بیشتر دانشجویان دامپزشکی در سال اول به دام‌های کوچک علاقه‌مند هستند/ فضایی فراهم کردیم که دانشجویان با فیلد بیماری‌های طیور و صنعت طیور کشور آشنا شوند

حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: «مراجعه کیس‌ها به دانشکده در حدی نیست که دانشجویان فعالیت‌های صنعتی را ببینند و از طرفی با کمبود بازدیدها و کارآموزی‌های گسترده در فضای طیور صنعتی مواجه هستیم که این باعث می‌شود دانشجویان از فضای طیور صنعتی خیلی دور شوند.» این را دبیر انجمن علمی دانشجویی بیماری‌های طیور دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران به حکیم مهر می‌گوید: «این شرایط در دانشگاهی مثل دانشگاه تهران خیلی بیشتر است، چون در مرکز شهر واقع شده و فارم‌های زیادی اطراف آن نیست. همچنین ارتباط گسترده‌ای بین دانشگاه و صنعت وجود ندارد و این مسئله باعث کاهش علاقه‌مندی دانشجویان می‌شود.»

«دکتر علی صلواتی» که دارای بورد تخصصی بیماری‌های طیور دانشگاه تهران است، هدف انجمن را تبدیل دانشگاه به فضایی می‌داند که محصولات و طرح‌های تحقیقاتی صنعت و آن چیزی که در صنعت طیور کشور اتفاق می‌افتد، به آن ورود کرده و از نظر علمی و آکادمیک، با همکاری اساتید این بخش، یک همکاری دو طرفه شکل بگیرد.

وی تصریح می‌کند: «ما وقتی شرایط را به گونه‌ای ایجاد می‌کنیم که شرکت‌ها، فضاهای دانشگاهی را بشناسند، طبیعتا یک‌سری ارتباطات بین دانشجویان و فضای شرکت‌های صنعتی در کشور ایجاد می‌شود. این ارتباطات کمک می‌کند که دانشجویان بلافاصله بعد از فارغ‌التحصیلی، با چندین شرکت در ارتباط باشند و خیلی زود وارد فضای کار شوند.»

حکیم مهر: آقای دکتر، انجمن از چه زمانی و با چه هدفی شروع به کار کرد؟

انجمن علمی دانشجویی بیماری‌های طیور دانشگاه تهران از اردیبهشت سال ۱۴۰۲ شکل گرفت و هدف از تشکیل آن برقراری ارتباط بیشتر بین صنعت و دانشگاه بود. در واقع چشم‌انداز اول ما این بود که بتوانیم ارتباط بهتری را بین صنعت طیور و دانشگاه برقرار کنیم.

در همین راستا برنامه‌های ما در دو حوزه پرندگان زینتی و پرندگان صنعتی پایه‌ریزی شده که شامل برنامه‌های آموزشی و دوره‌های مختلف اعم از همکاری با شرکت‌های مختلف در حوزه طیور صنعتی و برگزاری طرح‌های پژوهشی ارتباط با صنعت است. ما در سال گذشته در این دو حوزه کار را جلو بردیم.

حکیم مهر: ارتباط با صنعت را چقدر توانستید محقق کنید؟

بیشترین هدف ما در سال اول فعالیت انجمن، آشنایی دانشجویان با فیلد بیماری‌های طیور بود. بیشتر دانشجویان دامپزشکی در سال اول به دام‌های کوچک علاقه‌مند هستند و در این حوزه فعالیت می‌کنند، ما فضایی را برای آنها شکل دادیم که در ابتدا بتوانند شناخت پیدا کنند و فیلد بیماری‌های طیور و صنعت طیور کشور را بشناسند. در این راستا چند دوره برگزار و این علاقه‌مندی را تا حدودی ایجاد کردیم.

