در باب آموزش
دکتر پدرام فرهادیان
رزیدنت جراحی دامپزشکی - مدرس دانشگاه
روی سخنم با شما اساتید و سیاست‌گزاران آموزشی است. با شماهایی که در قامتی افراشته و با بادی در غبغب، کت‌و‌شلوارهایی استایل کرده‌اید به غایت بس زیبا و درخور شأن…! اساتید گرامی، چقدر کلاهتان را قاضی و وجدانتان را محکمه کرده‌اید برای پرسیدن از خویش و خویشانتان؟
مدتها است می‌خواهم درباره آموزش دانش دامپزشکی بنویسم؛ در باب طرح‌واره‌های تحصیلی تا کاربردشان بعد از فارغ‌التحصیلی. من هم دوره‌ی عمومی را در پیشگاه بزرگان این دانش آموخته‌ام. من هم دوره تخصص را در پیشگاه معلمان جوان تازه به عرصه رسیده گذرانده‌ام. نیکبختی‌اش آنجاست که در این فاصله معلمی کرده‌ام؛ معلمی کرده و آموختن را آموخته‌ام. اما بگذارید کمی آکادمیک و دانشمند گونه با عرصه‌ی آموزش دانش خطیری چون دامپزشکی برخورد کنیم.
دوستان، رفقا، همکاران گرامی، اساتید بزرگوار و دانشمند، چقدر به آنچه آموختید یا به آنچه می‌آموزید مومن و معتقدید؟ همکار گرامی که افتخار تدریس دستیاری نصیبت شده است و در خلوتت سربلند و سینه‌فراخ به آن می‌بالی که من چنینم و چنان، ولی در سر کلاس درس خود را تافته‌ای می‌بینی جدابافته که من اصلا ایمانی ندارم به دانش و دستیاری شما! استاد عزیزی که خود هنوز بسیاری از راه‌ها را ندیده و نشناخته‌ای و نرفته‌ای اما به چرخ روزگار رئیس شده‌ای بر مسندی بس بزرگ و والامقام؛ چقدر و به چه میزان خود را لایق دیده و لایق می‌دانی؟
اما آنچه در این عرصه دیدم را عارضم به خدمتتان حتی به قیمت برخورد و شاید بی‌مهری. اما باورکنید تمام هدفم خیر است و آگاهی؛ خیر برای عرصه‌ی دامپزشکی و آگاهی برای جوانان تازه‌وارد این عرصه از دانش.
من افتخار حضور در کلاس اساتیدی را داشتم که هر یک را یدی بود و یدی هست در آموزش و دانش، ولی این‌روزها آموزش نیز مثال آن دیالوگ معروف مرحوم علی حاتمی در ناصرالدین‌شاه آکتور سینما: «همه چیزمان به همه چیزمان می‌آید.» به همه چیزمان می‌آید.
عزیزان معلم در این دانش، چقدر خودتان به آنچه می‌آموزید ایمان دارید؟ چقدر احساس می‌کنید پا در جای پای بزرگان این دانش چون دکتر رادمهر، دکتر تاج‌بخش، دکتر حکمتی، دکتر ادیب‌هاشمی، دکتر قمصری، دکتر نوروزیان، دکتر شیرانی، دکتر جمشیدی، دکتر سرودی، دکتر یوسفی، دکتر محمدی، دکتر مرجانی، دکتر دارستانی، دکتر محیط‌مافی، دکتر وصال و سایر بزرگان گذاشته‌اید؟ چقدر عاشقانه و پر از هیجان برای آموختن بی‌دغدغه و بی‌منت معلمی کرده و می کنید؟
سازمان نظام دامپزشکی کشور، چقدر صادقانه بر آموزش‌های ضمن خدمت نظارت دارید؟ به چه میزان در تدوین برنامه‌های دوره‌های آموزشی تسلط دارید؟ آیا می‌دانید برای چند امتیاز لازم برای کسب پروانه چه انفاق‌های آموزشی عجیبی رخ می‌دهد؟ در جریان هستید که همکاران جوان فقط برای کسب امتیاز در دوره‌ها شرکت می‌کنند؟
خلاصه اینکه، من به عنوان کوچک‌ترین عضو این خانواده‌ی عظیم از دانشی بس علیم با عرض پوزش از محضر اساتید بزرگ و گرامی و با حفظ احترام اساتید دانشمند جوان این عرصه فقط به عنوان فردی عاشق دانش دامپزشکی و معلمی از تک‌تک همکارانم خواهش دارم صادقانه و با تمام وجود معلم باشند و بیاموزند دانش دامپزشکی را ...
بسیار به جا بود من هم نظر دکتر را تایید می‌کنم این دوره های باز آموزی متاسفانه شده دکان و چنان ارزش کاربردی برای همکارانی که در عمل دست اندر کار فیلد هستند ندارد و به نظر بنده متاسفانه جایگاه اعضای هییت علمی را هم دارد خدشه دار می‌کند و اینطور استنباط می‌شود که بیشتر به دنبال کسب درآمد هستند تا آموزش 
