آینده حرفه دامپزشکی - دکتر مایکل فاکس

 

آینده حرفه دامپزشکی

Dr. Michael W. Fox

یکی از دلایل دوران سخت فعلی و آینده نامشخص حرفه دامپزشکی ممکن است دیدگاه دوگانه تاریخی یا ماموریت متضاد آن باشد. به نظر می رسد این حرفه بین خدمت به بهترین منافع حیوانات، و خدمت به منافع مشتریان صاحب حیوانات و جامعه بزرگتر - که هر دو ممکن است با منافع حیوانات مطابقت نداشته باشند - دویده شده است.

انجمن دامپزشکی ایالات متحده آمریکا در سال 1863 تاسیس شد. با این حال، سوگند دامپزشک آن تا سال 2011 هیچ اشاره ای به رفاه حیوانات «به عنوان اولویت این حرفه» نداشت.

من مدت‌هاست که این حرفه را بین دو نیرو و مجموعه‌ای از ارزش‌ها که اغلب متضاد، اما - معتقدم - قابل حل هستند، دیده‌ام: نگرانی و مسئولیت در قبال رنج، سلامت و رفاه حیوانات ("فراخوان" اکثر متقاضیان دانشکده دامپزشکی) و واقعیت های اقتصادی مانند هزینه خدمات انجام شده و ارزش پولی و نه احساسی (و غیره) حیوانات.

با این حال، من زمینه‌های خوش‌بینی را در جنبش نوظهور سلامت واحد[1]، پیدا می‌کنم که در آن سلامت و رفاه انسان در نهایت با سلامت و رفاه حیوانات و همچنین با سلامت محیطی و اکولوژیکی مرتبط است. اما، برای اینکه مفهوم سلامت واحد به طور موثر اجرا شود، اخلاق زیستی[2] رعایت برابر باید نه تنها در مورد انسان، بلکه در مورد رفتار ما با حیوانات و محیط زیست نیز اعمال شود. این با الزامات اخلاقی حقوق حیوانات و جنبش‌های اکولوژیکی ژرف[3]، که مدت‌هاست توسط صنایع زیست پزشکی، کشاورزی و سایر صنایع مخالف بوده‌اند، مطابقت دارد.

الزام به حمایت از مراقبت دلسوزانه

در کدکس دامپزشکی[4] که توسط انجمن دامپزشکی آلمان برای حمایت از حیوانات تهیه شده است، این بیانیه را می یابیم:

اقدامات دامپزشکی برای رفاه و حمایت از حیوانات بر اساس اصل احترام به زندگی و آگاهی از اینکه حیوان دارای کرامتی است که باید مورد احترام باشد هدایت می شود. بنابراین حفاظت و مراقبت از یک حیوان نمی تواند وابسته به ارزش اقتصادی آن باشد. در شرایط انحراف منافع بین تعهدات اخلاقی و فشار اقتصادی، رعایت دقیق احترام به زندگی در برابر استفاده مولد از زندگی در همه اشکال وجودی آن ضروری است... با در نظر گرفتن دقیق منافع و نیازهای متضاد، منافع انسان نباید مورد توجه قرار گیرد. به طور خودکار مهم‌تر از حیوانات در نظر گرفته می‌شود... در صورت شک، جراحان دامپزشکی باید به خود اجازه دهند با این اصل هدایت شوند:در شک برای حیوان[5] (لاتین)! از حیوانات حمایت کنید.(این عبارت اصطلاحی لاتین را می توان تقریباً به این صورت ترجمه کرد: «هنگامی که شک دارید، از حیوانات حمایت کنید!»)

مراقبت دلسوزانه به عنوان یک حق و مسئولیت اساسی

اجماع فزاینده ای وجود دارد که دامپزشکان تعهد اخلاقی دارند که از مراقبت دلسوزانه از حیوانات، صرف نظر از زمینه ای که خدمات آنها در آن اعمال می شود، حمایت کنند. این به دلیل این است که در حال ظهور این است که مراقبت دلسوزانه مسئولیت اساسی انسانی ما، و حق سزاوار و اساسی هر حیوان است. علاوه بر این، مراقبت دلسوزانه برای سلامتی، رفاه و سلامت جسمی و روانی حیوانات حیاتی است. به همان اندازه که مراقبت از زمین یکی از جنبه های حیاتی کشاورزی پایدار است، جزء ضروری دامپزشکی معاصر است.

