«مهندس امید قربانی» کارشناس دامپروری در نامه ای سرگشاده به رئیس سازمان دامپزشکی کشور نوشت:
جناب آقای دکتر ماکنعلی
ریاست محترم سازمان دامپزشکی کشور،
با سلام، احتراما پیرو درخواست شما از نظام دامپزشکی مبنی بر مشروط بودن تمدید پروانه دامداران به انجام بیمه اجباری، نکاتی را به عرض می رسانم.
نفس بیمه اجباری دامداران اقدامیست شایسته. اما به هر حال نیازمند روشنگریست چرا که نمی‌توان فعالیت‌های اقتصادی را مشروط به چیزی کنیم که ابهامات جدی دارد. تجربه نشان داده که نتیجه‌ی شروط مبهم، جز فرسوده‌تر سازی و فشل‌تر کردن فعالیت اقتصادی نیست.
برادر گرامی، تمدید پروانه را به بیمه‌ای مشروط کردید که بسیاری از دامداران عزیز هیچ اطلاعی از ماهیت و مکانیسم آن ندارند. بیمه‌ای که نمی‌دانیم با کدام پروتکل تدوین شده. نمی‌دانیم چگونه و با چه فرمولی جبران خسارات احتمالی می کند. نمی‌دانیم به نفع ماست یا صرفاً جهت پر کردن رزومه برنامه‌ی ششم توسعه کشوری از سوی وزارت جهاد کشاورزی. اما بالعکس، می‌دانیم که بسیاری از بیمه گزاران نارضایتی شدید از سیکل جبران خسارت دارند و بدان معترضند.
ارجمند گرامی، بدیهی‌ترین نیاز هر فرمان نامه، تشریح کامل آنست. حق ابتدایی دامداران است که بدانند کسب و کارشان را مشروط به چه چیزی می کنید. اگرچه این درخواست بر اساس دستورالعمل برنامه‌ی ششم توسعه‌ی کشوری انجام گرفته، اما نیک واقفیم که در بند ۳۳ آن برنامه مباحث و مفاد دیگری نیز وجود دارد که بسترساز هستند. منطقی و عقلانی نیست که آن پیش ساز‌ها را رها کنیم و بدون آن‌ها مراحل بعدی را انجام دهیم.
آنچه از فرمان مشروطیت دامپزشکی می‌بینیم، چیزی جز تکرار مشروطه‌ی معیوب سامانه بازارگاه نیست. سامانه‌ای که به روشنی یک مشکل سترگ بر تمامی مشاکل پیشین اضافه کرد؛ و در انتهای این برادرنامه: جناب ماکنعلی، کالبد صنعت دامپروری شدیدا مجروح و رنجور شده از فرمان‌های هردمبیلی. بیا و زخم جدیدی بر این کالبد نیمه جان مزن.
با سپاسمندی صمیمانه
امید قربانی
نامه بسیار با لحن تند بود . مخصوصا قسمت هردمبيلي آن .
نظام مهندسی شیپور را از سر گشادش می زند