بودجه لازم برای پرداخت فوق‌العاده خاص به کارکنان سازمان دامپزشکی کشور در سال جاری پیش‌بینی شده است

...............
1 عدم اصلاح تعرفه های دولتی طی چند 10 سال
2عدم تعریف تعرف های جدید با توجه به افزایش تکنولوژی و تولید محصولات جدید و افزایش وظایف سازمان
3پیگیری حق محرومیت از مطب دامپزشکان
4عدم برخورداری از بودجه سلامت کشور برای سازمان دامپزشکی
5عدم جذب امریه سربازان دامپزشک در ادارات کل
فقط بودجه اختصاص یافته سالیانه را که پیگیری کردن را هر کسی می داند انجام دهد ........

پیگیری کار در محیط های نا متعارف که توسط اقای عارف اعلام شده بود چطور شد؟
حتی کاری که دیگران اماده کرده اند را پیگیری مناسبی نمی کنیم چه برسد به....

چه خبر از تعرفه های بخش خصوصی

فوق‌العاده خاص روی کاغذ، تبعیض واقعی در میدان: دامپزشکی در دام وعده‌ها
اعلام پیش‌بینی بودجه برای پرداخت فوق‌العاده خاص به کارکنان سازمان دامپزشکی کشور، در نگاه نخست می‌تواند نویدبخش بهبود شرایط معیشتی نیروهای تخصصی باشد. اما اگر این وعده‌ها را در کنار واقعیت روزمره دامپزشکان—به‌ویژه در مؤسسه‌ای مانند رازی—قرار دهیم، چیزی جز یک تصویر شکاف‌خورده و ناسازگار دیده نمی‌شود.

در حالی‌که گفته می‌شود اعتبار لازم برای پرداخت مزایای رفاهی پیش‌بینی شده، دامپزشکان در رازی همچنان از ابتدایی‌ترین حقوق مادی، رفاهی، شغلی و اداری محروم‌اند. محرومیت از فوق‌العاده سختی کار، بی‌توجهی به مزایای مشاغل پرخطر آزمایشگاهی، و تبعیض در حقوق و ارتقاء شغلی میان همکاران با و بدون تخصص دامپزشکی، دیگر صرفاً یک مشکل اداری نیست؛ بلکه یک بی‌عدالتی سیستماتیک ساختاری است.

تخصیص بودجه یک چیز است، توزیع عادلانه آن چیز دیگر
تجربه نشان داده که وعده‌های بودجه‌ای، بدون نظارت دقیق و بدون اصلاح ساختارهای تصمیم‌گیری، به نتیجه‌ای ملموس منجر نمی‌شوند. وقتی در رأس یک مؤسسه تخصصی دامپزشکی، افرادی قرار دارند که فاقد نگاه میدانی و درک عمیق از نیازهای دامپزشکان هستند، طبیعی است که حتی بهترین بودجه‌ها نیز به بدترین شکل توزیع می‌شود. در غیاب عدالت مدیریتی، عدالت مالی نیز تحقق نمی‌یابد.

تعرفه‌های خدمات دولتی: وعده‌ای قدیمی، بحران همچنان پابرجا
از تصویب تعرفه‌های خدمات دامپزشکی در هیئت دولت نیز به‌عنوان یک اولویت سخن گفته شده است، اما باید پرسید:

چند دهه است که این موضوع مطرح می‌شود، بی‌آنکه به نتیجه‌ای عملی منجر شود؟
چرا تعرفه‌ها هنوز با وظایف واقعی دامپزشکان و تکنولوژی‌های نوین متناسب‌سازی نشده‌اند؟
چرا دامپزشکی هنوز سهم واقعی خود را از بودجه سلامت کشور دریافت نمی‌کند؟

این مسائل نه صرفاً جزئیات فنی، بلکه نمادهای روشنی از جایگاه فراموش‌شده دامپزشکی در سیاست‌گذاری عمومی‌اند.

آیا وقت آن نرسیده به‌جای ابلاغ "برش‌های استانی"، فکری برای "شکاف‌های ساختاری" شود؟
در حالی که از تدوین برنامه‌های راهبردی و برش‌های استانی سخن به میان می‌آید، دامپزشکانی که در خط مقدم سلامت دام، امنیت غذایی، و تولید واکسن فعالیت می‌کنند، از حداقل حمایت ساختاری بی‌بهره‌اند. اگر در مؤسسه رازی، که باید الگوی رعایت عدالت تخصصی باشد، این حجم از تبعیض و بی‌توجهی به حقوق دامپزشکان حاکم است، از دیگر ادارات چه انتظاری می‌توان داشت؟

✅ نتیجه:
فوق‌العاده خاص، بدون بازگشت به اصول قانونی و اصلاح مدیریت تخصصی، تنها یک عدد در بودجه باقی می‌ماند.

تا زمانی که دامپزشکان در مؤسسات تخصصی به رسمیت شناخته نشوند، تا زمانی که عدالت در پرداخت، ارتقاء، و مدیریت اجرا نشود، هیچ بودجه‌ای نمی‌تواند دردهای معیشتی و حرفه‌ای آنان را التیام بخشد.