راه‌اندازی نظام ارزشیابی واکسیناتورهای بخش دولتی خراسان رضوی؛ ایده‌ای نو و جدید

???
باز دارن نیرو واکسیناتورو تحت فشار میزارن که خودشون بتونن پوز بدن

بحای این کارها بفکر معیشت و افزایش حقوق،ارتقای مدرک و ضریب تسری همکاران کاردان باشین
سخترین کار رو این عزیزان با کمترین دریافتی انجام میدن

تبعیض و نابرابری در دامپزکشی نمونه ندارد

یه سوالی فقط ذهن من رو درگیر کرده، اونم اینکه برای سنجش عملکرد تیتر سنجی انجام می‌شود یا صرفا به اعداد و ارقام اکتفا می‌کنید؟ واقعا باید کارهای فنی اینچنینی رو از آمار و ارقام جدا کرد چون تا حد زیادی صداقت در کار رو کم می‌کنه و فکر می‌کنم باید منتظر آمار تزریق واکسن چندهزار گوسفند در روز باشیم
البته خداقوت می‌گم به تمام عزیزان زحمتکش خط مقدم مبارزه با بیماری‌های دام که در بحث حقوق و معیشت باید یک اقدام اساسی برایشان انجام گیرد

با سلام
این روش حدود هشت سال پیش توسط مرحوم دکتر ورمقانی به دقت با در نظر گرفتن کلیه چوانب انجام میشد روحشون شاد واقعا باعث تغییرات عمده در کردستان شد

دکتر قربانزاده از نخبگان دامپزشکی دولتی هستند که سالها در خراسان جنوبی رشد یافتند و اکنون فقدان چنین نیروهای نخبه و بومی در خراسان جنوبی به وضوح و تاسف بار حس می‌شود
درود بر شما

واقعا طرح ......ی است توکردستان اجراشدباعث دلخوری همکاران وتبعیضات زیادی گردید۰خراسان رضوی مگه موشک اختراع کرده فقط راه روبرای سواستفاده از قشر زحمت کش واکسیناتور فراهم کرده اونایی که همچی طرحی میدن خودشون برن کار کنن ........... چرابه کل کشور نامه میدن

همینکه دوستان دچار روزمره گی نشدند و همکارانشون رو ارزیابی و نفرات برتر رو به اسم معرفی می کنند اگر مادی هم تشویق بشن جای تقدیر داره

یاد اون مسئولی افتادم که میگفت
ما از این به بعد میدانیم هر شهروند روزی چند نان میخرد...!

با کدوم امکانات و نیرو .
وقتی یه نیرو به تنهایی خودش واکسیناتورباشه .خودش راننده باشه
و نیروی که 16 سال داره مثل آچار فرانسوی کار می‌کند هنوزم حتی قرار داد مشخص نشده .
اول تکلیف این نیروها را مشخص کنند . بعد به فکر جدید باشند

دامپزشکی فقط برای یه سری از افراد خوب هست .
تمام زجر و بدبختیش برای نیروهای واکسیناتور های هستن .
.
خدا شاهد بعضی هاشون حتی کوچکترین جیزی بلد نیستن ولی ماشالله حقوق هنگفتی میگرن

اولا باید این خودرو های فرسود را جمع کند .
ثانیا.این نیروهای که بیش از ده سال هستن به صورت روز مزد کار می‌کند و در حالی در یک بخش به تنهایی کار می‌کند تکلیف اینا را مشخص کندد.
ثالثا.به فکر عملکرد نیروهای وا‌کسیناتور باشند

واكسيناتوري وكار اجرايي كار شما عزيزان دولتي نيست
طرح ها وتزريق واكسن ها را تو سازمان پير وخسته نگه داشتيد كه بودجه هاي سنگين بگيريد وتقسيم كنيد وگرنه نه شما واكسيناتوريد ونه واكسني زده ميشود همه ميدانند
فقط امارهاي فيك ردوبدل ميگردد وواكسن ها يي مثل تب برفكي به فروش ميرسد بقيه همه زير پل ها وتوبيابان ريخته ميشود
دست برداريد از كارهاي تصدي گري
برسد روزي دوباره كه همه امور را به زور قانون بالادستي از شما ميگيرند
سازمان هاي دولتي بايد قوانين راهگشا بنويسند ونظارت كنند

واقعا سازمان دامپزشكي اگر ميخواهد توسري خور وزارت خانه نباشد
بايد خود را سبك وبه روز كند از ما گفتن بود

دوستان باز هم گل کاشته! نه با یک ایده، بلکه با یک «ایده نو و جدید» که احتمالاً وقتی برای اولین بار به ذهن‌شان رسید، چراغ‌های اتاق فکرشان به صورت خودکار روشن شد و صدای هورا و دست‌و‌جیغ از پنجره‌ها به بیرون پخش شد: *«نظام ارزشیابی واکسیناتورهای بخش دولتی!»* بله، درست شنیدید. اینجا واکسیناتورهای عزیز قرار است مثل ستاره‌های فوتبال هر روز زیر ذره‌بین بروند و ببینند کدامشان امروز بهتر بازی کرده، ببخشید، واکسن زده است.

فکرش را بکنید، واکسیناتورها از این به بعد با نگاهی مصمم و چهره‌ای پر از انگیزه به دام‌ها نزدیک می‌شوند و با دقت و ظرافت هرچه تمام‌تر، واکسن را می‌زنند. چرا؟ چون اگر عملکردشان خوب باشد، شاید یک روزی به عنوان «واکسیناتور ماه» انتخاب شوند و یک مدال افتخار بگیرند! البته این مدال احتمالاً به شکل یک سرنگ طلایی خواهد بود که با افتخار به کتشان سنجاق می‌کنند.

