ایجاد نشانه‌های مشابه کووید-۱۹ انسانی در مدل‌های حیوانی

پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدید خود توانستند نشانه‌های مشابه کووید-۱۹ انسانی را در مدل‌های حیوانی نشان دهند.

به گزارش حکیم مهر به نقل از ایسنا، پژوهشگران آمریکایی در پروژه جدیدی نشان داده‌اند میمون‌های سبز آفریقایی که در معرض کروناویروس قرار گرفته بودند، به "سندرم دیسترس حاد تنفسی" (ARDS) با نشانه‌های بالینی مشابه انواع جدی کووید-۱۹ در انسان مبتلا شدند.

این نخستین پژوهشی است که نشان می‌دهد میمون‌های سبز آفریقایی پس از عفونت کووید-۱۹، به بیماری شدید بالینی مبتلا می‌شوند. این موضوع ثابت می‌کند که میمون‌ها می‌توانند مدل‌های مفیدی برای بررسی کووید-۱۹ در انسان‌ها باشند.

«دکتر رابرت بلیر» (Robert Blair)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: مدل‌های حیوانی، درک ما را در مورد بیماری‌ها افزایش می‌دهند. فقدان مدل‌های حیوانی برای نوع شدید کووید-۱۹، مانع درک این شکل از بیماری شده است. اگر ثابت شود که میمون‌های سبز پیر می‌توانند الگوی پایداری برای نوع شدید کووید-۱۹ باشند، بررسی آسیب‌شناسی بیماری در آنها، درک ما را در مورد بیماری افزایش خواهد داد و امکان آزمایش گزینه‌های درمانی را فراهم خواهد کرد.

پژوهشگران در این پروژه، چهار میمون رزوس و چهار میمون سبز آفریقایی را در معرض کروناویروس قرار دادند. حیوانات مسن‌تر به صورت ویژه انتخاب شدند تا امکان ابتلا به نوع شدید بیماری را که معمولا در افراد مسن مشاهده می‌شود، مورد بررسی قرار دهند. همه میمون‌ها، به طیفی از کووید-۱۹ از خفیف تا شدید مبتلا شدند.

یک روز پس از غربالگری عادی، هیچ نشانه قابل توجهی مشاهده نشد. دو مورد از میمون‌های سبز آفریقایی، به تنفس سریع دچار شدند که به سرعت به دیسترس حاد تنفسی تبدیل شد. بررسی‌های رادیوگرافی نشان داد که دو میمون سبز آفریقایی در ریه‌های خود، تاری گسترده‌ای دارند که با تصاویر ثبت شده از پیش در تضاد است و رشد سریع بیماری را نشان می‌دهد. این نوع تاری، نشان‌دهنده سندرم دیسترس حاد تنفسی در انسان است.

میمون‌های سبز آفریقایی که به نوع شدید بیماری مبتلا شدند، افزایش قابل‌توجهی در سیتوکین‌های پلاسما داشتند که از دلایل بروز سندرم دیسترس حاد تنفسی در برخی بیماران شمرده می‌شود. هر چهار میمون سبز آفریقایی، سطح بالاتری از اینترفرون گاما داشتند. دو مورد از آنها که به سندرم دیسترس حاد تنفسی مبتلا شدند، بیشترین غلظت پلاسما را داشتند. سیتوکین‌ پلاسما، در میمون‌های رزوس افزایش پیدا نکرد. نظر دکتر بلیر این است که افزایش اینترفرون گاما را می‌توان به عنوان یک نشانگر زیستی برای پیش‌بینی بالقوه بیماری پیشرفته و یک هدف درمانی احتمالی مورد بررسی قرار داد.

وی افزود: داده‌های ما نشان می‌دهند که میمون‌های رزوس و میمون‌های سبز آفریقایی می‌توانند مدلی برای نشانه‌های خفیف عفونت ناشی از کووید-۱۹ باشند و میمون‌های سبز آفریقایی پیر علاوه بر این نشانه‌ها ممکن است نشانه‌های بیماری‌های شدیدی مانند سندرم دیسترس حاد تنفسی را داشته باشند.
این پژوهش، در "American Journal of Pathology" به چاپ رسید.