برخی رفتارهای غیرمعقول نظیر خرید و فروش سگ توسط کلینیک‌های دامپزشکی دستگاه‌های فرهنگی مشهد را حساس‌تر کرد/ محدودیت‌های ما را درک کنید؛ ما و شما در یک سمت ماجرا هستیم، نه مقابل هم!

متاسفانه وضعیت کلینیکهای دام کوچک در استان فارس از تمام نقاط کشور وخیم تر است و همگی ما نگران هستیم. شیراز سومین حرم اهل بیت است وهمین سبب شده حساسیتها بیشتر باشد

این یک حقیقت است. حتی اگر ناراحت شویم

به نظر می‌رسد که شما در تیم همان کسانی هستید که به ادعای خودتان محدودیت ایجاد کرده‌اند. به جای اینکه به وظایف قانونی و حرفه‌ای خود پایبند باشید، عملاً در مقابل دامپزشکان و سلامت عمومی جامعه ایستاده‌اید. وقت آن رسیده است که اداره کل دامپزشکی به جای تسلیم شدن به محدودیت‌ها و فشارها، وظایف خود را به درستی و با جدیت انجام دهد و به تعهدات خود در قبال جامعه عمل کند.
همانطور که در نوشته بالا به روشنی توضیح دادید، اداره کل دامپزشکی به جای انجام وظایف خود به شکلی که باید، درگیر مسائل و محدودیت‌هایی است که از جانب عوامل دیگر بر آن‌ها تحمیل می‌شود. این در حالی است که وظایف اساسی و اصلی بورد شامل تعیین استانداردهای حرفه‌ای، بازرسی امکانات، آموزش‌های مستمر، اقدامات انضباطی، و نظارت بر مقررات بهداشتی است.
اما چرا باید دیگران برای شما محدودیت ایجاد کنند؟ آیا شما مسئولیت تعیین استانداردهای حرفه‌ای، نظارت بر اجرای مقررات و انجام بازرسی‌های لازم را ندارید؟ چرا باید به جای انجام وظایف خود، به این محدودیت‌ها اقرار کنید و بگویید که دست شما بسته است؟ این پذیرفتنی نیست که فقط بله قرابت گویی صورت گیرد و شهوات سیاسی، شرعی و مالی عده‌ای را بر عموم ترجیح دهید. وظیفه شما این است که برای حفظ سلامت و رفاه حیوانات و همچنین سلامت عمومی جامعه، اقدامات صحیح و لازم را انجام دهید.

آقای دکتر اعلمی واقعا کار کردن با مسئولین بالادستی که هیچ درکی از دامپزشکی ندارن و نمیخوان هم داشته باشن و مدام دخالت هم میکنن سخت است
من متوجه میشم کار کردن با آنها چقدر دشوار است با اینکه نتیجه حاصله آن ایده‌آل نشد من از زحمات شبانه روزی شما ممنونم

من یک دامپزشکم که ستاد امر به معروف کار من را خلاف شرع و قانون میداند و با یک درجه تخفیف ارتکاب به اعمال خلافکارانه ام را در خارج شهر آزاد شمرده است، بنابراین نگارش این متن بدون ارزش‌داوری بوده و قابل پیگیری‌نمیباشد من فقط آمده ام یک روایتی بکنم و بروم رد کارم.
نمیدانم این دسته بندی کردن آدمها در برابر امام مشهور به ضامن آهو، دقیقا از کی در تاریخ تکامل انسان رسم شد. اینکه شرایط جامعه به سمتی رفته که ملت ترجیح میدهند از حیوانات نگهداری کنند تا اینکه زیر بار ازدواج و تشکیل خانواده بروند تقصیر دامپزشکان است؟
اینکه از پس هزینه های ازدواج و مسکن و تحصیل و ... برنمی آیند و ناچار برای فرار از تنهایی و ارضای عواطف انسانی به محبت به حیوانات و نگهداری از آن روی آورده اند تقصیر دامپزشکان است؟
آیا دور کردن دامپزشکان از وظایف بهداشتی شأن دوای این درد است یا تنها پنهان نمودن درد است؟
آیا با دور شدن دامپزشکان از شهر مشهد، شهر عاری از اعمال خلاف شرع خواهد شد؟
یکسری به ماه رمضان ماه مهمانی خدا بزنیم. ببینید خدا چقدر شرط و شروط برای قبولی طاعات و عبادات گذاشته! نگاهی به دعاهای این ماه بیندازید. خدا گفته روزه دار باید در طول روز چند بار برای مرده و زنده، شیعه و سنی، مسلمان و کافر، فقیر و غنی دعا کند.
آیا این دعاها تنها الفاظی شیک و شعاری و نمایشی هستند؟ یا یک نگرش و یک نوع سبک زندگی است؟ به قول مولانا:
از نظرگاه است ای مغزِ وجود اختلافِ مؤمن و گبر و جهود.
ما با عمل به وظایف مان و تامین بهداشت و سلامت جامعه، دوست محسوب میشیم نه دشمن که اگر دشمن هم بودیم از شما انتظار مدارا داشتیم
مگر این شعار شما نبود؟ با دوستان مروت، با دشمنان مدارا
این دعاها یعنی بنداز دور این تقسیم بندی های جعلی را!!
اگر نگهداری از سگ و گربه در فرهنگ دینی ما نبوده تقصیر همه هست نه تقصیر دامپزشکان که به دنبال صاحبی برای این حیوانات بی سرپرست هستند تا هزینه های واکسیناسیون، ضدانگل و درمان بیماریهایی که تهدید علیه سلامت عمومی جامعه هستند، را تامین کند و این درد با تنبیه و منزوی کردن دامپزشکان دوا نمیشود.

