تصاویری از جمجه گربه‌های باستانی/ تصور ما درباره دندان‌های گربه‌سانان اشتباه است

حکیم مهر: تیمی از محققان استدلال می‌کنند که بسیاری از بازسازی‌های هنری اشتباه هستند. تصویر گربه‌ها با دندان‌های نوک تیز آماده نیاز به تجدید نظر دارد، زیرا ویژگی بارز حیوان یک سلاح پنهان بود تا زمانی که گربه آماده ضربه زدن یا باز کردن دهانش باشد.​

به گزارش حکیم مهر به نقل از سلام نو، یک مطالعه جدید نشان می دهد که گونه گسترده ای از شکارچیان باستانی گربه سانان زمانی که در حال حمله نبودند، دندان‌های کشنده خود را پنهان می‌کردند.

چشمان خود را ببندید و چهره به چهره شدن با یک گربه دندان شمشیری را تصور کنید. به احتمال زیاد در چشمان ترسیده‌تان، دندان‌های نیش بلند و خمیده بالایی را خواهید دید. زیرا آن دندا های خنجری شکل، حتی زمانی که گربه دهان خود را می‌بست، در دید باقی می‌ماند.

آنچه در تصور شما ظاهر می‌شود ممکن است نادرست باشد، حداقل برای گونه‌ای از گربه‌های دندانه دار که یکی از بیشترین گربه‌ها در تاریخ باستان زمین بوده است. تیمی از محققان استدلال می‌کنند که بسیاری از بازسازی‌های هنری اشتباه هستند. تصویر گربه‌ها با دندان‌های نوک تیز آماده نیاز به تجدید نظر دارد، زیرا ویژگی بارز حیوان یک سلاح پنهان بود تا زمانی که گربه آماده ضربه زدن یا باز کردن دهانش باشد.

«موریکیو»، هنرمند دیرینه‌شناسی، متخصص گربه‌های شمشیری و یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت که هوموتریوم قوی‌ترین گربه شمشیری در دوران پلیستوسن جهان قدیم بود. بر اساس پیشینه فسیلی، هوموتریوم برای اولین بار حدود چهار میلیون سال پیش، در طی پلیوسن ظاهر شد. این گونه از جنوبی‌ترین نوع آفریقا، در سراسر اوراسیا و تا آمریکای جنوبی متغیر بود. یک مکان فسیلی در غار فریزنهان در تگزاس نشان داد که گروه‌هایی از هوموتریوم‌ها ممکن است برای نابود کردن ماموت‌ها با همکاری یکدیگر شکار کرده باشند. این گونه ۱۰۰۰۰ سال پیش منقرض شد.

این گربه به اندازه یک شیر بود، وزن آن به ۵۵۰ پوند می‌رسید و دارای نیش‌های دندانه‌دار و بلند و دندانه‌ای شکل بود. در مقاله‌ای که آقای آنتون در سال ۲۰۰۹ نوشت، نتیجه‌گیری کرد: "نوک‌های سابرهای هوموتریوم در حالت عادی نمایان می‌شدند و از لب‌ها بیرون زده بودند"، حتی زمانی که گربه در حال استراحت بود. به عبارت دیگر، هوموتریوم با مشخصات کلیشه‌ای گربه‌های دندانه‌دار مطابقت دارد.

برای چندین دهه، تقریبا همه چیزهایی که دانشمندان در مورد گربه‌های دندان شمشیری می‌دانستند، از فسیل‌ها و تشریح گربه‌های بزرگ مدرن بدست می‌آمد. آقای آنتون گفت: "زمانی که یک گربه بزرگ مرده را تشریح می‌کنید، لب‌ها در موقعیت خاصی قرار می‌گیرند، زیرا ماهیچه هایی که لب‌ها را کنترل می‌کنند شل هستند." "این جایی بود که داده‌های ما از آنجا آمده بود."

سپس در سال ۲۰۱۶، هنگام تماشای فیلمی که از یک شیر نر خمیازه‌کشی در دلتای اوکاوانگو ساخته بود، آقای آنتون متوجه چیزی شد که قبلا هرگز ندیده بود: "لب پایین در حال بسته شدن دهان و قبل از بسته شدن کامل بود نوک نیش را در بر گرفته بود.

برای درک پیامدهای مشاهدات خود، آقای آنتون و تیمی از دانشمندان گربه‌های بزرگ زنده را با جزئیات دقیق مطالعه کردند. آن‌ها به کالبد شکافی‌های فسیلی با آنچه آقای آنتون به عنوان"چشم‌های جدید" توصیف کرد، نگاه کردند و آنها یک سی تی اسکن سه بعدی از فسیل دست نخورده و سه میلیون ساله یک هوموتریوم که در پریر، فرانسه حفاری شده بود، ساختند.

«سیلیسئو» محقق فوق دکتری در دانشگاهی در اسلواکی و یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت که ترکیب این تکنیک‌ها "مقدار عظیمی از اطلاعات را ارائه می‌دهد که ما می‌توانیم از آنها برای استنباط ظاهر زندگی یک گربه سانان منقرض شده استفاده کنیم."

مطالعات آنها تأیید کرد که فضایی برای قرار گرفتن لب پایین و بافت نرم بین دندان نیش بالایی هوموتریوم و لثه وجود ندارد. اما فضایی وجود داشت که نیش‌ها در برابر قسمت محصور فک پایین یا فک پنهان شوند.

گربه‌های دندانه‌دار هر چه زیبایی‌شناختی داشتند، شکارچیان ترسناکی باقی ماندند. به گفته آقای آنتون، برخلاف گربه‌های بزرگ مدرن مانند شیرها و ببرها، دندان‌های باریک و تیغه‌مانند هوموتریوم "سلاح‌های دقیق" بودند. وی افزود: زمانی که سابرها رگ‌های گردن را بریدند، حیوان خیلی سریع خون خود را از دست می‌داد و در عرض چند ثانیه از حال می‌رفت.

با این حال، نویسندگان این مطالعه متحیرند که داستان‌های پلیسی مانند این داستان بعدی ممکن است به کجا منجر شوند. دکتر سیلیسئو گفت: "ما حدود ۳۰ تا ۴۰ گونه از گربه‌های دندان شمشیری را می‌شناسیم، اما هنوز بسیاری از گربه‌های دیگر برای مطالعه وجود دارند." حتی امسال، دانشمندان در چین یک دندان سابرت کوتوله ناشناخته و دیگری به اندازه یک جگوار را توصیف کردند.

به گفته آقای آنتون، این می تواند شروع کار باشد. ما یک بیوسفر کامل در کشوهای موزه داریم که منتظر کشف شدن هستند.