ماجرای خروس تخم‌گذار در نیشابور!/ توضیحات دامپزشک ایتالیایی پس از معاینه خروس عجیب

حکیم مهر: سری مثل خروس و بدنی همانند مرغ؛ این مشخصات عجیب‌ترین خروس یا شاید هم موجود جدیدی به نام خروس – مرغ ایران است که به هر حال خروس است و هر روز صبح یک تخم می‌گذارد.  

به گزارش حکیم مهر به نقل از همشهری آنلاین،‌ این پرنده عجیب علاقه زیادی دارد که هنگام راه رفتن، حرکات مرغ‌ها را تقلید کند اما فقط کافی است یک بلندی مناسب پیش‌رویش ببیند تا با جهشی مثل همه خروس‌ها، خودش را به آن بالا برساند و شروع کند به قوقولی قوقو کردن.  این خروس تخم‌گذار، این روزها در یک قفس در موزه حیات‌وحش نیشابور نگهداری می‌شود تا هر کس باورش نمی‌شود، خودش برود و ببیند. 

پیدا کردن خروس تخم‌گذار خیلی هم سخت نبود.  مردم نیشابور و روستاهای اطراف این شهر، اسم «حسین حصاری» مسؤول موزه حیات‌وحش نیشابور، را بارها و بارها شنیده‌اند؛ مردی که علاقه زیادی به جمع‌آوری حیوانات نادر یا عجیب‌الخلقه دارد و تعداد زیادی از آنها را در این موزه نگهداری می‌کند. همین شهرت کافی بود تا یک روز حسین حصاری از طریق تماس تلفنی‌ای از وجود خروس تخم‌گذار در یکی از روستاهای اطراف شهر باخبر و برای خرید این پرنده عجیب راهی روستا شود.

 او می‌گوید: «چند هفته قبل، یکی از دوستان‌ام زنگ زد و گفت که زنی در یکی از روستاهای بخش تحت جلگه، یک خروس عجیب دارد اما می‌خواهد آن را سر ببرد. وقتی شنیدم این خروس روزی یک تخم می‌گذارد، خودم را به روستا رساندم و این پرنده را از صاحبش خریداری کردم و با خودم به موزه آوردم. یک روز بعد دیدم حرف‌های دوستم درست است. خروسی که خریده بودم، تخم گذاشته بود و برای همین تصمیم گرفتم از آن نگهداری کنم».

بر اساس این گزارش، هفته‌نامه همشهری سرنخ در سال ۸۷، از ماجرای خروس تخم‌گذاری نوشت که هر روز صبح پس از آنکه یک تخم سالم، درشت و کاملا طبیعی می‌گذارد،‌ با صدایی بم و کلفت آواز قوقولی قوقو سر می‌دهد. نحوه قوقولی قوقوی او خاص و منحصربه‌فرد است و با بقیه خروس‌ها فرق دارد؛ درست مانند حرکاتش که چیزی بین حرکات مرغ و خروس است.

این پرنده علاقه خاصی هم به بلندی دارد؛ او صبح‌ها و بعدازظهرها با یک جهش سریع خودش را به بالای قفس‌اش می‌رساند و شروع می‌کند به قوقولی قوقو کردن.

 چند روز پیش وقتی یک دامپزشک ایتالیایی همراه همسرش که یکی از استادان دانشگاه فردوسی مشهد است، برای تفریح به نیشابور رفته بود، از ماجرای وجود این پرنده در موزه حیات‌وحش با خبر شد و چند ساعتی مهمان حسین حصاری بود تا پرنده عجیب را از نزدیک ببیند؛ «وقتی این دامپزشک به موزه ما آمد، با دیدن خروس تخم‌گذار شگفت‌زده شد.

او می‌گفت که بیشتر از ۴۰ سال است که چنین پرنده‌ای ندیده و حتی در کتاب‌ها و مجله‌های مختلف نیز با چنین نمونه‌ای مواجه نشده است. این دامپزشک بعد از معاینه خروس تخم‌گذار و زیر نظر گرفتن رفتارش گفت که این خروس مشکل ژنتیکی دارد و از نوع جانوران ۲جنسی است که تعداد انگشت‌شماری از آنها در سراسر دنیا مشاهده شده است.»

از شکار با پلاخمون تا تعیین جایزه

«حسین حصاری» برای پیدا کردن حیوانات عجیب و ناقص‌الخلقه و انتقال آنها به موزه حیات‌وحش نیشابور که مسؤولیت آن برعهده خودش است، روش جالبی دارد؛ او به هر کسی که این حیوانات را در اختیارش قرار دهد، جایزه ویژه‌ای می‌دهد؛ هزینه سفرهای سیاحتی و زیارتی، پول نقد و حیوانات خشک شده که خودش کار تاکسیدرمی آنها را انجام داده، بخشی از جوایزی هستند که مسؤول موزه حیات‌وحش نیشابور به صاحب حیوانات عجیب و ناقص‌الخلقه می‌دهد.

اصلا به همین دلیل است که مردم نیشابور و روستاهای اطراف، نام او را بارها و بارها شنیده‌اند و می‌دانند که اگر زمانی با یک حیوان عجیب‌الخلقه مواجه شوند، باید با او تماس بگیرند.

حرف‌های مسؤول موزه حیات‌وحش نیشابور درباره علاقه‌اش به پیدا کردن این‌گونه حیوانات هم جالب است: «از بچگی به تاکسیدرمی و پیدا کردن حیوانات عجیب علاقه داشتم. از همان زمان با وسایل ابتدایی مثل پلاخمون – منظور همان تیروکمان خودمان است – به شکار پرندگان عجیب می‌پرداختم و تا حالا ۴۵۰ حیوان و جانور ناقص‌الخلقه و عجیب را از سراسر استان خراسان جمع‌آوری کرده‌ام. کار تاکسیدرمی این حیوانات را هم خودم انجام داده‌ام و اجساد خشک شده همه این حیوانات را در حال حاضر در موزه حیات‌وحش در معرض دید عموم گذاشته‌ام».  

اگر سری به موزه حیات‌وحش نیشابور در کاروانسرای شاه عباسی این شهر بزنید، علاوه بر خروس تخم‌گذار، موجودات عجیب دیگری را که همه آنها توسط حسین حصاری تاکسیدرمی شده‌اند، خواهید دید؛ از مار ۲سر گرفته تا مارمولک ۲ دم، ماری که دست و پا دارد، جوجه ۳پا، مرغ ۴پا، بره ۶دست و پا، گوساله ۲سر و جنین تاکسیدرمی شده گاو.

حصاری می‌گوید: «چون سال‌های زیادی است که این کار را انجام می‌دهم، مردم منطقه به خوبی مرا می‌شناسند.  سال‌ها قبل، زمانی که حیوان ناقص‌الخلقه‌ای در روستایی متولد می‌شد، صاحب حیوان به خاطر اینکه احتمال می‌داد این حیوان بدشگون است، آن را می‌کشت و در خارج از روستا دفن می‌کرد اما حالا خیلی چیزها عوض شده. وقتی حیوان عجیبی در جایی متولد می‌شود، با من تماس می‌گیرند و من هم با دادن پول یا هدیه، حیوان را خریداری و به موزه منتقل می‌کنم.