تفاوت قبولی در رشته دامپزشکی در مقایسه با پزشکی و دندانپزشکی زیاد شده است/ حقوق پایه دامپزشکان بخش دولتی بدون تسری، ۱۲ تا ۱۳ میلیون تومان است!

حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی:‌ دامپزشکی یکی از شاخه‌های مهم علوم پزشکی است که علاوه بر حفظ سلامت دام‌ها، تأثیر مستقیم و غیرقابل‌انکاری بر سلامت انسان و ایمنی غذایی دارد. «دکتر نگین کرمی» یکی از چهره‌های موفق این حوزه، از تجربه‌ها، چالش‌ها و تصمیمات مهم زندگی حرفه‌ای خود در بخش دولتی می‌گوید. او یکی از اولین ورودی‌های دوره دکترای دامپزشکی دانشگاه رازی کرمانشاه بوده و امروز به‌عنوان معاون اداره دامپزشکی شهرستان کرمانشاه فعالیت دارد. در این مصاحبه، او از مسیر علمی و حرفه‌ای خود، چالش‌های پیش روی دامپزشکان، وضعیت آموزشی دامپزشکی در ایران و همچنین دغدغه‌های شاغلان بخش دولتی این حوزه می‌گوید.

حکیم مهر:‌ خانم دکتر، لطفاً خودتان را معرفی کنید و بفرمایید چگونه وارد رشته دامپزشکی شدید؟ آیا از ابتدا علاقه داشتید یا این مسیر به نوعی سرنوشت شما را رقم زد؟

واقعیت این است که سرنوشت من را وارد این رشته کرد. من اولین ورودی دکترای دامپزشکی دانشگاه رازی کرمانشاه در سال ۱۳۸۶ بودم و دوره عمومی خود را در این دانشگاه گذراندم. سپس در سال ۱۳۹۴ وارد دانشگاه تهران شدم و در رشته تخصصی بهداشت مواد غذایی ادامه تحصیل دادم. در نهایت، در سال ۱۳۹۹ از این دوره فارغ‌التحصیل شدم.

حکیم مهر:‌ بعد از اتمام دوره عمومی، مسیر حرفه‌ای شما چگونه پیش رفت؟

پس از اتمام دوره عمومی، همان سال در مقطع تخصصی قبول شدم و به تهران رفتم. در یک سال و نیم اول تحصیل، در تهران مستقر بودم و بعد از ازدواج به کرمانشاه بازگشتم. همسرم نیز متخصص بهداشت مواد غذایی و عضو هیئت علمی دانشگاه رازی است. پایان‌نامه تخصصی‌ام را با راهنمایی اساتید دانشگاه تهران و همکاری همسرم انجام دادم. پس از فارغ‌التحصیلی، در آزمون استخدامی شرکت کردم و در سال ۱۳۹۵ به استخدام اداره دامپزشکی درآمدم. ابتدا به مدت شش ماه در شهرستان ثلاث مشغول به کار بودم، سپس به اسلام‌آباد غرب منتقل شدم و دو سال در آنجا فعالیت داشتم. در نهایت، به کرمانشاه آمدم و اکنون حدود شش سال است که در این شهرستان مشغول به کار هستم.

حکیم مهر: آیا هم‌زمان با دوره تخصص، کارمند اداره دامپزشکی هم بودید؟

بله، بعد از اتمام دروس دانشگاهی و ورود به مرحله پایان‌نامه، در اداره دامپزشکی استخدام شدم. ورود به بخش دولتی باعث شد که از لحاظ مالی و امنیت شغلی در شرایط باثبات‌تری قرار بگیرم.

حکیم مهر: چرا بخش دولتی را به بخش خصوصی ترجیح دادید؟

حقیقت این است که روحیات من با بخش خصوصی سازگار نیست. برای من، ثبات کاری و آرامش فکری از اهمیت بالاتری برخوردار است. ترجیح می‌دهم با وجود درآمد کمتر، ساعات کاری مشخصی داشته باشم و بتوانم به سایر ابعاد زندگی‌ام، از جمله خانواده و فرزندم رسیدگی کنم. من یک پسر شش‌ساله دارم و وظیفه مادری‌ام برایم بسیار مهم است. به همین دلیل، بخش دولتی را انتخاب کردم.

