من ذبیح‌اله نصرتی به عنوان کارمندی که بیش از ۳۰ سال از عمر خود را در سازمان دامپزشکی سپری کرده، فاش می‌گویم:
کوچک‌سازی سازمان دامپزشکی با وجود دریای کاری گمنام؛ تهدیدی برای سلامت و امنیت غذایی کشور
دامپزشکی، سنگر اصلی سلامت عمومی و امنیت غذایی است، اما متأسفانه ممکن است شاهد روند خطرناک باشد: کوچک‌سازی ساختار دامپزشکی و محدود کردن کدهای مالی آن نه تنها توان عملیاتی و استقلال دامپزشکی را تضعیف می‌کند، بلکه به طور مستقیم سلامت مردم و امنیت غذایی کشور را تهدید می‌کند.
محدود کردن منابع مالی دامپزشکی، یعنی کاهش کارآمدی واکسیناسیون، نظارت بر فرآورده‌های دامی و مقابله با بحران‌های بهداشتی. این اقدامات باعث وابستگی بیشتر این نهاد به سایر دستگاه‌ها شده و توان آن را برای پیشگیری و کنترل بیماری‌ها به شدت کاهش می‌دهد. در حقیقت، کوچک‌سازی دامپزشکی، یعنی باز گذاشتن دروازه برای بیماری‌ها و تهدیدهای سلامت عمومی جامعه.
دامپزشکی صرفاً یک نهاد تخصصی برای حیوانات نیست؛ بلکه سنگر اول در برابر بیماری‌های مشترک انسان و دام، تضمین‌کننده امنیت غذایی و عامل کلیدی در توسعه پایدار کشاورزی و تولیدات دامی است. تضعیف این نهاد، نه تنها سیاستی اشتباه، بلکه خطری واقعی برای سلامت جامعه و اقتصاد کشور است.
سیاست‌گذاران باید بدانند که هر ریال سرمایه‌گذاری در دامپزشکی، چند برابر آن به سلامت جامعه، امنیت غذایی و توسعه اقتصادی بازمی‌گردد. کوچک‌سازی و محدود کردن دامپزشکی نه توجیه منطقی دارد و نه با منافع ملی همخوانی دارد. تقویت دامپزشکی یک ضرورت است، نه یک انتخاب. اگر امروز به دامپزشکی توجه نکنیم، فردا مجبور به پرداخت هزینه‌های جبران‌ناپذیر در عرصه بهداشت و درمان و اقتصاد خواهیم شد.
باید به دامپزشکان بخش خصوصی اعتماد کرد و وظایف این سازمان عریض و طویل به بخش خصوصی برون سپاری شود و این سازمان تنها ناظر، کنترل کننده و هماهنگ کننده ی قسمت های مختلف بخش خصوصی باشد. چه بخواهیم و چه نخواهیم در آینده، دولتها و سازمانهای دولتی، کوچک و کوچکتر خواهند شد. 
