کاربرد مارکر تروپونین در پایش کیس‌های قلبی عروقی و تسریع در درمان
گردآوری و ترجمه: کیان کاشانی، دانشجوی دکتری عمومی دامپزشکی
هنگامی که کیس مشکوک به انفارکتوس میوکارد در کلینیک بستری می شود، وقت را تلف نکنید!
تشخیص سریع نه تنها به نفع کیس است، بلکه با توجه به مراحل بعدی بیماری و روند درمان برای دامپزشکان معالج نیز حائز اهمیت است. هنگامی که در مراجعه یک کیس به کلینیک به یک بیماری قلبی شک کردید، با پایش و انجام تست های مارکر تروپونین بخش اورژانس را ترخیص و به کیس های در خطر حملات قلبی رسیدگی کنید.
تروپونین قلبی: این پروتئین ها اجزای ضروری دستگاه انقباضی در سلول های عضله قلب (کاردیومایوسایت ها) هستند. آنها نقش مهمی در تنظیم انقباض عضلات قلب دارند.
تروپونین T قلبی (cTnT): این زیر واحد بخشی از کمپلکس تروپونین است که کمپلکس تروپونین را به رشته نازک (اکتین) در سلول های ماهیچه ای متصل می کند.
تروپونین قلبی I (cTnI): این زیرواحد مسئول مهار تعامل بین اکتین و میوزین است که برای انقباض عضلانی ضروری است.
تروپونین I قلبی (cTnI) در حال حاضر به عنوان یکی از با ارزش ترین مارکرهای بیوشیمیایی آسیب میوکارد شناخته می شود. مارکرهای بیوشیمیایی تقریباً یک دهه است که بخش جدایی‌ناپذیر کار تشخیصی در قلب و عروق بوده‌اند و با تمرکز اخیر بر تروپونین‌های قلبی، این رشته هم‌اکنون در حال تجربه یک رنسانس است. نشانه های آنالیز مارکر قلبی، تشخیص آسیب غیر ایسکمیک و ایسکمیک میوکارد است. استفاده از تروپونین های قلبی به عنوان مارکرهای بیوشیمیایی با ارزش با ویژگی بالا برای عضله میوکارد در حیوانات خانگی و آزمایشگاهی معمولی مانند سگ، میمون، خوک و موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفته است و مقادیر طبیعی برای cTnI در سگ های خانگی بررسی شده است. طبق دستورالعمل آکادمی ملی بیوشیمی بالینی و فدراسیون بین المللی شیمی بالینی، تروپونین I و T قلبی به عنوان "مارکرهای طلایی" جدید آسیب ایسکمیک میوکارد در پزشکی انسانی در نظر گرفته می شوند.
تروپونین قلبی I
تروپونین‌های قلبی پروتئین‌های انقباضی هستند که در هر میوفیبریل جداگانه قرار دارند و به‌عنوان ایزوتایپ‌های مختلف وجود دارند که در بین ماهیچه‌های قلبی و اسکلتی متفاوت هستند. این پروتئین‌های کلیدی بخشی از واحد سارکومریک هستند که شامل اکتین، میوزین، تروپومیوزین و تروپونین I، T و C می‌شود. کمپلکس تروپونین شامل پروتئین‌هایی است که در فرآیند انقباض و شل شدن میوفیبریل نقش دارند و توزیع ایزوتیپ بافتی کاملاً ساده را نشان می‌دهند . تروپونین قلبی I به طور منحصر به فردی در میوکارد قرار دارد، جایی که تنها ایزوتیپ موجود است. از آنجایی که در ماهیچه های اسکلتی یافت نمی شود، 100٪ بطور مشخص و مخصوص برای قلب باقی می ماند. توزیع یکنواخت cTnI در سراسر میوکارد دهلیزی و بطنی در تمام سنین رشد وجود دارد. cTnI در طی چند ساعت پس از آسیب قلبی در پلاسما افزایش می یابد، در روز اول به اوج خود می رسد و تا یک هفته پس از عارضه بالا باقی می ماند. حساسیت و ویژگی برای cTnI به ترتیب 97% و 95% گزارش شده است.
سطح آزاد شدن تروپونین قلبی می تواند به دامپزشکان کمک کند تا شدت آسیب قلبی و احتمال بروز عوارض را پیش بینی کنند.
این اطلاعات به راهنمایی استراتژی های درمانی کمک می کند و پیش آگهی واقع بینانه‌ای را برای حیوان فراهم می کند.
مطالعات
تروپونین های قلبی در پنج سال گذشته به یک دستور کار کاملاً محبوب برای تحقیقات در طب حیوانات خانگی تبدیل شده اند. مطالعات بر ارزیابی تغییرات در سطوح تروپونین قلبی در انواع مختلف پاتولوژی متمرکز شده است. نقش cTnI به عنوان یک نشانگر بیوشیمیایی مفید برای آسیب سلولی میوکارد توسط چندین گروه تحقیقاتی مختلف مورد مطالعه قرار گرفته است. ارزیابی سطوح cTnI در سگ های مبتلا به انواع مختلف بیماری قلبی از جمله اندوکاردیوز، کاردیومیوپاتی متسع، میوکاردیت و پریکاردیت انجام شده است. سطوح cTnI و cTnT علاوه بر این در مطالعات انجام شده بر روی سگ‌هایی که با ترومای قفسه سینه و ولولوس اتساع معده مراجعه کرده بودند، ارزیابی شده است. علاوه بر این، تغییرات در سطوح cTnI در سگ‌های مبتلا به بیماری‌های عفونی، از جمله بابزیوز و ارلیشیا کنیس، ارزیابی شده است.
چکیده
جمع بندی کلی بر اساس مطالعات انجام شده این است که تروپونین های قلبی مارکرهای مفیدی برای آسیب میوکارد در سگ هستند و cTnI در مقایسه با cTnT نشانگر حساس تری برای آسیب قلبی است. داده‌ها همچنین نشان می‌دهند که گربه‌های مبتلا به کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک بر اساس سطح تروپونین قلبی، آسیب میوکارد مداوم دارند.
این مارکر از سی آر پی که در نشان دادن التهاب با واسطه های اینترلوکین تاثیر گذارنده بر کبد نقش دارد بسیار اختصاصی تر برای پایش بیماران قلبی عمل می کند.
علیرغم سودمندی ظاهری این پروتئین ها به عنوان شاخص های آسیب حاد یا مزمن به میوکارد، به نظر نمی رسد سطح cTnI در افتراق انواع علت در سگ های مبتلا به افیوژن پریکارد با توجه به یافته های اولیه ما تفریق کننده باشد، حتی اگر سطوح cTnI به طور قابل توجهی افزایش یافته است.اما استفاده آن هنوز در جامعه دامپزشکی کشورمان به بهره‌برداری و استفاده گسترده نرسیده است.
منابع و مآخذ:
https://www.vin.com/doc/?id=3854157
سپاس از زحمات شما بزرگوار آفرین بر توانمند سازان 
