حکیم مهر: رنگ بدن گورخرها آنها از حیوانات دیگر متمایز می‌کند، اما دلیل آن چیست؟ این بار یک بازی کامپیوتری به دنبال پاسخ این سوال است .
به گزارش حکیم مهر به نقل از فرادید، دهه‌ها است که رنگ بدن گورخرها یکی از بحث‌های جالب دوستداران طبیعت بوده است. طبیعت‌شناسانی پس از چارلز داروین نیز همواره در مورد این مسئله تحقیق کرده‌اند: چرا گورخرها خط‌های سیاه و سفید دارند؟
حالا یک مطالعه جدید منتشر شده که مهمترین فرضیه مربوط به خط‌های سیاه و سفید گورخر یعنی «عامل دفاعی علیه شکارچیان» را رد کرده است. تاکنون چندین توضیح در مورد خط‌های سیاه و سفید گورخر مطرح شده که محبوب‌ترین آن این بوده که گورخرها از این الگو برای استتار در حیات وحش آفریقا استفاده می‌کنند. همین حرف‌ها بود که نیروی دریایی سلطنتیِ بریتانیا را مجاب کرد که از الگوی گورخری برای حفاظت از کشتی‌های جنگی خود در جنگ جهانی اول استفاده کند .
اما پژوهش‌های جدید در دانشگاه کمبریج نشان داده که احتمال اینکه گورخر بخواهد خودش را با کمک این خط‌های راه راه از دست شیر، چیتا و پلنگ‌های گرسنه نجات دهد، کم است. این مقاله که در ژورنال فرانتیرز منتشر شده از 60 داوطلب دعوت کرده تا در یک بازی کامپیوتریِ تعقیب و گریزی نقش شکارچی را داشته باشند. نتایج نشان داد که شکار اهداف راه راه نسبت به اهداف یک رنگ اتفاقا آسان تر است .
نویسنده اصلی این مقاله «دکتر آنا هیوز» است که از وزارت دفاع نیز بورسیه دریافت کرده است. او می‌گوید که این تحقیق نه تنها برای طبیعت‌شناس‌ها کاربرد دارد، بلکه به طراحان لباس‌های استتار نظامی نیز کمک می‌کند. او همچنین اضافه کرد: «این تحقیق و تحقیق‌های مشابه در آینده به کارشناسان ایمنی جاده‌ها نیز کمک خواهد کرد تا درک بهتری از کلاتر و نحوه پردازش تابلوهای کنار جاده توسط مغز داشته باشند .»
دکتر هیوز اولین شخصی نیست که فرضیه استتار را رد می‌کند. در سال 1871، یعنی حدود یک قرن و نیم پیش، چارلز داروین هم ایده استتار را رد کرد. ویلیام بِرچل، ماجراجوی انگلیسی است که گفت درخشش و نظم خط‌های آن، زیباییِ خاصی به این جانور می‌بخشد و راحت‌تر می‌توان آن را پیدا کرد .
طرح‌های گورخری
طراحی کشتی‌ها برگرفته از خط‌های راه راه گورخرها رنگ‌آمیزی می‌شد. طراحان بیش از اینکه بخواند کشتی را پنهان کنند، در نظر داشتند که با کمک طرح‌های گورخری کار را برای زیردریایی‌ها و هواپیماهای جنگی دشمن سخت‌تر کنند. هدف اصلی این بود که دشمن نتواند فاصله، سرعت و جهت حرکت کشتی را به درستی تخمین بزند .
اکثر طراحان علاقه داشتند که از طرح های هندسی با اشکال و رنگ‌های مختلف استفاده کنند، اما این ایده فقط تا اواسط جنگ جهانی دوم دوام آورد. در سال 1918 و در پایان جنگ جهانی اول، نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا قصد داشت که عوامل از بین رفتن کشتی‌هایش را تحلیل کند تا بتواند طرح‌های آنها را مقصر بشمارد. اما در نهایت موفق نشد به نتیجه خاصی دست پیدا کند .
این مطلب صرفا موضوع استتار رو رد کرده نه چیز دیگه ای