حکیم مهر: «دکتر ابراهیم گرگین»
رئیس اسبق بخش جراحی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران و ورودی سال ۱۳۴۲ این
دانشکده، در سال ۱۳۲۴
در محله ناصرخسرو تهران متولد شد و دوران تحصیل ابتدایی و دبیرستان
خود را نیز در همین محله گذراند. خودش می‌گوید: «شاگرد درس‌خوان بودم و در کنار آن
به شدت هم ورزش می‌کردم. در رشته پینگ‌پنگ در سطح کشور قهرمانی داشتم، در رشته بسکتبال،
والبیال و... نیز از اعضای تیم تهران بودم. در رشته فوتبال نیز عضو تیم مدرسه بودم.»
وی معتقد است که امروز دام کوچک در ایران جایگاه مناسبی ندارد
و در این کشور دام کوچک را آن‌طور که باید تحویل نگرفتند. در ادامه نیز برخی‌ها به
این رشته هجوم آوردند، در حالی که حتی استاد به اندازه کفایت برای آن وجود ندارد.
دکتر گرگین در سال ۷۶ بازنشسته شد و بعد از آن بیشتر
اوقات و انرژی خود را روی تحقیقات مشترک بین انسان و دام متمرکز کرد و با همکاری گروه‌های
جراحی پزشکی، تحقیقات خود را روی انسان و دام پیش برد.
حکیم مهر: آقای دکتر، متولد چه سالی و کجا هستید؟
بنده متولد سال ۱۳۲۴ در محله ناصرخسرو تهران
هستم.
حکیم مهر: دوران کودکی و دبستان شما چطور گذشت؟
ما پنج خواهر و برادر بودیم که در همان محله بزرگ شدیم. من
دوران دبستان را در مدرسه امیرمایزی واقع در خیابان ناصرخسرو و دوران دبیرستان را در
مدرسه امیرکبیر که آن هم در همان خیابان ناصرخسرو واقع شده بود، گذراندم.
حکیم مهر: آیا شاگرد درس‌خوانی بودید؟
بله، شاگرد درس‌خوان بودم و در کنار آن به شدت هم ورزش می‌کردم.
در رشته پینگ‌پنگ در سطح کشور قهرمانی داشتم، در رشته بسکتبال، والبیال و... نیز از
اعضای تیم تهران بودم. در رشته فوتبال نیز عضو تیم مدرسه بودم.
حکیم مهر: چه سالی دیپلم گرفتید و کنکور دادید؟
در سال ۴۲
دیپلم گرفتم و یک سال بعد از آن هم به دانشکده دامپزشکی دانشگاه
تهران آمدم.
حکیم مهر: چرا رشته دامپزشکی را انتخاب کردید؟
اتفاقا در جاها و رشته‌های دیگر هم قبول شده بودم، مثلا در
رشته پزشکی دانشگاه جندی‌شاپور اهواز قبول شده بودم اما در نهایت به دامپزشکی آمدم.
حکیم مهر: چرا رشته پزشکی را نخواندید؟
به دو دلیل؛ اول اینکه به رشته دامپزشکی علاقه‌مند بودم. دلیل
دوم این بود که آن زمان از مادرم نگهداری می‌کردم و نمی‌توانستم او را تنها بگذارم
و به شهر دیگر بروم، لذا به دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران آمدم.
حکیم مهر: حال و هوای آن روزهای دانشکده بهتر بود یا الان؟
البته آن موقع خیلی بهتر از حالا بود. افرادی مثل دکتر سنجر،
دکتر ایلخانی و دکتر حسینیان از اساتید ما بودند. امروز دام کوچک در ایران جایگاه مناسبی
ندارد و در این کشور دام کوچک را آن‌طور که باید تحویل نگرفتند. در ادامه نیز برخی‌ها
به این رشته هجوم آوردند، در حالی که حتی استاد به اندازه کفایت برای آن وجود ندارد.
دانشکده‌های دامپزشکی در این اواخر اقدام به جذب استاد برای رشته دام کوچک کرده‌اند.