در حال حاضر ما بیش از ۱۰۰ عضو فعال در شورای عمومی انجمن دانشگاه تهران داریم و در سال دوم بیشتر به این سمت خواهیم رفت که ارتباط صنعت و دانشگاه را پیش ببریم. یکی از کارهایی که در سال گذشته انجام دادیم، اجرای یک طرح مشترک با یک شرکت دانش‌بنیان در زمینه تولید واکسن‌های دانش‌بنیان در حوزه بیماری آنفلوانزا بود. در سال جاری علاوه بر اینکه همکاری با این شرکت دانش‌بنیان ادامه دارد، فعالیت‌های خود را در زمینه همایش‌ها و سمپوزیوم‌ها گسترش خواهیم داد و احتمالا در سال جاری یک همایش و دوره که شمای صنعتی آن به شمای صرفا آکادمیک بچربد، برگزار خواهیم کرد. همچنین در تدریس دوره‌ها از مدرسین فعال در فضای صنعتی استفاده می‌کنیم تا بتوانیم آن ارتباط را بیشتر شکل دهیم.

حکیم مهر: علاقه‌مندان چطور می‌توانند عضو انجمن شوند؟

در حال حاضر انجمن صرفا مختص دانشجویان دانشگاه تهران است اما در حال انجام مذاکراتی با دانشکده هستیم که بتوانیم خارج از فضای دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران نیز عضو بپذیریم.

حکیم مهر: آیا اعضای خارج از دانشکده می‌توانند کمکی بکنند؟

حتما همین طور است. شاید نتوانند عضو رسمی انجمن شوند اما در طرح‌ها و دوره‌های ما، هیچ محدودیتی برای دانشجویان غیر دانشگاه تهران وجود ندارد و همه می‌توانند شرکت کنند. علاقه‌مندان همچنین می‌توانند عضو کانال انجمن شوند و فعالیت‌ها را رصد کنند و ما محدودیتی از این نظر نداریم. در دوره‌ها و طرح‌ها نیز می‌توانند شرکت کنند.

حکیم مهر: فعالیت‌های علمی انجمن در چه مسیری است و چقدر از اهداف علمی شما محقق شده است؟

هدف ما تبدیل دانشگاه به فضایی است که محصولات و طرح‌های تحقیقاتی صنعت و آن چیزی که در صنعت طیور کشور اتفاق می‌افتد، به آن ورود کرده و از نظر علمی و آکادمیک، با همکاری اساتید این بخش، یک همکاری دو طرفه شکل بگیرد. در سایر نقاط دنیا هم به همین شکل است و مثلا زمانی که یک محصول می‌خواهد وارد بازار شود، معمولا تست‌های فارمی و تحقیقاتی در فضای دانشگاه انجام می‌شود. دانشگاه‌های متعددی در دنیا همکاری زیادی را با شرکت‌های مختلف دارند. ما هم باید با برقراری ارتباط بین شرکت‌های صنعتی و فضای آکادمیک دانشگاه، طرح‌های پژوهشی مربوط به محصولات مختلف را وارد فضای آکادمیک دانشگاه کنیم.

حکیم مهر: تلاش شما قابل تقدیر است اما به نظر شما صنعت چقدر راغب هست که این ارتباط شکل بگیرد؟

در حال حاضر محصولات به سمت تکنیکی‌تر، فنی‌تر و علمی‌تر شدن حرکت می‌کنند، چون حرکت صنعت به سمت زنجیره‌ای شدن است. این فضا نیازمند این است که پرورش پرندگان صنعتی را به صورت علمی و بهره‌ورانه انجام دهیم، چون دیگر شکل سنتی آن جایگاهی ندارد. در حال حاضر نیز جدای از فضای انجمن، خیلی از شرکت‌های صنعتی با دانشگاه‌ها ارتباط دارند، مثلا دانشکده علوم دامی دانشگاه تهران ارتباط زیادی با شرکت‌های صنعتی دارد اما خیلی وارد فضای علمی دانشجویی نشده است و ما در حال برقراری این ارتباط هستیم. وگرنه هم شرکت‌های فعال در عرصه واردات نیازمند کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با محصولات هستند و هم اینکه تولید داخل در سال‌های اخیر افزایش پیدا کرده است. مثلا شاید ۱۰ سال پیش ما تولید داخل پروبیوتیک‌ها را نداشتیم اما در حال حاضر شرکت‌هایی هستند که این ماده را تولید می‌کنند. این فضا باعث می‌شود که نیازمند دانش فنی داخلی هم باشیم. یعنی یک محصول را وارد نمی‌کنیم که صرفا استفاده کنیم، بلکه این مهم با هدف تولید یک‌سری از محصولات انجام می‌شود. با گسترش این فضا، نیازمند یک فضای آکادمیک و علمی در دانشگاه هم هستیم که بتواند به این نیاز پاسخ دهد.