ضمن اینکه بنده معتقدم حفاظت از شأن و حرمت مرقد مطهر امام رضا (ع) که جد بزرگوار بنده نیز هستند، اگر به آگاهی و حرکت اجتماعی منجر شود ارزشمند است و اگر چنین محصولی نداشته باشد فرقی با علم باستان‌شناسی ندارد که وظیفه اش حفاظت از بناهای تاریخی است.

مرحوم آیت الله مطهری در کتاب حماسه‌ی حسینی عقیده دارد بزرگداشت عاشورا در قالب عزاداری، کارکرد ابزاری دارد. یعنی خودش هدف نیست، و ابزاری برای رسیدن به هدفهای دیگری چون آگاهی یا عدالت است. به عبارت دیگر پاسداشت تاریخ امام حسین (ع) برای تربیت روح آزادگی، آگاهی از وضع موجود و سپس کنش اجتماعی است. بنابراین صرفِ گریه کردن، هیات های عزاداری و نوحه و مرثیه خوانی خودش ارزش ذاتی ندارد. به تعبیر امام موسی صدر، یزید هم با این مجالس مشکلی نداشت. حتی حاضر به سینه‌زنی و اِطعام در آن بود که در طول زمان و با تحریک عواطف انسانی آلوده به خرافاتی درباره پاداش آخرت نیز شده است که با قطره‌ای اشک می‌توان کل زندگی‌ را پاکیزه نمایی.

از نگاه آیت الله مطهری همان‌طورکه معیار قبولی نماز این است که ببینی تو را چقدر از گناهان و شرارت‌ها دور کرده است؛ معیار روضه‌ی درست و نادرست هم این است که ببینی چقدر آگاهی و حساسیت اجتماعی و احساس مسئولیت تو در قبال جامعه بالا رفته است. اگر غیر ازین باشد، شرکت در جلسه‌ی شاهنامه‌خوانی با روضه‌خوانی فرق چندانی ندارد.
آیت الله مطهری به نماز جماعت مثال می‌زند. نماز جماعت برای استحکام روابط اجتماعی و خبرداشتن افراد از حال هم تعبیه شده است، اما اینکه افراد نمازخوان از کارکرد بهداشتی و شرح وظایف دامپزشکان خبر ندارند، مشکل دامپزشکان است که در نماز جماعت شرکت نمی‌کنند یا مشکل بقیه آحاد نمازخوان که به دامپزشکان اهمیت نمیدهند؟
من نه مشهدی هستم نه حتی کلینیک دامپزشکی دارم. اما دارم تلفات گسترده هاری رو تو خراسان به عنوان یک استان مرزی با کشور افغانستان میبینم و ضرورت حضور و فعالیت قویتر دامپزشکان را حس میکنم و در این انزوا دنبال فلسفه و دلیل مذهبی هستم.

یا امام رضا چقدر غریبی پیش ما!
یا امام رضا، کمتر از آهو که نیستیم میشه ضامنمون بشین!
ما رو دور نندازین!