زمستان گذرانی پرندگان مهاجر در مازندران به روزهای آخر رسید و درنای امید با بسیاری از گونه‌های نادر بال وپرشکسته روانه مقصد شدند و تعدادی از مسافران به بهار نرسیدند.
به گزارش حکیم مهر به نقل از مهر، تک درنای سیبری امید که از تالاب‌های مازندران پر می‌کشد، پایان فصل زمستان گذرانی پرندگان مهاجر در تالاب‌های استان محسوب می‌شود اما همچنان پرنده کشی و مرگ پرندگان مهاجر در زیستگاه‌ها ادامه دارد.
۱۱۵ روز از زمستان گذرانی بسیاری از گونه‌های زمستان گذر در مازندران می‌گذرد ودراین روزها و شب‌ها نفس برخی از گونه‌ها به شماره افتاد و شمار زیادی از پرندگان مهاجر شکار شده و هرگز فرصت برگشت و کوچ به سرزمین‌هایشان را پیدا نکردند.
زمستان امسال هم همانند سال‌های قبل زمستان تلخ وسیاه برای گونه‌های پرندگان مهاجر در میانکاله بود و تاکنون قریب به ۱۶ هزار بال گرفتار بوتولیسم و بیماری شدند. فرجام مهاجران مازندران یا شکار است و یا بیماری و دسته معدودی از این گونه‌های زیبا فرصت فرار و کوچ پیدا می‌کنند تا از منوی رستوران‌ها و درون تاوه‌ها سر در نیاورند.
در حالی علت مرگ شمار زیادی از گونه‌های مهاجر در میانکاله سم بوتولیسم مطرح می‌شود که هنوز ابهام درباره علل این تلفات وجود دارد.
شکار
هر ساله دسته‌های زیادی از پرندگان مهاجر در تالاب‌های استان مازندران شکار و در بازار فروش پرندگان میانکاله و یا رستوران‌ها عرضه می‌شود و تلاش چند ساله برای جمع آوری دام‌های صید و ساماندهی بازار فروش پرندگان پرماجر در فریدونکنار بی نتیجه مانده است. محیط زیست عقیده دارد متولیان شهری همکاری ندارند و مسئولان شهری نیز سرنوشت بازار را با معیشت مردم و صیادان سنتی گره می‌زنند.
پرندگان در بازار و منوی رستوران‌ها تا ۵۰۰ هزار تومان به ازای هر بال قیمت گذاری وفروخته می‌شود و بسیاری از این گونه‌ها در قالب شکم پر و با غذاهای دیگر تزئین وفروش می‌رود.
تالاب میانکاله به رغم آنکه یکی از زیست گاه‌های مهم آبی در کشور و جهان محسوب می‌شود، سالانه میزبان پرندگان زیادی از جمله سنبل تالابی، مرغابی، فلامینگو و غیره است و ماهیان زیادی نظیر کپور، کفال، سوق و سفید نیز در آن زیست می‌کنند.
پارسال ۴۰ هزار قطعه و امسال تاکنون ۱۶ هزار بال پرنده مهاجر در میانکاله تلف شد و همچنان بوتولیسم پاشنه آشیل مرگ این پرندگان نادر محسوب می‌شود.
«حسینعلی ابراهیمی» مدیرکل حفاظت محیط زیست مازندران در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه سال گذشته از دوم بهمن ماه با تلفات غیرعادی پرندگان مواجه شدیم، گفت: این فاجعه امسال از ۹ بهمن ماه ثبت وگزارش شده است.
وی با اظهار اینکه با کمک دامپزشکی اقدام به نمونه برداری از لاشه پرندگان تلف شده صورت گرفته است، افزود: همچنین نمونه برداری وآنالیز درباره عوامل دیگر مرگ پرندگان در دستور کار قرار گرفت و علاوه براین تیم‌های گشت مشترک نیز برای پایش وجمع آوری پرندگان تلف شده است.
همچنین نمونه برداری وآنالیز درباره عوامل دیگر مرگ پرندگان در دستور کار قرار گرفت و علاوه براین تیم‌های گشت مشترک نیز برای پایش وجمع آوری پرندگان تلف شده است
ابراهیمی با اشاره به تشکیل گشت مشترک در میانکاله به ویژه در فصل مهاجرت پرندگان ادامه داد: سال گذشته بیش از ۹۰ درصد تلفات را چنگرها تشکیل دادند و امسال نیز وضعیت چنین بوده است.
مدیرکل حفاظت محیط زیست مازندران با عنوان اینکه بررسی‌های اولیه بیماری آنفلوانزا و نیوکاسل را منتفی دانسته است، افزود: این درحالی که همچنان نمونه برداری‌ها ادامه دارد.
وی با اظهار اینکه تاکنون ۱۶ هزار بال پرنده تلف شدند، افزود: مرگ پرندگان برای محیطبانان و حافظان گونه‌های وحش دردآور و رنج آور است.
ابراهیمی لایروبی انهار و رودخانه‌های کانال‌های منتهی به تالاب و انتقال آب از سد گلورد را از جمله اقدامات برای نجات بخشی تالاب ذکر کرد.
امسال همانند پارسال پای بوتولیسم را به میان کشیده‌اند، سمی کشنده که فاجعه‌ای به نام مرگ پرندگان یا مرگ تالاب را رقم زده است و بی شک تداوم خشک شدن تالاب میانکاله در سال‌های آینده، تبعات زیانباری را درپی خواهد داشت.
میانکاله نفس آخر را می‌کشد
تالاب میانکاله نفس‌های آخر را می‌کشد و نبض آن با زندگی پرندگان مهاجر گره خورده، تالابی که سال‌ها در آرزوی ترشدن لب‌های تشنه اش مانده است. میانکاله دیگر بهشت پرندگان نیست و رسوب گرفتن انهار ورودخانه، این بهشت را در سال‌های اخیر به دوزخی برای پرندگان مهاجر مبدل کرده است و نبود اکسیژن تالاب را به منشأ تولید سم بوتولیسم تبدیل کرده است.
محمدابراهیم یخکشی مدیرعامل آب منطقه‌ای مازندران در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه تالاب میانکاله ساحلی است و آب آن از دریا تأمین می‌شود، گفت: کاهش تراز آب دریا تأثیر بسزایی در تالاب داشته است.
وی با عنوان اینکه تالاب ساحلی است و علاوه بر اینکه ۱۴ رودخانه نیز به این تالاب منتهی می‌شود که ۳۰ میلیون مترمکعب حجم آب آن است، افزود: تالاب میانکاله چندان از آب پیرامونی رودخانه‌ها تغذیه نمی‌شود.
وی با اظهار اینکه در سال ۷۴ تاکنون یک میلیارد و۲۰۰ میلیون مترمکعب آب ورودی به تالاب‌ها کاسته شده است، افزود: باید سطح تالاب را مرطوب نگه داریم تا با ریزگردها و بیماری مقابله کنیم.
میانکاله نیازمند عزم واراده برای احیا ونجات است تا برچسب مهمانکشی و بوتولیسم را از پیشانی خود پاک کند و پرندگان مهاجر با خیالی راحت و آسوده زمستان سرد را به بهار پر از امید پیوند دهند.
بازگشت امید تک درنای سفید سیبری به زادگاهش به معنای پایانی پرنده کشی در میانکاله و تالاب‌های مازندران است، تلفات، شکار و پرندکشی هر روز و همچنان ادامه دارد.
