حکیم مهر - شاید شما هم تا به حال از طریق بلوتوث یا روی وب‌سایت‌های مختلف، فیلم دلخراش مرگ ماده خرس قهوهای و دو توله‌اش را که سراسر پر از ضجه‌های دردناک دو توله بی‌پناه است دیده باشید، آن هم به شیوه‌ای بی‌شک وحشیانه. فیلم کشته شدن این ماده خرس و توله‌های سه‌ماهه‌اش در شمس‌آباد ونک واقع در شهرستان سمیرم استان اصفهان، در روزهای گذشته موجی از اعتراضات مردم، گروه‌های محیط‌زیستی و برخی رسانه‌ها را به همراه داشته است.
اگر طاقت تماشای این فیلم را داشته باشید، می‌بینید که شکارچیان با روشی عجیب دست به شکار می‌زنند. آنها خرس ماده را با شلیک گلوله می‌کشند، شکم توله‌ها را با چاقو می‌درند و اجازه می‌دهند توله‌های درمانده در حالی که به شدت خونریزی دارند، با امحا و احشای بیرون ریخته به اطراف بدوند، ضجه بزنند و در نهایت بمیرند. این سبک شکار، روشی بسیار غیرمتداول، عجیب و بی‌رحمانه است. اما چرا این شکارچیان دست به چنین اقدامی زده‌اند؟
انگیزه‌های خرافی، مالی، یا مشکلات روانی
گفته می‌شود عقیده‌ای خرافی مبنی بر این که اگر توله‌خرس‌ها به این روش بمیرند، امحا و احشای‌شان خاصیت درمانی پیدا می‌کند، انگیزه این شکارچیان بوده است. برخی هم بر این باورند که تجارت پرسود پوست خرس و به خصوص خرس قهوهای، شکارچیان را به شکار این سه خرس ترغیب کرده است. اما آیا باور به خاصیت درمانی زبان خرس برای درمان بواسیر، چربی آن برای درمان بیماری‌های مفصلی و صفرا، گوشت و سایر اندام‌های آن برای درمان سایر بیماریها، جدا از نادرستی این باورها، می‌تواند توجیه مناسبی برای چنین وحشیگری‌هایی باشد؟
دکتر جوالچی، دامپزشک و دبیر انجمن حمایت از حیوانات ایران بر این باور است که رفتار غریب این شکارچیان نشان بارزی از عدم سلامت روانی آنها است. وی در این‌باره می‌نویسد: «امروزه ارتباط بین حیوان‌آزاری و جنایت‌های دیگر در روان‌پزشکی و روان‌شناسی یک ارتباط ثابت‌شده است. روان‌شناسان معتقدند که آزار دادن حیوانات، به‌خصوص شکنجه و قطعه قطعه کردن بدن یک حیوان زنده یک مشکل کوچک روانی نیست و باید به طور جدی با آن برخورد کرد. کوتاهی در مجازات حیوان‌آزاران می‌تواند برای جامعه بهای بسیار سنگینی داشته باشد؛ چرا که این افراد معمولا به شکنجه‌کردن حیوانات اکتفا نکرده و قربانی بعدی آنها معمولا یک انسان یا انسان‌های بی‌شماری هستند.»
در واقع تماشای این فیلم برای اغلب افراد بسیار دردناک است و اشک‌های بسیاری را بر گونه بیننده‌ها جاری کرده است. چه‌طور کسی می‌تواند در سلامت روان، از نزدیک شاهد آن باشد، آن را تکرار کند و تازه از آن فیلم هم بگیرد؟ و آیا زیان ادامه چنین رفتارهایی و عدم برخورد شایسته با این افراد، تنها متوجه جامعه بی‌دفاع حیوانات خواهد بود؟ در حقیقت خیر.
به نوشته دکتر جوالچی، آمار دانشگاه نورتوسترن آمریکا نشان می‌دهد کسانی که حیوانات را شکنجه می‌کنند، با احتمال پنج برابر بیشتر، ممکن است انسانی را هم شکنجه کنند. آمار همین دانشگاه نشان می‌دهد خطر اینکه این انسان‌ها اموال مردم را هم نابود کنند چهار برابر بیشتر خواهد بود. در نتیجه، عدم پیگیری جدی چنین جنایاتی، می‌تواند جنایات انسانی را هم به دنبال داشته باشد. در تایید این نوشته، می‌توان به سابقه شکارچی اصلی در دوران تحصیلش اشاره کرد: وی با چاقو به یکی از دانش‌آموزان مدرسه حمله کرده و وی را از ناحیه پا مجروح کرده است. وی یکی از معلمین آموزش و پرورش منطقه سمیرم است که به گفته مسئولین، چندی پیش به دلیل سوسابقه از کار خود برکنار شده است.