در میان حیوانات، مردم و محیط زیست

هزاران سال است که دامپزشکان به عنوان یکجامعه منحصر به فرد دیده می شوند. نقش‌ها و دانش دامپزشکان - اعم از دلسوزانه و علمی - به‌عنوان همدلی در میان مردم، حیوانات و محیط‌هایشان، بسیار مورد توجه جوامع قرار گرفته است. در واقع، به گفته پروفسور کالوین شواب در کتاب گاو، کشیشان و پیشرفت در پزشکی[6]، اولین دامپزشکان، اعضای کشیش-شفابخش بسیاری از سلسله های مصر باستان بودند.

چالش های اخلاق موقعیتی

امروزه، تفاوت‌های مرتبط با جنسیت در فلسفه اخلاقی ممکن است عوامل مرتبط با کمبود فعلی دامپزشکان در بخش‌های دامپزشکی حیوانات مولد غذا و حیوانات آزمایشگاهی باشد. دامپزشکان در حيوانات همراه، و همچنين آنهايي که با حيوانات «عجيب و غريب[7]» سروکار دارند، هر روز با دوراهي هاي اخلاقي مواجه هستند. یک بررسی اخیر نشان می دهد که «نیاز فوری به ابزارها و رویکردهای آموزشی اخلاقی است که به طور خاص با در نظر گرفتن جراحان دامپزشکی طراحی شده اند.» نفوذ منافع شرکت های بزرگ در دانشکده های دامپزشکی نیز در سال های اخیر به طور قابل توجهی افزایش یافته است و اکنون به عنوان یک موضوع اخلاقی گسترده تر مورد سوال قرار گرفته است.

بار بدهی دانشجویان و دسترسی جامعه به مراقبت با چالش درآمد

اعمال نفود یا تعلیف قلوب (لابی گری) برای تامین مالی بهتر از منابع دولتی، صنعتی و غیرانتفاعی برای بورسیه تحصیلی دانشجویان یا بخشودگی بدهی برای تعهد به کار در بخش های بسیار مورد نیاز مانند کمک و توسعه خارج از کشور، خدمات اضطراری، و در محله های کم درآمد (مانند داروخانه مردمی برای حیوانات بیمار در بریتانیا) ممکن است به عنوان یک منفعت شخصی حرفه ای در نظر گرفته شود.

با این حال، ما می دانیم که در سطح جامعه در ایالات متحده، همانطور که در گزارش اخیر انجمن انسانی ایالات متحده با عنوان «حیوانات خانگی برای زندگی - درک جامعه جدید[8]» فاش شده است، نیاز زیادی به حذف موانع هزینه برای مراقبت حیواناتو خدمات دامپزشکی برای جوامع آسیب دیده اقتصادی به منظور بهبود سلامت حیوانات جامعه و کاهش جمعیت بیش از حد پناهگاه ها وجود دارد.

یک فرانگرش یا الگوواره[9]حرفه ای جدید

بازتعریف نقش حرفه دامپزشکی در این دوران برای آینده حرفه ما و خود تمدن حیاتی است. در اولویت قرار دادن حیوانات و محیطزیست ​​ممکن است به نفع خود روشنفکرانه جامعه مدنی باشد، اما انجام این کار با توجه به ماهیت روانشناسی انسان، مسلماً یک تغییر پارادایمیا فرانگرش غیرمحتمل خواهد بود. ایجاد اولویت بالاتر توجه به حیوانات وحشی و اهلی و محیط طبیعی نسبت به نیازها و خواسته های بی اهمیت و مضر انسان، گام مهمی در جهت دستیابی به اقتصاد پایدارتر و جهانی بهتر برای همه ما خواهد بود. من معتقدم این چالش فعلی - و وظیفه ما - حرفه دامپزشکی ما است که از تخصص خود در حمایت مؤثرتر از این فرانگرش یا الگوواره جدید استفاده کنیم.

منبع:

Fox, M. W., The Future of the Veterinary Profession, May 8, 2012, https://www.hsvma.org/future_veterinary_profession_050812#.YwUP7nZBzIU

[1]emerging One Health movement

[2]bioethics

[3]deep ecology movements

[4]Codex Veterinarius

[5]In dubio pro animale

[6]Cattle, Priests and Progress in Medicine

[7]"exotic" animals

[8]Pets for Life―A New Community Understanding