حکیم مهر: انجمن چقدر می‌تواند در بازار کار نقش داشته باشد؟

ما وقتی شرایط را به گونه‌ای ایجاد می کنیم که شرکت‌ها، فضاهای دانشگاهی را بشناسند، طبیعتا یک‌سری ارتباطات بین دانشجویان و فضای شرکت‌های صنعتی در کشور ایجاد می‌شود. این ارتباطات کمک می‌کند که دانشجویان بلافاصله بعد از فارغ‌التحصیلی، با چندین شرکت در ارتباط باشند و خیلی زود وارد فضای کار شوند. قبلا به گونه‌ای بود که بعد از فارغ‌التحصیلی، تازه اسامی شرکت‌ها را یاد می‌گرفتیم، اما وقتی شرکت‌ها وارد فضای دانشگاه شوند، جذب نیروی کار برای آنها راحت‌تر است، چون ارتباطات از زمان قبل از ورود فرد به بازار کار شکل گرفته و از این جهت می‌تواند کمک‌کننده باشد.

حکیم مهر: مهمترین مشکلات و چالش‌های پیش روی فعالیت‌های انجمن چیست؟

از زمانی که خودم دانشجو بودم، بیشترین چالش این بود که در دوران دانشجویی برخورد خیلی کمی با فضای صنعتی داریم. تعداد مراجعه کیس‌ها به دانشکده در حدی نیست که دانشجویان فعالیت‌های صنعتی را ببینند و از طرفی فاقد بازدیدها و کارآموزی‌های گسترده در فضای طیور صنعتی هستیم که این باعث می‌شود دانشجویان از فضای طیور صنعتی خیلی دور شوند. این شرایط در دانشگاهی مثل دانشگاه تهران خیلی بیشتر است، چون در مرکز شهر واقع شده و فارم‌های زیادی اطراف آن نیست. همچنین ارتباط گسترده‌ای بین دانشگاه و صنعت وجود ندارد و این مسئله باعث کاهش علاقه‌مندی دانشجویان می‌شود. به هر حال هر چه دانشجو بیشتر درگیر یک فیلد کاری باشد، بیشتر به آن علاقه‌مند می‌شود و از طرفی وقتی یک فیلد کاری را تجربه نکند، اصلا متوجه نمی‌شود که علاقه‌ای وجود دارد یا خیر. از طرفی ما یکی از کشورهای مهم در زمینه تولید مرغ و تخم‌مرغ هستیم و بازار کار خوبی برای یک فضای صنعتی وجود دارد. به این معنا که کماکان نیاز به ورود دانشجویان به این فضا داریم اما در عمل، چون امکان مشاهده و تجربه برخورد با این فضا وجود ندارد، دانشجویان کمتر به آن علاقه‌مند می‌شوند و این باعث می‌شود که در سال‌های آینده با مشکل نیروی کار در این زمینه مواجه شویم.

حکیم مهر: چه راهکاری به ذهن شما می‌رسد؟

راهکاری که ما به آن رسیدیم این است که فضای صنعتی از حالتی که تعدادی مرغدار آن را به شکل سنتی اداره می‌کردند، خارج شده و عمدتا وارد ساختار شرکت‌ها، کمپانی‌ها و زنجیره‌های بزرگ در کشور شود. به نظر من اگر ارتباط دانشگاه با این شرکت‌ها برقرار شود، فضا برای ورود دانشجویان به شرکت و مرغداری‌ها از طریق کارآموزی، طرح‌های تحقیقاتی و پایان‌نامه‌های مشترک بیشتر فراهم می‌شود.

حکیم مهر: ممنون از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید.