یک دامپزشک در خصوص بیماری کانیبالیسم و مصرف گوشت مرغ‌هایی که درگیر این بیماری شده‌اند گفت: مصرف گوشت در صورت عفونی نشدن لاشه مشکلی نداشته اما این بیماری از نظر همه گیری باید درمان و بعد کشتار انجام شود.
به گزارش حکیم مهر به نقل از ایسنا، «دکتر بهرام بهرامپور» گفت: کانیبالیسم یک نوع بیماری رایج در بین طیور به خصوص مرغ تخم گذار است که باعث می‌شود پرنده شروع به خود خوری و همدیگر خوری کند. این ناهنجاری در اثر یک سری کمبودها در بین پرندگان به وجود می‌آید که در آن پرنده شروع به نوک زدن در قسمت‌های مختلف بدن خود یا سایر پرندگان می‌کند.
بهرامپور ادامه داد: بیماری کانیبالیسم به سرعت می‌تواند بین طیور به خصوص نوع تخم گذار رشد کند. کانیبالیسم می‌تواند سلامت پرنده را به طور جدی تهدید کند و اگر درمان و پیشگیری‌های به موقع در رابطه با آن اعمال نشود، پرورش دهنده خسارت زیادی را متحمل خواهد شد.
وی در ادامه با بیان اینکه عوامل محیطی زیادی باعث این بیماری می‌شود و می‌تواند راه را برای سایر بیماری‌ها باز کند گفت: در هر صورت این بیماری باید به سرعت تشخیص و درمان شود وگرنه سلامت کل گله را به خطر خواهد انداخت. بیماری کانیبالیسم منشأ ویروسی ندارد و در حقیقت یک عادت و رفتار پرخاشگرانه در بین طیور است که باعث می‌شود به یک دیگر و زخم‌های باز نوک بزنند.
این دامپزشک در خصوص مهمترین عوامل این بیماری در بین پرندگان توضیح داد: شدت نور زیاد و طولانی مدت باعث می‌شود پرنده پرخاشگر شود همچنین جیره غذایی ثابت و محدود هم می‌تواند سبب کمبود برخی از مواد معدنی در پرنده شود و به این بیماری دامن بزند.
وی ادامه داد: هوای گرم نیز از جمله عوامل تأثیرگذار در بیماری خود خوری و هم نوع خوری پرندگان است و علاوه بر این عوامل تراکم زیاد و نبود فضای کافی برای پرنده به طوری که در یک مکان تعداد انبوهی از پرندگان نگهداری شوند و به اندازه کافی فضای گردش نداشته باشند شروع به نوک زدن به یکدیگر می‌کنند.
بهرامپور نبود تهویه هوا را هم یکی دیگر از عوامل کانیبالیسم عنوان کرد و گفت: تهویه هوا برای پیشگیری از بیماری کانیبالیسم بسیار ضروروی است
وی با بیان اینکه رعایت نکردن موارد بهداشتی بر شیوع کانیبالیسم در مرغداری اثر دارد، خاطرنشان کرد: نبود دان خوری و آبخوری کافی به علت انینکه پرندگان برای غذا خوردن با هم در یک محیط احساس رقابت می‌کنند می‌تواند جرقه یک درگیری بین طیور را بزند که کانیبالیسم یکی از عوارض آن خواهد بود.
بهرامپور پرندگان کند رشد را یکی دیگر از عوامل موثر بر این بیماری دانست و گفت: برخی از پرندگان نسبت به سایر هم نوعان خود دیرتر رشد می‌کنند و پرهای بدن آنها دیرتر بیرون می‌آید. همین موضوع بدن پرنده را در برابر خونریزی آسیب پذیرتر می کند. علاوه بر این نگه داری گونه‌ها و نژادهای مختلف در کنار هم به علت اینکه در بسیاری از نژادها تفاوت‌های ظاهری می‌تواند پرنده را به کنجکاوی و پرخوری تشویق کند و بیماری کانیبالیسم یکی از عوارض این کار است.
وی ادامه داد: گاهی اوقات پرندگان بین یکدیگر درگیر می‌شوند و برای حمله کردن به یک دیگر اغلب قسمت سر و تاج را مورد نوک زدن قرار می‌دهند. در نتیجه این کار ممکن است تاج و آویزه‌های گوشتی مرغ زخمی شود. وجود یک زخم خونی کافی است تا پرندگانی که در معرض بیماری هم خوری قرار گرفته‌اند، تحریک شوند.
بهرامپور اظهار کرد: طیور تخم گذار در برخی مواقع تخم‌های درشت تر یا به اصطلاح دو زرده تولید می‌کنند. در چنین مواقعی تخم هنگام خروج از لوله تخم، دیواره آن را زخمی می کند. در نتیجه باعث خونریزی جزئی در قسمت بیرونی بدن مرغ می‌شود. تقریبا بیشترین نوع بیماری کانیبالیسم این مورد است که در نتیجه آن سیستم تخم گذاری پرنده می‌تواند به طور کامل از بین برود.
این دامپزشک گفت: بیماری کانیبالیسم درمان دارویی ندارد و فقط باید شرایط و عواملی که باعث به وجود آمدن آن می‌شوند، از میان بروند. مهمترین مورد در درمان و پیشگیری این بیماری مدیریت کافی و صحیح است. با یک شیوه مدیریت خوب می‌توان سلامت طیور را در برابر این عارضه تضمین کرد.
وی در پایان در خصوص مصرف گوشت مرغ‌هایی که درگیر این موضوع بوده‌اند هم عنوان کرد: مصرف گوشت در صورت عفونی نشدن لاشه مشکلی نداشته اما این بیماری از نظر همه گیری باید درمان و بعد کشتار انجام شود.
