی است که طبیعت را بازیچه خودخواهی کرده اند تا رهاورد این خودخواهی چیزی جز کوچ اجباری و فراق برای خرس مادر و فرزندانش نباشد.
روایت دو توله خرسی که در پارک کوهستانی خرم آباد نگهداری می شوند از عملکرد یک انسان در حس تملکش نسبت به آنچه در هستی است آب می خورد. گفته می شود فردی که برای شکار به کوهستان رفته این دو توله خرس را به عنوان تحفه شکار آورده است ولی معلوم نیست که مادر این توله خرس ها هنوز زنده است یا نه.
محل زندگی این توله خرس ها در کوههای زاگرس در قلب چهارمحال و بختیاری بوده است که حال به کوچ اجباری تن داده اند تا در مرکز قرنطینه پارک کوهستانی استان لرستان تا رسیدن به سن یک سالگی نگهداری شوند.
مسئول گارد حفاظت از محیط زیست استان لرستان در این رابطه می گوید: این توله خرس ها در اصل مربوط به استان لرستان نیستند و آنها را از یاسوج به اینجا آورده اند.
دریکوند از روایت جدایی این توله خرس ها از مادرشان حرف می زند و ادامه می دهد: اینها زمانی که خیلی کوچک بوده اند در داخل یک کارتن از فرد متخلف کشف می شوند که فرد یاد شده پس از دیدن ماموران محیط زیست کارتن را رها کرده و فرار می کند.
وی که سالهاست در دل طبیعت استان لرستان با گونه های مختلف حیات وحش آشنایی دارد، می گوید: ممکن است که فرد یاد شده هنگام حضور در جنگل آنها را از لانه شان برداشته و با خود به شهر آورده باشد.
از او راجع به احتمال مرگ مادرشان می پرسیم که پاسخ می دهد: فکر نمی کنم مادر این توله خرس ها را کشته باشند چرا که گزارشی از شکار خرس در برهه زمانی که این توله ها کشف شده اند مطرح نشده است، از سوی دیگر توله ها خیلی کوچک بوده اند که توسط شکارچیان از زادگاهشان منتقل شده اند و احتمال می رود مادر آنها برای پیدا کردن غذا از لانه خارج شده و فرد متخلف از این فرصت استفاده کرده است.
دریکوند در مورد کوچ اجباری این توله خرس ها به لرستان می گوید و اینکه پس از درخواستی که محیط زیست لرستان برای انتقال حیات وحش به قرنطینه موجود در پارک کوهستان داده است این توله خرس ها را به اینجا منتقل کرده اند.
توله خرس ها در حال حاضر در قرنطینه پارک کوهستانی خرم آباد نگهداری می شوند. به گفته مسئول گارد حفاظت محیط زیست لرستان این خرسها شاید دو ماهه باشند. بازیگوش و جذاب هستند و هر کسی که آنها را می بیند اول برایشان دل می سوزاند و بعد واقعا جذب این بچه خرس های کوچک می شود.
با دیدن این توله خرس ها یاد کارتن "جک" و "جیل" می افتیم که در زمان بچگی هایمان آنها را می دیدیم و از اعماق احساسات کودکانه مان از شکارچی مادر این دو توله خرس نفرت داشتیم و حال تکرار این حادثه در نزدیکی گوش ما نهیبی است که انسان را به فکر وا می دارد.
خرس کوچولوهایی که امروز در پارک کوهستانی لرستان نگهداری می شوند به جای بزرگ شدن در دل طبیعت و یاد گرفتن آداب زندگی در میان حیات وحش، شیر پاکتی می خورند و با آدمهای دور و برشان بازی می کنند و فارغ از اینکه همین انسانها زندگی شان را تغییر داده اند روزگار می گذرانند.
مسئول گارد حفاظت محیط زیست می گوید وقتی که آنها را پیدا کرده اند هنوز چشمهایشان بسته بوده است و من با خود فکر می کنم که حتما تصویر مبهمی از مادرشان را در ذهن دارند، تصویری که ما اجازه کامل شدن آن را ندادیم.
دریکوند از وضعیت خوب سلامت آنها می گوید و اینکه هر روز توسط دامپزشک پارک کوهستانی خرم آباد معاینه می شوند. خرس زاگرس یکی از گونه هایی است که در طول سالهای اخیر با توجه به روند شکار آنها از سوی شکارچیان تا حدودی در معرض خطر قرار گرفته است و حیات این دو توله خرس شاید مرهمی باشد بر زخم دو خرس ماده ای که در یکسال اخیر در لرستان توسط شکارچیان کشته شده اند.
مسئول گارد حفاظت محیط زیست لرستان در مورد رهاسازی این توله خرس ها در طبیعت این گونه به ما پاسخ می دهد: این توله خرس ها تا زمانی که بتوانند خودشان را در طبیعت و در تقابل با سایر گونه های حیات وحش نجات دهند در همین پارک باقی خواهند ماند.
از او زمان رهاسازی آنها را می پرسیم که با کمی تامل می گوید که شاید یکسال دیگر... با این وجود من با خودم فکر می کنم که این توله خرس ها حتی اگر هم یکساله شوند شاید به سختی بتوانند بار دیگر زندگی در میان حیات وحش را تاب بیاورند. آنها نیاموخته اند که چگونه باید به جنگ حوادث بروند و این فرصت زندگی طبیعی را انسانها از آنها گرفته اند.
دریکوند با یادآوری اینکه خرس قهوه ای در زاگرس جمعیت چندان زیادی ندارد، می گوید: عمده پراکنش این گونه در لرستان در منطقه قالیکوه، سفید کوه و اشترانکوه است که با توجه به انتقال این دو توله خرس از یاسوج، هنگام رهاسازی منطقه قالیکوه که شباهت بیشتری به زادگاه این توله خرس ها دارد برای رهاسازی انتخاب خواهد شد.
روایت دو توله خرسی که امروز حیاتشان وابسته به بطری های شیری است که ما انسانها در اختیارشان قرار می دهیم روایت تلخی از طبیعتی است که با اجحاف برخی انسانها به راحتی از میان می رود تا هر روز عرصه حیات به دست بشر بر دیگر موجودات خلقت تنگ و تنگ تر شود و به نظر می رسد طبیعت صحنه تجلی خودخواهی های برخی انسانها شده است.
هنگام رفتن از پارک کوهستانی خرم آباد توله خرس ها را در حال بازی کردن رها می کنیم و آنها شاید ناباورانه فکر می کنند که ما انسانها چقدر در حق آنها لطف کرده ایم که برایشان غذا می آوریم و به آنها اجازه می دهیم در فضای یک پارک بدوند و بازی کنند؛ غافل از اینکه روزگار کنونی آنها حاصل ندانم کاری یک فرد سودجو است و آنچه که امروز به آنها می بخشیم تنها تسلای خاطر آزرده مان از کوچ اجباری آنها از خانه شان است.
