حکیم مهر: محققان دریافتند که رژیم غذایی نرم، قدرت جمجمه حیوانات اسیر را ضعیف می‌کند.
به گزارش حکیم مهر به نقل از ایسنا، هر ساله صدها هزار حیوان وحشی به اسارت برده می‌شوند تا برای بهبودی از آسیب یا بیماری از آنها مراقبت شود و یا تا حدی بالغ شوند که بتوان آنها را در زیستگاه طبیعی خود رها کرد. با کاهش تعداد حیوانات در سراسر جهان، توانبخشی (بازپروری) جنبه مهمی از تلاش‌های حفاظتی را نشان می‌دهد. با این حال، این حیوانات در اسارت، اغلب با رژیم غذایی نرم تغذیه می‌شوند که به‌طور قابل‌توجهی با آنچه در طبیعت می‌خورند متفاوت است.
اگرچه رژیم‌های اسارت از نظر تغذیه متعادل هستند اما اغلب شامل غذاهای نرم یا فرآوری‌شده است که فاقد تنوع ساختاری و بافتی رژیم طبیعی هستند. به‌عنوان مثال، گوشت‌خواران ممکن است با گوشت چرخ‌کرده تغذیه شوند و گیاه‌خواران ممکن است مواد گیاهی قابل هضم دریافت کنند. این نوع رژیم‌ها به گاز گرفتن یا جویدن در یک رژیم‌غذایی طبیعی نیاز ندارند و ممکن است بر مورفولوژی و قدرت جمجمه حیوان تاثیر منفی بگذارند.
در حال حاضر، گروه بین‌المللی از محققان به سرپرستی دکتر رکس میچل از دانشگاه فلیندرز استرالیا نتایج تحقیق در مورد اثرات مضر احتمالی رژیم‌غذایی نرم را بر روی جمجمه حیوانات اسیر به ویژه حیوانات کوچک‌تر در حال رشد را بیان کردند.
دکتر میچل گفت: «برخی از دانشمندان بر این باورند که رژیم‌های غذایی در اسارت ممکن است اثرات ناخواسته و منفی بر رشد جمجمه داشته باشند که می‌تواند در بازگشت موفق حیوانات به طبیعت تاثیر بگذارد. هدف ما درک رشد با رژیم‌غذایی بود که به گاز گرفتن نیاز ندارد و اینکه این رژیم چقدر می‌تواند بر توانایی حیوان برای گاز گرفتن موثر در بزرگسالی تاثیر بگذارد.
دانشمندان از ۴۰ موش آزمایشگاهی اسیر استفاده کردند و آنها را تا بزرگسالی با رژیم‌های مختلف تغذیه کردند.
دکتر میچل و همکاران وی از اسکن توموگرافی رایانه‌ای (CT) جمجمه موش‌هایی که با رژیم‌های غذایی مختلف تغذیه شده بودند، استفاده کردند. سی‌تی‌اسکن در سنین مختلف (از زمانی که موش‌ها شیردهی خود را به پایان رساندند تا بزرگسالی) گرفته شد.
استخوان یک بافت پویا و زنده است که به اعمال وارد شده بر روی آن پاسخ می‌دهد. هر بار که از یک استخوان استفاده شود، اندکی خم می‌شود و سلول‌های استخوانی برای استحکام بیشتر در آن ناحیه، لایه‌های بیشتری از استخوان را قرار می‌دهند.
محققان فرض کردند، موش‌هایی که رژیم‌های غذایی نرم‌تری دارند، کار کمتری برای جمجمه‌شان دارند بنابراین استخوان‌های جمجمه در نقاط مورد آزمایش نازک‌تر و ضعیف‌تر می‌شوند.
اگرچه موش هایی که از رژیم غذایی نرم تغذیه می‌کردند ضعیف‌ترین پوزه و کام را داشتند اما جمجمه آنها در ناحیه قوس زیگوماتیک (استخوان گونه‌ای) ضعیف نبود و گروهی که به‌عنوان نوجوانان از غذای سفت به نرم تغییر داده شده بودند، ضعیف‌ترین جمجمه را در این منطقه داشتند.
در تحقیقات گذشته، موش‌هایی که به فضا فرستاده شده بودند و عدم استفاده ناگهانی و طولانی‌مدت از استخوان را تجربه کرده بودند، با تولید سلول‌های استخوانی کمتر، سلول‌هایی که مسئول رسوب لایه‌های جدید استخوان هستند به این مورد پاسخ دادند. محققان در مطالعه حاضر، ضعیف شدن قوس زیگوماتیک در موش‌هایی که رژیم غذایی خود را تغییر دادند به از دست دادن مشابه سلول‌های استخوانی نسبت می‌دهند.
دکتر راشل منگاز از محققان این تحقیق گفت: ما اغلب استخوان‌ها را به‌عنوان اجسام ساده و سخت در نظر می‌گیریم اما استخوان در واقع یک بافت زنده پیچیده است که دائما در حال سازگاری است.
یافته‌ها نشان می‌دهد، اگر حیوانی به‌طور ناگهانی طی رشد، دندان گرفتن غذا را متوقف کند، ممکن است بسیاری از سلول‌های مورد نیاز برای رسوب استخوان را که هنوز در حال رشد است از دست بدهد و این موضوع می‌تواند بر رشد طبیعی استخوان تاثیر بگذارد و منجر به ضعیف‌تر شدن جمجمه در بزرگسالی شود. ضعف‌های جمجمه نیز به حیواناتی که دوباره به طبیعت بازگردانده می‌شوند، آسیب می‌رساند و یا ممکن است در دسترسی به انواع غذاهای طبیعی محدودیت ایجاد کند.
محققان پیشنهاد می‌کنند، برنامه‌های رژیم غذایی در اسارت نه تنها نیازهای تغذیه‌ای بلکه ویژگی‌های کاربردی غذا را در هنگام پرورش حیات وحش تا بزرگسالی برای بازگشت مجدد در نظر بگیرند بنابراین، غذای ارائه شده به حیوانات در اسارت نباید بیش از حد فرآوری شده، استخوان‌زدایی، برش، پوست‌کنده یا بخش‌بندی شود بلکه باید تا آنجا که ممکن است ویژگی‌های کاربردی و ساختاری رژیم‌غذایی حیات وحش را برای آنها شبیه‌سازی کند.
نتایج این تحقیق در مجله Integrative Organismal Biology منتشر شده است.
