تلخندهای یک دامپزشک
کووید وت!
دکتر میرجلال سیدرسولی
به شنبه آخر ماه آوریل که روز جهانی دامپزشکی نامگذاری می‌شود، رسیدیم و امسال این آخرین شنبه با چهارم اردیبهشت مقارن شده است. شعار روز دامپزشکی امسال بسیار جالب است:
«واکنش دامپزشکان به بحران کووید – ۱۹»
بقول معروف «آنچه عیان است، چه حاجت به بیان است!» نصیب شاغلان حوزه دامپزشکی در باب واکنش به بحران کرونا که استرس است و انتظار و برای مسئولین هم اخیرا نامه‌نگاری در خصوص درخواست واکسن؛ اگر چه کمی دیر و اگر چه مجهول النتیجه!
حال برخلاف شعار معروف «به عقب برنمی‌گردیم!» اینبار کمی به عقب برگردیم و نگاهی به پاسخها و واکنشهایی که در مورد چند بحران دیگر در حوزه دامپزشکی وجود دارد، بیاندازیم.
-بحران تعدد پذیرش دانشجوی دامپزشکی بویژه در مقطع دکترا: بی‌شک این موضوع ریشه اصلی مشکلات متعدد حوزه دامپزشکیست و حتی چیزی فراتر از یک بحران. درحالی‌که داد همه از این معضل درآمده، گاه و بیگاه خبر از تاسیس یک دانشکده جدید دامپزشکی در فلان دانشگاه یا شروع پذیرش دانشجو در مقطع دکترای دامپزشکی در فلان دانشکده به گوش می‌رسد! هر چند که در اکثر موارد بوی پوپولیسم از این اخبار استشمام می‌شود، لیکن تجربه نشان داده که اگر اراده‌ای اساسی برای ایجاد یک دانشکده جدید دامپزشکی باشد، کسی را یارای مقابله با آن نیست!
-بحران عدم قرارگرفتن دامپزشکی در زمره مشاغل سخت و زیان‌آور: بارها در این خصوص قلم‌فرسایی شده و اخبار مربوط به آن در سایت‌های خبری حوزه دامپزشکی منعکس شده و حتی در حرکتی خودجوش، تعدادی از دامپزشکان در اپ تلگرام کانالی برای جمع‌آوری مستندات سختی کار دامپزشکان ایجاد کردند بلکه سخت و زیان‌آور بودن این شغل بیشتر در معرض دید مسئولین ذی‌ربط باشد، لیکن باید اذعان داشت که این تلاش‌ها از سوی اشخاص حقیقی هرچند لازم است ولی کافی نیست و ورود اشخاص حقوقی این حوزه و پیگیری فعال این موضوع مهم لازم است که فی‌الحال یا اراده‌ای برای آن نیست و یا در اولویت نیست! شروع کار و چانه‌زنی با کمیسیون‌های مربوطه می‌تواند از برخی رده‌های شغلی نظیر بازرسان بهداشت گوشت کشتارگاهها، واکسیناتورها و کارشناسان علوم آزمایشگاهی باشد.
-بحران عدم اتحاد صنفی: اتحاد بخش دولتی دامپزشکی در خصوص افزایش تسری مستخدمین دولتی دامپزشکی بار دیگر اهمیت همدلی را نشان داد. لیکن زمانی که به بخش خصوصی می‌رسیم، نشانی از این اتحاد و همدلی و حس پرسش‌گری نمی‌بینیم که این امر چه از سر بی‌خیالی باشد و چه از سر عافیت‌طلبی و چه بخل و حسدورزی، نتیجه‌ای جز سکون صنف ندارد.
باری مواردی از این دست زیادند که به مختصر اشارتی به اهم آنها اکتفا شد، باشد که حدیث مفصل خوانده شود از این مجمل و تلنگری باشد بر آنان که دستی بر آتش مسئولیت دارند و در نهایت عرض تبریک این روز مهم که جایی در تقویم ملی‌مان ندارد.
تقدیر چنین بود که طوفان‌زده باشم
یک منطقه‌ی کوچک بحران‌زده باشم...
دکتر میرجلال سیدرسولی
۴/اردیبهشت/۱۴۰۰
مثل نوشته اخرین سرباز و اخرین مسول فنی بازهم بسیار اغراق .....هرکس از شغل خودش راضی نیس میتونه تغییر بده ...اگر میدانستم دیگران با نالیدن من رنج میکشند کمتر مینالیدم 
البته شکی نیست که سیستم آموزش عالی کشور دغدغه علم و حفظ حرمت آن و آموزش اصولی را ندارد ! و اساس کار آن همانند بازار ، بر مبنای تقاضا و کسب پول به هر قیمتی است !
لذا تا اینهمه داوطلب فرار از سربازی به مدت طولانی به بهانه تحصیل و یا فشار جامعه و خانواده های ایرانی بر فرزندانشان برای داشتن عنوان و مدرک بی خاصیت و دهان پر کن دکترا است ، جذب دانشجو و تاسیس دانشکده های دامپزشکی بدون امکانات و استاد هم ادامه خواهد داشت .
آنچه که باید بر آن تاکید داشت آموزش اصولی و علمی همراه با کسب مهارت لازم در رشته دامپزشکی است نه کاهش جذب دانشجو !!
هر چقدر دوست دارند دانشکده بزنند ولی از نوع واقعی با امکانات و اساتید مجرب و کافی همراه با تاکید عملی بر آموزش صحیخ و موثر !
هر چقدر دوست دارند دانشجو جذب کنند ولی آنها را دامپزشکانی ماهر و عالم و قابل اعتماد بار آورند که مایه سازندگی و سلامت و توسعه دامپروری و بهداشت عمومی شوند نه بلای جان !