صرف مدرک دانشگاهی برای فعالیت دامپزشکی کافی نیست/ فارغ‌التحصیلان رشته دامپزشکی برای ورود به بازار کار باید فرایند احراز صلاحیت حرفه‌ای را طی کنند (+تصاویر)

اصلا این حرفا مبنای قانونی نداره و امکان اجرا هم نخواهد داشت و فقط شعارهای زیبا هستن مثه همیشه

هدفشان هم همین است بدون شک. هر کسی که رد میشود لگدی بر پیکر ضعیف دامپزشکی میزند.

درود
لطفا موضوع دوره های اجباری نظام که با هزینه های بالا در حال برگزاری است را پیگیری کنید.

یک محل جدید برای کسب درآمد نظام و دریافت حق جلسات و فشار بر اقشار دامپزشکی

بله، اما با در نظر گرفتن موارد بسیار و در بستر مناسب. نه مثل آزمونی که اخیرا نظام برگزار کرد و فرقی با فاجعه نداشت. برگزارکننده که مثه خودمون بی خبر بود از همه چی. کسی هم از نظام پاسخگو نبود. جالب اینکه حتی مشخصات فردی هم از ما نگرفتن و کاملا سرِ کار بودیم! همه چیز فرمایشی و صوری. مثه مخاطبین دوره ها.

برای برگزاری آزمون باید برای هر مبحث چند نفر از طریق خود نظام که مطمئن باشن (هم از نظر علمی و هم از نظر لو رفتن سوالات) سوالات رو طراحی کنن. همه چیز شفاف باشه: سطح سوالات، نحوه تصحیح، نحوه تاثیر در دریافت امتیاز بازاموزی، امکان آزمون مجدد برای افرادی که در مرحله اول مردود شدن، بستر مناسب برگزاری که مثل آزمون اخیر نظام یه چیز غیرتخصصی و عمومی و پر از باگ نباشه وووو

اینکه صرفا یه چیزی رو از دور ببینیم و سریع بخوایم کپی کنیم نتیجه ای جز فاجعه نداره

اصلا نیازی به این کارها نیست ، دامپزشکی که علم و توانایی کافی نداشته باشه ، خودبخود حذف میشه یا مجبوره بره مطالعه کنه و دورا بگذرونه تا بتونه کار کنه ، نیازی به هیچ آزمون و فیلتر و بگیر و ببندی هم نیست !

امریکا کجاست فقط ایران و فقط ................... کسی هم نظارت نمیکنه. به زور باید کلاس های انلاین ........ ایشون را شرکت کنیم تا در گرید بندی نظام امتیاز بیاریم. دکتر مطلبی ، دکتر سلامتی لطفا پیگیری کنید اگر ایشون ارزوی تدریس داره بره دانشگاه. ما مسولین فنی رو از نظر هزینه و وقت اذیت نکنه

زورشون به کارفرما نمیرسه ، فقط دامپزشک باید اذیت بشه ، سازمان نظام اذیت و آزار دامپزشکان

کارفرما ها خط قرمز نظام دامپزشکی هستند آنها که دامپزشک نیستند نور چشم هستند.

خیلی جدی گرفتید حالا یه چیزی فرمودن که اگر بشه بهرحال یه منبع مالی جدیدی برای نظام باز بشه اینکارها اصلا در صلاحیت قاونی نظام نیست بیشتر شبیه شوخیه این حرف ها

احسنت

نه دیگه
منحل بشه کافیه

شما چکار دارید که مزایا و دریافتی مرکز چقدر است. سرتان به کار خودتان باشد

فقط برای کسب درآمد است. صلاحیت کیلویی چند است
خود شما را هم ممکنه مردود کنند تا در دوره ها ثبت نام کنید چه برسد به ما

ای کاش همه چیرمان در حد آمریکا بود دکتر جان، نه این که فقط آنچه به نفعشان هست بگیم از آمریکا گرفته این.

رفیق عزیز و همکار آینده گرامی،
مشاهده‌ی شما صرفاً یک گزارش از یک بی‌قاعدگی آموزشی نیست.
این یک تشخیص بالینی دقیق از یک پاتولوژی سیستمیک است که در لایه‌های پنهان نظام آکادمیک ما ریشه دوانده است. مسئله، فراتر از این است که آیا یک رزیدنت "می‌تواند" تدریس کند یا خیر. همانطور که هر دو می‌دانیم، اصل مشارکت رزیدنت در آموزش، یا آموزش مبتنی بر همتایان نزدیک، سنگ بنای بسیاری از مدل‌های موفق پداگوژیک در دنیاست و نقش یک داربست شناختی را برای دانشجوی در حال یادگیری ایفا می‌کند.
این اصل، بر یک پیش‌فرض خدشه‌ناپذیر استوار است: داربست، سازه را تکمیل می‌کند، نه اینکه جایگزین فونداسیون شود.
بحرانی که شما به درستی تشخیص داده‌اید، از لحظه‌ای آغاز می‌شود که این داربست، به دلیل پوسیدگی یا غیبت فونداسیون، به عنوان خودِ فونداسیون به کار گرفته می‌شود. اینجاست که ما از یک استراتژی آموزشی، به یک تاکتیک مدیریتی برای بقا سقوط می‌کنیم و این سقوط، عواقب ویرانگری دارد که باید به صورت فنی و بی‌رحمانه به آن‌ها حمله کرد:
هر سیستم آموزشی، علاوه بر برنامه درسی رسمی، یک "برنامه درسی پنهان"دارد که ارزش‌ها، اخلاقیات و استانداردهای واقعی آن سیستم را به فراگیران منتقل می‌کند. وقتی یک رزیدنت، به دلیل نبود هیئت علمی، مسئول کامل یک درس بنیادی می‌شود، برنامه درسی پنهان این پیام را به تمام دانشجویان مخابره می‌کند: "استانداردها قابل مذاکره‌اند. تخصص عمیق، یک ایده‌آل دست‌نیافتنی است و می‌توان آن را با راه‌حل‌های دم دستی جایگزین کرد. مهم این است که چرخ سیستم به هر قیمتی بچرخد، حتی اگر این چرخش هرزگرد باشد." این‌گونه، ما نسلی را تربیت می‌کنیم که در ضمیر ناخودآگاهش، سهل‌انگاری و میان‌مایگی به عنوان یک استراتژی بقای قابل قبول، نهادینه شده است.
یک درس تخصصی مانند رادیولوژی، مجموعه‌ای از تصاویر و تفاسیر پراکنده نیست. این درس یک گره کانونی در "تمامیت برنامه درسی" یعنی Curriculum Integrity است که علوم پایه (فیزیک، آناتومی) را به واقعیت‌های بالینی (جراحی، داخلی) متصل می‌کند. طراحی و تدریس این اتصالات، نیازمند یک صلاحیت تخصصی در آموزش به نام دانش پداگوژیک محتواست (Pedagogical Content Knowledge - PCK). این دانش، یعنی هنرِ دانستنِ اینکه چگونه مفاهیم پیچیده را برای یک ذهن مبتدی، قابل فهم، قابل هضم و قابل اتصال به سایر دروس کنیم. یک عضو هیئت علمی متخصص، سال‌ها صرف توسعه این PCK کرده است. رزیدنت، دارای دانش محتوایی است، اما فاقد این دانش پداگوژیک است. سپردن درس به او، مانند این است که از کسی که به خوبی شنا می‌کند، بخواهیم بدون دانستن اصول مهندسی، پل بسازد. نتیجه، ارائه مجموعه‌ای از جزایر اطلاعاتی پراکنده به دانشجوست که هرگز به یک قاره‌ی منسجم از دانش تبدیل نمی‌شوند.
یادگیری در پزشکی، فرآیندی به نام "کارآموزی شناختی" است. در این فرآیند، استاد متخصص، فرآیندهای فکری نامرئی خود را برای کارآموز (دانشجو و رزیدنت) مرئی می‌سازد. او فقط نمی‌گوید "این پنومونی است"؛ بلکه با صدای بلند فکر می‌کند: "چرا این یک توده نیست؟ چه چیزی اِدِم قلبی را رد می‌کند؟ کدام یافته، تشخیص افتراقی دیگر را به حاشیه می‌راند؟". این، عصاره‌ی آموزش پزشکی است. رزیدنت، خود یک کارآموز شناختی است که باید در معرض این فرآیند قرار گیرد تا به پختگی برسد. وقتی سیستم او را به جایگاه استاد می‌نشاند، نه تنها دانشجویان را از مشاهده‌ی تفکر یک استاد واقعی محروم می‌کند، بلکه فرآیند رشد خود رزیدنت را نیز به صورت ناقص، سقط می‌کند. این یک بازی باخت – باخت - باخت برای دانشجو، رزیدنت و آینده‌ی حرفه است.
دغدغه‌ی شما صرفاً یک انتقاد نیست؛ این یک پروگنوز از یک بیماری پیش‌رونده است. این رویه، یک حلقه‌ی بازخورد منفی ایجاد می‌کند: دانشجویانی که به صورت ناقص آموزش دیده‌اند، به رزیدنت‌های با دانش سطحی‌تر تبدیل می‌شوند و همین رزیدنت‌ها، تنها گزینه‌های موجود برای تدریس به نسل بعدی خواهند بود. این، دستورالعمل دقیق برای فرسایش تدریجی و مرگ صلاحیت حرفه‌ای یک نسل است. مشاهدات شما یک زنگ خطر نیست، بلکه آژیر وضعیت قرمز برای سیستمی است که نیازمند مداخله فوری و تهاجمی است، پیش از آنکه به نقطه‌ی غیرقابل بازگشت برسد.

جناب آقای دکتر قلاوند گرامی،

متن ارزشمند شما، بازتابی دقیق و صادقانه از واقعیت های حاکم بر نظام آموزشی دامپزشکی کشور است.

ای کاش رسانه هایی نظیر حکیم مهر این پیام را در قالب یک گزارش خبری منتشر کرده و آن را به دست مسئولان مربوطه برسانند.

امید است که نه تنها درس مهم و پایه ای «رادیولوژی»، بلکه سایر دروس تخصصی نیز توسط اساتید واجد صلاحیت و دارای تجربه کافی تدریس شوند.


ریاست محترم دانشکده دامپزشکی سمنان، چنانچه در دانشکده خود فاقد هیات علمی دائمی در این زمینه هستید، شایسته است از اساتید مجرب سایر دانشکده های دامپزشکی کشور دعوت به همکاری فرمایید نه از دستیاران تخصصی (رزیدنت ها) دانشگاه آزاد علوم و تحقیقات