چه کسانی، با چه معیاری و با کدام تخصص تصمیم به ایجاد دانشکده دامپزشکی در شهرستان گرمی گرفته‌اند؟/ در شرایط فعلی ۵۰ درصد دانشکده‌های موجود نیز باید بسته شوند

حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: چند روز پیش بود که ولی اسماعیلی، نماینده مردم گرمی و انگوت و نایب‌رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی با اشاره به نیاز شمال استان اردبیل و فعالیت کشت و صنعت دامپروری، از مکان‌یابی برای راه‌اندازی دانشکده دامپزشکی در شهرستان گرمی خبر داد و گفت که مقدمات اولیه احداث این دانشکده آماده شده و در مرحله مکان‌یابی قرار دارد.

انتشار این خبر، موجی از واکنش‌های منفی را از سوی دست‌اندرکاران دامپزشکی کشور و علی‌الخصوص استان اردبیل به دنبال داشت.

«دکتر ملیسا پوردنیا» فعال بخش خصوصی دامپزشکی استان اردبیل در گفت‌وگو با حکیم مهر، ضمن اظهار تعجب از ایجاد دانشکده دامپزشکی در شهرستان گرمی، می‌گوید: «انتشار این خبر در چند روز اخیر لرزه‌ای به جامعه دامپزشکی وارد کرده که شدت آن به مراتب بالاتر از تصمیمات اشتباه قبلی است. متاسفانه در چند سال اخیر، به دنبال افزایش بی رویه تعداد دانشکده‌های دامپزشکی و به تناسب آن افزایش تعداد فارغ‌التحصیلان این رشته، بازار کار دامپزشکان تحت تاثیر قرار گرفته و این مقوله نیز به نوبه خود باعث کاهش سلامت سفره مردم شده است.»

وی می‌افزاید: «مسئولین مربوطه نیز به جای رسیدگی به معضلات موجود و یافتن راه‌حل مناسب برای آنها، با تصمیمات عجیب، غیر کارشناسی و آسیب‌رسان، به مشکلات دامن زده و شرایط را به مراتب سخت‌تر و‌‌ پیچیده‌تر می‌کنند؛ تصمیماتی به مانند ایجاد دانشکده دامپزشکی در شهرستان گرمی استان اردبیل در حالی که در خود شهر اردبیل به عنوان مرکز استان، دانشکده دامپزشکی وجود ندارد. این تصمیم اخیرا سر و صدا کرده، فعالان این رشته را دچار چالش نموده و این فکر را به ذهن متبادر می‌کند که اگر مسئولین به فکر ارتقای این رشته هستند، چه بهتر که ابتدا مشکلات موجود را حل نمایند، سپس به فکر بسط دادن بعد آموزشی این رشته مهم و تاثیرگذار در سلامت جامعه باشند.»

دکتر پوردنیا با تاکید بر اینکه چنین طرح‌هایی به لحاظ آموزشی، کیفیت کافی را ندارد و‌ در آینده صدمات بسیاری به مردم خواهد زد، تصریح می‌کند: «قطعا در آن زمان متولیان این گونه طرح‌ها که با مطرح کردن آن، استفاده تبلیغاتی و‌ پوپولیستی برای خود دارند، از زیر بار مسئولیت و‌ عواقب این تصمیم شانه خالی خواهند کرد و چه بسا حتی برای پاسخگویی در دسترس نخواهند بود. در حالی که جهان روز به روز به سمت تخصصی‌ و فوق تخصصی‌تر شدن می‌رود، این گونه اقدامات نشان می‌دهد که در ایران مسئله آموزش زیربنایی و با کیفیت هنوز جایگاهی ندارد.»

وی با طرح این سوال که چه کسانی، با چه معیاری و با کدام تخصص، تصمیم به ایجاد دانشکده دامپزشکی در گرمی گرفته‌اند، می‌گوید: «آیا این افراد از تعداد بیکاران فعلی این رشته اطلاع دارند؟ آیا شده حتی یک بار به مشکلات این قشر زحمتکش که همیشه در معرض انواع بیماری‌های خطرناک مشترک انسان و دام، جانشان در معرض آسیب هست گوش‌جان بسپارند و برای این مشکلات به دنبال راهکار باشند؟ مشکلاتی که به دنبال اتخاذ تصمیم‌های اشتباه، فعالان بخش خصوصی دامپزشکی را از ناظرین بهداشتی و مسئولین فنی گرفته تا کلینیسین‌ها و داروخانه‌دارهای دامپزشکی، همه را تحت تاثیر قرار داده است.»

این فعال بخش خصوصی دامپزشکی استان اردبیل در پایان خاطرنشان می‌کند: «کاش مسئولین مربوطه به جای نوآوری در افزودن به مشکلات این قشر خدوم، فکر راه حلی برای بهبود اوضاع معیشتی این افراد باشند. در شرایط فعلی، ۵۰ درصد دانشکده‌های موجود نیز باید بسته شوند تا جمعیت دامپزشکان تعدیل شود نه اینکه دانشکده جدیدی با امتیاز نامعلوم در یک شهر کوچک که فاقد نیروی تخصصی لازم برای پرورش دانشجو هست، در شرف تاسیس باشد. لطفا صدای ما را بشنوید که دامپزشکی در حال حاضر در بحران هست، ما چاره می‌خواهیم نه چاه…»