حکیم مهر: آیا در فضای آکادمیک نیز فعالیت دارید؟

بله، از سال ۱۳۹۹ تاکنون در دانشگاه رازی تدریس می‌کنم. دروسی مانند بیماری‌های مشترک انسان و دام، میکروبیولوژی مواد غذایی، بهداشت و کنترل کیفیت مواد غذایی و اصول نگهداری مواد غذایی را به دانشجویان کارشناسی، دکترای حرفه‌ای و کارشناسی ارشد تدریس می‌کنم. تدریس در دانشگاه به من این فرصت را داده که بتوانم هم‌زمان با کار اجرایی، در حوزه علمی نیز فعال باشم و یافته‌های علمی را به نسل جدید منتقل کنم.

حکیم مهر: به نظر شما، برای یک خانم دامپزشک فعالیت در بخش دولتی مناسب‌تر است یا بخش خصوصی؟

این موضوع کاملاً به روحیات و انتظارات فرد از شغلش بستگی دارد. از نظر من کار دولتی مناسب‌تر است، زیرا امنیت شغلی و برنامه زمانی مشخص‌تری دارد. اگرچه درآمد بخش خصوصی بیشتر است، اما من به‌عنوان کسی که به آرامش اهمیت می‌دهد، بخش دولتی را انتخاب کرده‌ام و از این تصمیم راضی هستم؛ به‌ویژه برای خانم‌هایی که مسئولیت‌های خانوادگی دارند، بخش دولتی گزینه‌ای مناسب‌تر به شمار می‌رود.

حکیم مهر: یکی از دغدغه‌های اصلی دامپزشکان بخش دولتی، تسری فوق‌العاده خاص کارکنان سازمان دامپزشکی است. آیا شما هم این مطالبه را دارید؟

قطعاً! این مطالبه‌ای است که تمام همکاران ما در بخش دولتی دارند. حقوق پایه ما، چه دامپزشک عمومی و چه متخصص، حدود ۱۲ تا ۱۳ میلیون تومان است. اگر تسری حذف شود، واقعاً ادامه کار توجیه اقتصادی نخواهد داشت. بسیاری از همکاران ممکن است تصمیم بگیرند که کار را ترک کنند، زیرا با این شرایط اقتصادی، این حقوق کافی نیست. تنها دلگرمی ما همین تسری است که اگر حذف شود، بسیاری از دامپزشکان به سمت بخش خصوصی خواهند رفت.

حکیم مهر: به‌عنوان یک فرد فعال در حوزه آکادمیک، مشکلات آموزشی و پژوهشی دامپزشکی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

یکی از مشکلات اصلی، افزایش تعداد ورودی‌ها است. متأسفانه سطح علمی برخی دانشجویان جدید نسبت به گذشته کاهش یافته است. زمانی که ما کنکور دادیم، تفاوت قبولی در دامپزشکی با پزشکی و دندانپزشکی بسیار اندک بود، اما اکنون این فاصله زیاد شده است. همچنین، دانشجویان بیشتر به فکر ورود سریع به بازار کار هستند و تمایل کمتری به تحقیق و پژوهش دارند. متأسفانه بودجه پژوهشی هم بسیار محدود است و با توجه به تحریم‌ها و هزینه‌های بالای تحقیق، نیاز است که حمایت‌های بیشتری برای پژوهش‌های علمی صورت گیرد.

اگر سرمایه‌گذاری بهتری روی تحقیقات شود، می‌توان سطح علمی دامپزشکی را ارتقا داد و به پیشرفت این حوزه کمک کرد. بهبود کیفیت آموزش، افزایش امکانات آزمایشگاهی و تخصیص بودجه مناسب به پژوهش‌های علمی، عواملی هستند که می‌توانند جایگاه دامپزشکی را در کشور ارتقا بخشند و این رشته را به یکی از حوزه‌های پیشرو در علوم پزشکی تبدیل کنند.

حکیم مهر: ممنون از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید.