حکیم مهر: اداره کل حفاظت محیط زیست استان البرز و بیمارستان دامپزشکی پیروز متعلق به دانشگاه آزاد اسلامی کرج تفاهم‌نامه‌ای مشترک با هدف تقویت همکاری‌های علمی و عملی در حوزه حفاظت از حیات‌وحش منعقد کردند.
به گزارش حکیم مهر به نقل از روابط عمومی و امور رسانه اداره کل حفاظت محیط زیست استان البرز، مدیرکل حفاظت محیط زیست استان البرز با حضور در بیمارستان دامپزشکی پیروز کرج، تفاهم‌نامه‌ای به منظور گسترش همکاری‌های تخصصی و حفاظت از حیات‌وحش امضا کرد.
«قربانعلی محمدپور»، مدیرکل حفاظت محیط زیست استان البرز با اشاره به امضای تفاهم‌نامه آن را فرصتی راهبردی و بستری مهم برای گسترش همکاری‌های تخصصی در حوزه معاینات، درمان و تیمار حیات‌وحش و ارتقای توان حفاظتی استان خواند.
وی با تأکید بر اهمیت نقش مراکز تخصصی دامپزشکی در حمایت از گونه‌های حیات‌وحش افزود: بهره‌گیری از ظرفیت علمی و فنی بیمارستان‌های دامپزشکی، مسیر رسیدگی و بازپروری حیات‌وحش آسیب‌دیده را هموارتر کرده و موجب افزایش ضریب موفقیت در بازگشت آنها به طبیعت خواهد شد.
در ادامه این بازدید، مدیرکل حفاظت محیط زیست استان البرز از بخش‌های مختلف کلینیک دامپزشکی شامل اتاق جراحی، بخش تصویربرداری، آزمایشگاه تشخیص طبی و بخش نگهداری و تیمار حیوانات بازدید کرد.
وی ضمن بررسی تجهیزات و روند ارائه خدمات درمانی، بر اهمیت استفاده بهینه از امکانات موجود برای افزایش کیفیت مراقبت و بازپروری حیات‌وحش نیز تأکید نمود.
محمدپور افزود: وجود چنین ظرفیت‌های تخصصی در استان البرز، نه تنها توان درمانی حیات‌وحش را تقویت می‌کند، بلکه با ایجاد فرصت‌های آموزشی و پژوهشی برای محیط‌بانان و کارشناسان، نقش تعیین‌کننده‌ای در ارتقای حفاظت از تنوع زیستی استان ایفا خواهد کرد.
این تفاهم‌نامه مسیر همکاری‌های علمی و عملی میان اداره کل حفاظت محیط زیست استان و بیمارستان دامپزشکی پیروز را هموار کرده و امکان استفاده از ظرفیت‌های تخصصی برای حمایت از حیات‌وحش استان را افزایش می‌دهد.
ABSL‑2 یعنی تهویه فشار منفی که آئروسل آلوده بیرون نره، قفل هوا که مناطق آلوده و پاک قاطی نشه، فاضلاب مستقل با واحد ضدعفونی پساب، و زون‌بندی کامل مسیر تردد حیوان، پرسنل و مواد.
حالا وقتی در گزارش بازدید رسمی حتی یک اشاره به وجود یا ارزیابی این زیرساخت‌ها نیست، یعنی هر خطای عملیاتی می‌تونه مستقیم پاتوژن رو بفرسته توی شهر. اینجا دیگه بحث ممکنه نیست، بحث دیر یا زود ه.
در دنیا، مراکز مثل Wildlife health یا RSPCA Wildlife Hospital این جور کار رو می‌برن بیرون شهر، با حریم حفاظتی و کنترل محیطی چندلایه. اینجا اما، وسط شهر، توی ساختمونی که برای دام کوچک طراحی شده، دارید کاری می‌کنید که خلاف اصوله Site Isolation for High‑Risk Biological Operations هستش و ریسک رو از یک موضوع آموزشی می‌برید به سطح تهدید شهری و حتی یک نقطه آسیب‌پذیر برای سوءاستفاده عمدی شوخی نیست البرز زیرساخت نداره با کوچکترین آسیب از طریق شاهراهابه کل کشور منتقل میشه ..
و این فقط خطر برای کسانی که داخل مرکز کار می‌کنند نیست. چهار کیس رایج حیات‌وحش که همین الان توی ذهن‌تون میادپرنده شکاری، روباه، شغال، خفاش هر کدوم‌شون می‌تونن ناقل فعال بیماری باشن. این‌ها وقتی وارد یک محیط درمانی می‌شن، اون محیط رو به یک منبع عفونی فعال تبدیل می‌کنن. از اون لحظه به بعد، هر کسی که وارد و خارج میشه دانشجو، کارمند، نیروی خدمات می‌تونه بدون اینکه خودش بدونه، ذرات آلوده رو روی لباس، کفش، پوست یا وسایل شخصی با خودش ببره بیرون. این یعنی آلودگی می‌تونه از درِ مرکز خارج بشه و بره توی خانه‌ها، خوابگاه‌ها، یا حتی فضاهای عمومی، فاصله دانشکده تا بیمارستان هم کم نیست به اون هم حرف داریم...
مشکل اینجاست که استریلیزاسیون واقعی در این سطح، هم هزینه‌اش بسیار بالاست و هم زمان‌بره. حتی بیمارستان‌های مطرح کشور هم به‌ندرت این کار رو در مقیاس کامل انجام میدن، چون نیاز به تخلیه کامل فضا، استفاده از گازهای ضدعفونی‌کننده قوی مثل بخار فرمالدهید یا پراکسید هیدروژن، و تست‌های تأیید پاکسازی داره. این یعنی در عمل، آلودگی محیطی به‌صورت مزمن باقی می‌مونه و هر بار که کسی وارد یا خارج میشه، بخشی از اون آلودگی رو با خودش حمل می‌کنه.
از نظر آموزشی، وقتی دانشجو رو بدون آموزش اجباری ایمنی زیستی، بدون PPE مناسب و بدون کنترل دسترسی می‌برید وسط این ماجرا، دارید عملاً می‌ذاریدش جلوی هاری، آنفولانزای پرندگان و تب Q. این‌ها فقط اسم بیماری نیستند؛ هر کدوم‌شون هم تهدید جانی دارن، هم می‌تونن بحران رسانه‌ای و حقوقی درست کنن. از نظر حقوقی، این دقیقاً مصداق پیش‌بینی‌پذیری خطر همراه با قصور نهادیه و اگر حادثه‌ای رخ بده، دفاع ازش تقریباً غیرممکنه به اون وکلای دانشگاه آزاد هم ننازید
و آخرش هم، اتکا به بیمه حوادث دانشجویی با سقف ناچیز، توی چنین سناریویی، یعنی شکست کامل در مهار مالی ریسک. دانشجوی آسیب‌دیده می‌مونه توی خلأ حمایتی و باید با یک روند حقوقی فرسایشی بجنگه. آموزش حیات‌وحش ارزشمنده، اما وقتی زیرساخت و موقعیت مکانی با استانداردهای جهانی و پروتکل‌های امنیت زیستی همخوانی نداره، این دیگه آموزش نیست عزیز من این یک نمایش پرخطره که سلامت عمومی، اعتبار علمی و امنیت شهری رو با هم تهدید می‌کنه