و حالا ماجرا از این هم بامزه‌تر می‌شود؛ هر سه ماه یک‌بار، ۲۰ واکسیناتور برتر کشور معرفی می‌شوند! یعنی می‌توانیم در آینده‌ای نه چندان دور، شاهد برگزاری «جشنواره ملی واکسیناتورهای برتر» باشیم. شاید هم مراسمی شبیه به اسکار برایشان برگزار کنند: «و برنده سرنگ طلایی این فصل، آقای دکتر واکسیناتور از شهرستان فلان!» صدای کف زدن حضار و اشک‌های شوق واکسیناتور برتر را هم اضافه کنید.

اما همه چیز به همین جا ختم نمی‌شود. معاون سلامت دامپزشکی خراسان رضوی با افتخار اعلام کرده که عملکرد هر شهرستان را با دقتی که نگو و نپرس، بررسی کرده‌اند. یعنی دیگر هیچ واکسیناتوری نمی‌تواند به راحتی از زیر کار در برود. حالا هر واکسیناتور باید روزش را با نقشه‌ای دقیق شروع کند که چطور تعداد واکسن‌های بیشتری بزند و از بقیه جلو بزند.

تصورش را بکنید: واکسیناتورهای بخش دولتی، مثل ورزشکاران المپیکی، شب‌ها قبل از خواب عملکردشان را مرور می‌کنند و نقشه فردا را می‌ریزند. «امروز چند تا واکسن زدم؟ چطور می‌توانم فردا بهتر باشم؟ آیا واکسن را درست در زاویه مناسب زدم؟»

به هر حال، باید از خراسان رضوی بابت این ایده «نو و جدید» تشکر کنیم. شاید فردا شاهد باشیم که دیگر استان‌ها هم وارد این بازی هیجان‌انگیز شوند و مسابقات ملی واکسیناتورهای برتر راه بیفتد. و شاید، شاید هم روزی شاهد المپیک واکسیناتورها باشیم! حالا اگر دیدید یک واکسیناتور در حال تمرین است و دارد با سرعتی خیره‌کننده سرنگ‌ها را پر و خالی می‌کند، تعجب نکنید؛ او فقط دارد برای فصل بعدی «مسابقات واکسیناتورهای برتر» آماده می‌شود!

خب، بالاخره نوبت به تنها گروهی رسید که در ادارات دامپزشکی واقعاً کار می‌کنند: واکسیناتورها! بله، همان‌هایی که در گرما و سرما، با سرنگ‌هایشان به دل گاو و گوسفندها می‌زنند تا سلامت دام‌ها و البته ناموس بودجه‌های دولتی را حفظ کنند. حالا افرادی که بیرون از گود نشسته‌اند و دست‌شان به سرنگ نخورده، تصمیم گرفته‌اند برای این قهرمانان واقعی، یک «برنامه تشویقی» راه بیندازند تا به خیال خودشان کار بیشتری از این بندگان خدا بکشند.

تصور کنید، واکسیناتوری که از صبح تا شب در حال دویدن بین طویله‌هاست، حالا باید منتظر بماند تا ببیند آیا در فهرست «واکسیناتورهای برتر» قرار گرفته یا نه. انگار همین‌طوریش کم کار دارند! کسانی که پشت میزهای نرم و راحت ادارات نشسته‌اند و به جای واکسیناسیون، فقط دستور صادر می‌کنند، حالا برای آن‌هایی که واقعاً دارند کار می‌کنند، جدول امتیازدهی چیده‌اند. مثل این است که یک تماشاگر فوتبال بخواهد به بازیکنان حرفه‌ای بگوید چطور گل بزنند!

این برنامه‌های تشویقی که با عناوین پرطمطراقی مثل «نظام ارزشیابی» معرفی می‌شوند، شاید در ظاهر به نظر خوب بیایند، اما در حقیقت چیزی جز اضافه کردن فشار به افرادی که همین حالا هم دارند از حد توانشان بیشتر کار می‌کنند، نیست. واکسیناتورهایی که هر روز با چالش‌های واقعی و نه پشت‌میزنشینی، دست و پنجه نرم می‌کنند، حالا باید نگران باشند که آیا عملکردشان مطابق با جدول‌های تخیلی مدیران ارزیابی می‌شود یا نه.

از همه این‌ها بگذریم، این برنامه تشویقی قرار است چه چیزی به این واکسیناتورهای زحمتکش اضافه کند؟ یک دست‌مریزاد از طرف کسی که تمام روز پشت میزش نشسته و اصلاً نمی‌داند واکسیناتور بودن یعنی چه؟ شاید یک کارت تبریک با امضای رئیس اداره، که به واکسیناتور بگوید: «شما عالی بودید! حالا برو و دوباره همان کار را با دو برابر سرعت انجام بده.»

بیایید با خودمان روراست باشیم. واکسیناتورها همین الان هم دارند کارشان را به بهترین شکل انجام می‌دهند، بدون نیاز به این «برنامه‌های تشویقی». اگر واقعاً می‌خواهید کمک کنید، شاید بهتر باشد به جای این سیستم‌های پیچیده امتیازدهی، امکانات و تجهیزات بهتری فراهم کنید، یا حداقل احترام بیشتری برای این افراد قائل شوید که کار واقعی را انجام می‌دهند، نه فقط نظارت از پشت شیشه‌های ادارات.

به هر حال، این برنامه‌های تشویقی چیزی جز بار اضافی بر دوش کسانی نیست که همین الان هم بار سنگینی را به دوش می‌کشند. بهتر است دست از این نمایش‌های اداری برداریم و بگذاریم واکسیناتورها کارشان را با همان مهارتی که همیشه داشته‌اند، ادامه دهند، بدون این که مجبور باشند برای یک مشت امتیاز خیالی، بیشتر از این جان بکنند.