متاسفانه در یک برهه زمانی تعداد دانشجویان و دانشکده‌ها رشد زیادی کرد، در صورتی که
امکانات برای آن فراهم نشد. ماحصل این جریان همین وضعیتی شد که الان وجود دارد.
این در حالی است که در زمان دانشجویی بنده، همه چیز در رشته
دامپزشکی در جای خود بود. متاسفانه در حال حاضر امکانات موجود به هیچ عنوان کفاف رشته
را نمی‌دهد.
حکیم مهر: چه راهکاری به ذهن شما می‌رسد؟
مسئولین دانشگاه باید از روند جذب بی‌رویه دانشجو جلوگیری کنند.
دانشکده‌های دامپزشکی می‌بایست در چندین دوره هیچ دانشجویی نگیرند تا دانشجویان کنونی
فارغ‌التحصیل شوند. سپس با متدهای پیشرفته دنیا از آنها استفاده کنند. تنها در این
صورت است که سطح علمی دانشکده‌ها رشد می‌کند. در گذشته دامپزشکی و پزشکی در مجموعه
وازرت بهداشت و در کنار هم بودند اما متاسفانه با یک تصمیم اشتباه این دو رشته را از
هم جدا کردند و بعد از آن خیلی از مسائل اتفاق افتاد که به ضرر دامپزشکی بود. در واقع
شرایط نابه سامان امروز، از همان تصمیم شروع شد.
حکیم مهر: آیا هم‌کلاسی‌های شاخص آن دوران را به خاطر دارید؟
راستش اسامی را خیلی به خاطر ندارم. اما افرادی مثل دکتر محمد
میثمی و دکتر فریدون لولاچی از هم‌کلاسی‌هایم بودند.
حکیم مهر: بعد از اخذ دکترای عمومی چه کردید؟
یک سال بعد از اینکه در مقطع دکترای عمومی فارغ‌التحصیل شدم،
به استخدام دانشگاه درآمدم.
حکیم مهر: دوران خدمت سربازی را چه کردید؟
بعد از فارغ‌التحصیلی به سپاه ترویج پیوستم در آنجا خدمت سربازی
را گذراندم.
حکیم مهر: مقطع تخصص را چه رشته‌ای و کجا خواندید؟
رشته جراحی دامپزشکی در دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران.
حکیم مهر: چه سالی ازدواج کردید؟
در سال ۵۳
ازدواج کردم.
حکیم مهر: چند فرزند دارید؟
۳
فرزند دارم؛ ۲
دختر و یک پسر.
حکیم مهر: فرزندان شما چه رشته‌هایی را می‌خوانند؟
یکی از آنها اقتصاد خواند و دو تای دیگر هم فوق دیپلم هستند.
حکیم مهر: آیا هیچ‌وقت آنها را تشویق نکردید که رشته دامپزشکی
بخوانند؟
خیر، من تشویقشان نکردم، چون به هر حال خودشان باید تصمیم می‌گرفتند
و رشته را انتخاب میکردند.
حکیم مهر: چه سالی بازنشسته شدید؟
در سال ۷۶
بازنشسته شدم.
حکیم مهر: بعد از بازنشستگی چه کردید؟
بعد از آن فعالیت چندانی نکردم. البته با دکتر میرزاده یک سری
کارهای تخصصی در زمینه میکروسرجری انجام دادم. همچنین بیشتر اوقات و انرژی خود را روی
تحقیقات مشترک بین انسان و دام متمرکز کردم و با همکاری گروه‌های جراحی پزشکی، تحقیقات
خود را روی انسان و دام پیش بردم.
حکیم مهر: به‌عنوان حرف آخر...
الان دیگر به رشته دامپزشکی بی‌علاقه شدم، چون کسی قدر این
رشته را نمی‌داند.
حکیم مهر: ممنون از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید.
گفت‌وگو از: محسن طاهرمیرزایی
دبیر بخش پیشکسوتان دامپزشکی: دکتر محمدکاظم کوهی
.................. باید به مصاحبه کننده میگفتند که چه کسانی و به چه طریقی دکتر گرگین را از دانشکده خارج نمودند تا جای ایشان بنشینند ....................... | همان کسانی که با تواشیح وارد شدند و در آمریکا نرم افزار ...... به سرقت بردند 
احساس شما قابل درکه استاد محترم. همه ما در یک کشتی هستیم و در مقابل ما …… قرار دارد. راهی جز رهایی نیست. حق دارید که رنجیده خاطر باشید زیرا امروزه دامپزشک و استاد دانشگاه هم برای دامپزشکی احترامی قائل نیست و عقیده دارد که سگ نجس است. | استاد بخاطر بی مهری ها و نامردیهای همکاران که باعث خروج زودهنگام ایشان از دانشکده شد نیز دلشکسته اند. چه لذتی می بردیم از تماشای بازی پینگ پنگ استاد سال 56 یادش بخیر استاد محترم، بنده دامپزشک می‌شناسم که چندین سال دام‌بزرگ کار کرده و هشتش گرو نهش بوده ولی به توصیه همان دامدارها ول کرده رفته اسنپ کار می‌کند. الان بعد از ۳ ماه میگه تاکسی اسنپ صد شرف داره به دکتر بودن در کشوری که علم برای بزرگانش ارزشی ندارد و فقط استفاده ابزاری می‌شود. خدا حفظشان کنه. استادی با سواد و شریف چرا همکارانی که زمینه ساز اخراج استاد شدند را معرفی نکردین...ایشان استاد حاذق در جراحی دامهای کوچک بود و رقیبی نداشتند به همین خاطر حضورشان در بین هم صنفی ها و همکارانش قابل تحمل نبود و با انگ زدن و افترا و زیر آب زدن باعث اخراج این مرد فرهیخته شدن... درمانگاه دام بزرگ دارم، بله هشت ام گروه نه هست، هر روز هم یک فرد جدید درمانگاه میزنه یا داروخانه مجوز میگیره، میدونید میشه از کجا تفاوت دامپزشک و پزشک رو متوجه شد، از اینکه من منشی، تزریقات هم خودمم، نظافت چی هم خودمم، توانم به پرداخت حقوق در حد وزارت کار به یک نفر دیگه نمیرسه، خیلی از همکاران حتی با معرفی یک واکسیناتور خانم، خودشونم واکسیناسیون هم انجام میدند. اما باز جمعیت دامی داره روز به روز کمتر میشه و من از صبح تا حالا نشستم بیکار. همه آن کسانی که باعث اخراج شما شدند باید روزی جواب پس بدهند. سوال من از اخراج کنندگان اینست قریب به بیش از ربع قرن از کار ناشایست شما مبنی بر فشار بر دکتر. گرگین برای خروج از دانشکده گذشت آیا توانستید به فردی شبیه او تبدیل شوید ؟ آیا حتی به فردی که ادعا میکردند میخواهید باشید تبدیل شدید ؟ حقیقتا این ردا به قامت شما بیش از حد بزرگ بود شما حتی به معیارهای ادعایی خودتان نزدیک هم نشدید ولی گرگین همان پنجه طلایی باقی ماند آنهم پس از اینهمه سال | مرحبا ' واقعیتی تلخ را بیان کردید که نسل‌های بعد را تحت تأثیر منفی خود قرار داد. مث استاد بنده ندیده بودم من در دهه ۵۰ خورشیدی افتخار دانشجویی استاد دکتر گرگین را که متعهد ترین، باسواد ترین ودلسوزترین استادمان بودند را داشتم. سپس درسال ۶۱ بدلیل ممنوع الکارشدن زنان دامپزشک وناخواسته وارد رشته ایمونولوژی پزشکی شدم واز عشق و هویت خودم ،دور ماندم. ولی هیچگاه ،استادم را که به ما علم جراحی دامپزشکی و اخلاق حرفه ای را آموخت را از یاد نمی برم.اگر فرصتی بدست آورم به پابوسشان می روم.این احساس و ارادت مرا همه دانشجویانشان در قلب اشان دارند. پاینده و تندرست بمانید استاد بی نظیرم. نریمان مصفا 
