۵۰ میلیارد سال تاریخ تکامل در معرض خطر قرار دارد/ خطر انقراض، بیش از ۲۵ هزار گونه را تهدید می‌کند

دانشمندان می گویند درحالی که بشر حیات وحش را به سوی پرتگاه انقراض می برد، در مجموع بیش از ۵۰ میلیارد سال تاریخ تکاملی در معرض نابودی است.

به گزارش حکیم مهر به نقل از BBC ، آنها می گویند که حیوانات "عجیب و شگفت انگیزی” که در میان گونه ها کم نظیر هستند به آرامی و بدون جلب توجه به سوی انقراض می روند و مناطقی که میزبان بیشترین تنوع منحصر به فرد زیستی هستند با فشارهای بی سابقه ای از سوی جمعیت انسانی روبرو هستند.

اینها شامل منطقه کارائیب، گهات غربی هند و بخش های وسیعی از جنوب آسیا می شود.

این مطالعه که نتایج آن در نشریه "ارتباطات نیچر” چاپ شده ابتدا خواستار حفاظت از گونه هایی می شود که از نظر تکاملی منحصر به فردتر هستند.

ریکی گامبز از برنامه "لبه انقراض زی اس ال” و دانشگاه کالج لندن می گوید: "این گونه ها عجیب و شگفت انگیزند و چیزی شبیه آنها در زمین وجود ندارد.”

او می گوید که این تحلیل آشکار کننده "ابعاد خارج از فهم روندی ویرانگر است که اگر بیشتر برای حفظ تنوع زیستی تلاش نکنیم آنها را تهدید می کند.”

پژوهشگران با استفاده از داده های خطر انقراض بیش از ۲۵ هزار گونه، مجموع تاریخ تکاملی ای که هم اکنون با خطر نابودی روبروست را محاسبه کردند.

آنها نتیجه گیری کردند که در مجموع حداقل ۵۰ میلیارد سال میراث تکاملی به دلیل فعالیت های انسانی مثل توسعه شهرها، نابودی جنگل ها و ساخت جاده ها در معرض خطر است.

ریکی گامبز می گوید این ارقام خیلی درشت است چون گونه ها به طور موازی تکامل پیدا کرده اند؛ مثلا فقط برای خزندگان مجموع تاریخ تکاملی ۱۳ میلیارد سال است.

او گفت: "شجره حیات آنقدر وسیع است و انقراض چنان در گوشه و کنار این درخت پراکنده است که وقتی شروع به افزودن کلیه رقم ها می کنید به این عدد غیرقابل هضم یعنی بیش از ۵۰ میلیارد سال می رسید.”

گونه های در معرض خطر از تاپیر (tapir ) و پنگولین (pangolin) که اصل و نسبی بسیار کهن دارند و در گذر اعصار تغییر زیادی نکرده اند گرفته تا گونه های کمتر شناخته شده ای از خزندگان مثل مارمولک های بی پا و مارهای ریز کور را شامل می شود.

بسیاری از این گونه ها نقشی بسیار مهم برای زیستگاه هایشان دارند. برای نمونه تاپیرها در آمازون با خود دانه هایی را حل می کنند که به نوزایی جنگل کمک می کند. و پنگولین ها (مورچه خوارهای پولک دار) در خوردن مورچه و حشرات تبحر دارند و نقشی اساسی در ایجاد توازن شبکه غذایی بازی می کنند.

دکتر جیمز راسیندل از دانشگاه کالج لندن که از دیگر نویسندگان این مطالعه است گفت که این یافته ها اهمیت اقدام عاجل برای حفاظت از این گونه های فوق العاده و آنچه "در برابر فشار شدید انسانی” از زیستگاه آنها باقی مانده است را نشان می دهد.

انتظار می رود در ماه اکتبر نمایندگان کشورها بر سر حفاظت از جهان طبیعی اهداف تازه ای تعیین کنند.

گروه های حفاظت از محیط زیست می گویند که همه گیری ویروس کرونا تلاش های آنها را مختل و دسترسی به منابع مالی لازم را سخت تر کرده است، وضعیتی که می تواند تبعات طولانی داشته باشد. با این حال به گفته آنها می توان از این فرصت برای اقدام شدیدتر جهت حفاظت از طبیعت استفاده کرد.

یک هیات میان دولتی از دانشمندان سال پیش گفت که در حال حاضر یک میلیون جانور و گیاه در معرض خطر انقراض قرار دارند.