حکیم مهر: رها شدن مداوم لاشه دام‌ها در معابر روستایی، به مشکلی عادی در ورامین تبدیل شده؛ مشکلی که صحنه‌های ناخوشایندی را در مناطق روستایی ایجاد کرده است و علاوه بر مشکلات زیست محیطی، سلامت عمومی را نیز تهدید می‌کند.
به گزارش حکیم مهر به نقل از ایرنا، شهرستان ورامین با دارا بودن ۱۸۳ واحد دام شیری با ۱۵ هزار و ۹۸۴ رأس گوساله و یک هزار و ۹۵ واحد دامپروری گوساله پرواری با ۱۳۰ هزار رأس دام سنگین، قطب دامپروری استان تهران است.
ولی در کنار هر پیشرفت و توسعه، مشکلاتی نیز به وجود می‌آید که رها کردن دام‌های تلف شده در اطراف جاده ها، یکی از این مسائل در حوزه دامپروری شهرستان ورامین است.
رها کردن لاشه گاو و گوساله تلف شده در حاشیه راه‌های روستایی و دور از مرکز ورامین، مشکلی است که هر از چندگاهی با شیوع بیماری، در دامداری‌ها مشاهده می‌شود؛ چالشی که علاوه بر تبعات زیست محیطی، موجب جمع شدن تعداد زیادی سگ ولگرد در کنار لاشه حیوان شده و خطر انتقال بیماریهای مختلف را افزایش می‌دهد.
طی روزهای اخیر ده‌ها لاشه گوساله در حاشیه مسیر روستای آبباریک به شهر جوادآباد و جاده محمدآباد به خاوه رها شده و با وجود مشهود بودن این لاشه‌ها، اقدامی از سوی مسئولان برای جمع‌آوری آن‌ها صورت نگرفته است.
با وجود اقدامات امنیتی صورت گرفته در روستاها و تجهیز این مناطق به دوربین‌های مدار بسته، باز هم برخی از دامداران لاشه دام‌های خود را پشت تراکتور و یا خودروهای سنگین بسته و در حاشیه راهها رها می‌کنند و به سرعت متواری می‌شوند.
با توجه به این که اغلب دامداریهای ورامین از چاه دفن لاشه بی‌بهره‌اند، برخی از صاحبان دامداری‌ها نیز شب هنگام دام‌های تلف شده را پشت وسایلی مانند تراکتور و خودروهای باربر بسته و آن را در حاشیه معابر و خیابان‌ها رها می‌کنند.
آثار طناب بر روی دست و پای اغلب دام‌های تلف شده و رها شده در معابر ورامین مشهود است و نشان می‌دهد که افراد، این لاشه‌ها را به قصد رها کردن در حاشیه خیابان‌ها، پشت سر ماشین و بر روی زمین می‌کشند.
گرمای بسیار زیاد این روزهای ورامین باعث فاسد شدن سریع دام‌های رهاشده می‌شود و بوع تعفن آن‌ها در حدی است که حتی سگ‌های ولگرد نیز سمت آن‌ها نروند.
دامداری‌ها موظف به داشتن چاه دفن لاشه
رئیس شبکه دامپزشکی شهرستان ورامین گفت: مجتمع‌های دامداری موظف به احداث کوره امحا و یا چاه دفن لاشه در محل فعالیت خود هستند ولی هزینه‌بر بودن امحاء لاشه، برخی از دامداران را بر آن می‌دارد که حیوانات تلف شده را شبانه، در گوشه‌ای از جاده رها کنند.
«مهدی اصغری» گفت: دام‌های رها شده در کنار جاده‌ها، اغلب به دلیل بیماریهای مختلف تلف شده‌اند و رها شدن آن‌ها باعث انتشار بیماری می‌شود.
وی افزود: متولی جمع آوری لاشه دام‌ها شبکه دامپزشکی نیست ولی تلاش می‌شود تا با فرهنگ سازی و اطلاع رسانی صحیح، از این اقدام دامداران پیشگیری کرد.
وی اظهار کرد: با خورده شدن لاشه این دام ها توسط حیوانات گوشت‌خوار و سگ‌های ولگرد چرخه بیماری انگلی، ویروسی و باکتری ادامه پیدا می کند و بیماری در منطقه بیشتر می‌شود.
اصغری اضافه کرد: وقتی دامی تلف می‌شود، دامدار موظف است در محل دامداری چاله‌ای حفر و پس از آهک اندود کردن، نسبت به دفن آن اقدام کند.
سلامت جامعه روستایی در خطر
بخشدار جوادآباد نیز به خبرنگار ایرنا گفت: موضوع رها شدن لاشه حیوانات در معابر و جاده‌های روستایی، مشکلی است که سلامت جامعه روستایی را با مخاطره مواجه می‌کند.
«حسن خدادادی» افزود: در زمان صدور مجوز دامداری، متقاضیان موظف به احداث چاه دفن لاشه هستند ولی اغلب این واحدها از داشتن چنین چاه‌هایی بی‌بهره‌اند و لازم است تا در بازدیدهای صورت گرفته، افرادی که نسبت به احداث آن اقدام نکردند، با برخورد قانونی مواجه شوند.
وی گفت: عوامل بخشداری و دهیاران در صورت مشاهده لاشه حیوانات نسبت به جمع‌آوری و امحاء آن اقدام می‌کنند ولی رفع این مشکل، تنها با برخورد جدی با عاملان آن امکان پذیر است.
ورامین با ۳۰۰ هزار نفر جمعیت در ۳۵ کیلومتری جنوب‌شرق تهران واقع است.
................ وظیفه دارید که با دهیاری و شهرداری هماهنگ کنی و جلو انتشار بیماری رو بگیری طبق قانون جمع اوری لاشه ها در داخل یا حریم روستا بر عهده دهیاری ها ، در داخل و حریم شهر بر عهده شهرداری، در مراتع به عهده محیط زیست می باشد و بنا به وظیفه ای که تعریف شده، ارگان مربوط می تواند طبق ماده ۶۸۸ قانون مجازات اسلامی از فرد خاطی شکایت کند. 
| بله درسته جناب اسدی عزیز درود بر شما، احسنت دامپزشکی میتونه روی جمع آوری و دفن بهداشتی توسط شهرداری نظارت داشته باشه 1-دامداریهای صنعتی دارای چاه تلفات هستند و معمولا این گونه اقدامات به ندرت صورت می پذیرد
