حکیم مهر محسن طاهرمیرزایی: چهره ماندگار دامپزشکی کشور و عضو پیوسته فرهنگستان
دامپزشکی در پاسخ به سؤال حکیم
مهر مبنی بر اینکه مهمترین تفاوتهای رشته
دامپزشکی در زمان تحصیل خود و امروز را در چه چیزهایی میبینید؟ گفت:
«مهمترین تفاوت این است که رشته دامپزشکی در آن زمان لااقل در ایران شناخته شده
نبود، به طوری که برخی انکار میکردند که دانشجوی
رشته دامپزشکی هستند. در نقطه مقابل، دکتر تاجبخش همواره خطاب
به من میگفتند که تو از
همان ابتدا مهر دامپزشکی را روی پیشانی زده بودی.»
«دکتر محمدقلی نادعلیان» با بیان اینکه بنده همواره به این رشته
افتخار میکردم، ادامه
داد: «من عشایر بودم و در دوران کودکی صاحب گوسفند بودیم و میدانستم که
دامپزشکی چیست؟ خوشبختانه امروز ما به اصطلاح جاده را خیلی خوب دیدیم و برای این
حرفه خیلی کار کردیم. دبیرستانها معمولا از
اساتید و سایر افراد دعوت به حضور میکنند تا شغل و حرفه خود را به دانشآموزان معرفی
کنند. این اتفاق بسیار خوبی است و اتفاقا خود من چندین بار این کار را انجام دادم
و دیدم که دانشآموزان خیلی
علاقهمند شدند.»
وی با تاکید بر
اینکه گسترده دامپزشکی خیلی وسیع است و صرفا منحصر به معاینه یک حیوان و درمان و
تزریق واکسن نمیشود، تصریح کرد:
«دامپزشکی در ارتباط با بهداشت مواد غذایی، بازرسی گوشت، بازرسی طیور، مواد غذایی
و حتی در ارتباط با ایجاد شغل نیز فعالیت دارد.»
هفتاد درصد دروس دامپزشکی عملی است
دکتر نادعلیان
درخصوص پیشبینی خود از آینده
بازار کار دامپزشکی در ایران، خاطرنشان کرد: «خوشبختانه در حال حاضر دانشکدههای دامپزشکی در
بخشهای دولتی و
آزاد تعداد دانشجویان خود را کم کردند. از طرفی باید توجه کنیم که 70 درصد دروس
دانشکده دامپزشکی به شکل عملی است. وقتی یک دکتر دامپزشک بیماری گاو و اسب را نبیند،
چطور بعدا میتواند به فیلد
برود و در آنجا کار کند؟ لذا باید به جنبه عملی دانشجویان خیلی توجه شود. درست است
که تعداد مراجعه به بیمارستانها کم شده، اما
در بعضی حوزهها مثل اسب، شرایط
نسبتا خوب و در حوزه دامهای کوچک خیلی
خوب شده است.»
وی با تاکید بر
اینکه میبایست برای برخی
حوزهها مثل دامهای بزرگ از جمله
گاو، گوسفند و... یک فکر عاجل کنند، خاطرنشان کرد: «دانشجو باید بتواند مریض ببیند
و آنچه را که میخواند، به صورت
عملی کار کند. من آینده را خیلی خوب میبینم چون دامپزشک در هر دو بخش علوم کاری و تحقیقاتی یک پای
ثابت به شمار میرود. مثلا در
بحث شبیهسازی، میکروبیولوژی
یا کارهای علمی که میخواهند روی
انسان پیاده کنند، یک پایه دامپزشکی است و این مساله گستره وسیع این رشته را نشان
میدهد.»
این استاد
بازنشسته دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران اضافه کرد: «من فکر میکنم که اگر همین
رویه را پیش بگیرند و تعداد دانشکدهها را تا این اندازه زیاد نکنند، وضعیت خیلی بهتر خواهد
بود. کمااینکه آن زمان که من در فرانسه تحصیل میکردم، سه
دانشکده دامپزشکی به ازای 50 میلیون راس گاو داشتند و زمانی که قصد داشتند یک
دانشکده دیگر اضافه کنند، دو سال در مورد آن بحث میکردند. در
انگلستان نیز وضعیت همین است، اما متاسفانه وضعیت اینجا را میبینید.»
وی در پایان
گفت: «از نظر من وضعیت بازار کار دامپزشکی خوب خواهد شد، مشروط به اینکه زیرساختهای آن از نظر
استاد، تجهیزات و امکانات بهروزرسانی شود.
دانشکده فقط ساختمان نیست، بلکه باید آزمایشگاه آن تکمیل شود و کلینیکهای سیار داشته
باشد. در فرانسه وضعیت طوری بود که اصلا مریض نمیآوردند و خود ما
با خودرو بر بالین کیس میرفتیم. ایران هم
باید این مدلی شود. کمااینکه زمانی که من در دانشکده کار میکردم، حداقل چند
دانشجو در خودروی من یا در خودروی دولتی حضور داشتند و بازدید سیار میکردیم.»
ولی لطفا زیاد جوانان را ترغیب به این رشته نفرمایید که نه بازار کار دارد و نه آینده و عمرشان تباه می شود.وضعیت فعلی مانند آن زمان که شما در فرانسه بودید و یا حتی در زمان تدریس در سنوات گذشته نیست.