مجازات‌هایی که کافی نیستند
مهدی انصاری، معاون محیط طبییعی اداره کل حفاظت محیط زیست استان اصفهان در مصاحبه با پایگاه خبری فضای سبز و محیط زیست ایران (سبزپرس) خبر از دستگیری این شکارچیان داده است.
وی می‌گوید: «فیلم این واقعه خیلی زود در بین مردم منطقه پخش شد و علاوه بر اینکه باعث جریحه دار شدن احساسات مردم منطقه شد، به ما نیزکمک کرد تا بتوانیم با همکاری نیروی انتظامی متخلفان را شناسایی و دستگیر کنیم که این امر بعد از 24 ساعت اتفاق افتاد. علاوه بر این چون بسیاری از مردم روستاها و عشایر محلی و سمیرمی‌ها نیز با دیدن این فیلم متاثر شدند و شکایت داشتند، دادستان سمیرم نیز به عنوان مدعی‌العموم و به نمایندگی از مردم از متخلفان شکایت کرده است که علاوه بر شکایت محیط زیست به شکایت مدعی‌العموم نیز در دادگاه رسیدگی خواهد شد.»
البته به نوشته سایت رسمی انجمن حمایت از محیط زیست ایران، تنها شکارچی اصلی و یکی از همدستانش دستگیر شده‌اند و دو شکارچی دیگر همچنان فراری هستند.
اما مجازات چنین افرادی چیست؟ بر اساس گزارش‌های رسمی، شکارچیان این شکار بی‌رحمانه قبلا بارها مرتکب شکارهای غیرمجاز شده‌اند و در پرونده خود، چندین مورد سوء پیشینه دارند. آنها پیش از این بارها دستگیر شده‌اند! پس چه عاملی به این افراد کمک می‌کند که بعد از محکومیت، باز تفنگ به دست بگیرند و به شکار غیرقانونی بپردازند.
به نوشته روزنامه شرق، جریمه کشتن یک خرس در کشور ما، تنها 700 هزار تومان است. جریمه‌ای که شکارچیان می‌توانند بپردازند و باز به سراغ شکارهای غیرقانونی خود برگردند. بدون هیچ هراسی! در واقع جریمه‌های فعلی برای کشتن حیونات، آن هم حیوانات کمیاب، به هیچ عنوان بازدارنده نیستند. این در حالی است که خرس‌های قهوهای این ناحیه، از موجوداتی هستند که در معرض خطر انقراض قرار دارند.
اگرچه هنوز حکمی برای این متهمین صادر نشده، اما دل دوست‌داران حیوانات تنها به محکومیت آنها برای حمل سلاح‌های غیرمجاز می‌تواند خوش باشد. سلاح‌های غیرمجاز آنها ممکن است آنها را به مدت سه سال پشت میله‌های زندان ببرد. اما جرم کشتن حیوانات بی‌دفاع، چه؟
کسانی که فیلم کشتار بی‌رحمانه خرس‌های قهوهای سمیرم را دیده‌اند، یا داستان تلخ آن را خوانده و یا شنیده‌اند، امیدوارند و در واقع انتظار دارند اقدامات مسئولین، شایسته و پیشگیرانه باشد. اگر چند روز، هفته یا ماه دیگر، فیلم دیگری با محتوایی مشابه منتشر شود، چنان که می‌دانیم این جنایت هم تنها یکی از چندین جنایت وحشیانه در مورد حیوانات است، دیگر برای این که فکر کنیم برخوردها مناسب نبوده، جریمه‌ها بازدارنده نبوده، یا میزان آگاهی را آن‌قدر که باید بالا نبرده‌ایم دیر شده و جنایتی دیگر اتفاق افتاده است.
برای مشاهده فیلم این واقعه تأسف بار اینجا کلیک نمایید ...
بنده در مورد قتل خرس قبلی انگیزه این افراد را که اظهار شجاعت بین خویش و اقوام و همسر بود و عدم کفایت و علاقه کارکنان محیط زیست به تفصیل گفتم که متاسفانه به مذاق مسئول سایت خوش نیامد و کاملا سانسور شد! سلام امیر خان
