دکتر سید شهرام میرزمانی
پیش نویس قطعنامه کنفرانس جهانی OIE دریاره کاهش تهدیدات زیستی
پاریس، فرانسه، 30 ژوئن – 2 جولای 2015
شرکت کنندگان کنفرانس جهانی OIE درباره کاهش تهدید زیستی توصیه می نمایند که:
1) توان و نحوه اداره خدمات ملی بهداشت حیوانی و بهداشت عمومی باید در سطح جهانی برای کاهش تهدیدات زیستی و پیامدهای بیماری های عفونی ناشی از رویدادهای طبیعی، تصادفی، و عمدی آنها بهبود یابد. برای رسیدن به این هدف، سرمایه گذاری بخش های عمومی و خصوصی در نظام های بهداشتی حیوانی و بهداشت عمومی باید به عنوان یک اولویت در همه کشورهای جهان در نظر گرفته شود.
2) شبیه سازی تمرین ها و رزمایش های ملی و بین المللی باید بخش امنیتی ، و بخش های بهداشت عمومی و حیوانی، از جمله ذینفعان بخش خصوصی مرتبط را تا حد ممکن با هم درگیر نماید.
3) سازمان جهانی بهداشت حیوانی(OIE) باید گسترش و تعمیق همکاری خود را با سایر سازمان های بین المللی، با تاکید بر موسساتی که برروی کاهش خطرات ناشی از حوادث زیستی فعالیت می نمایند و در محورهای مشخصی با ماموریت و راهبرد کاهش تهدیدات زیستی این سازمان اشتراک دارند، بیشتر مد نظر قرار دهد. این سازمان ها شامل اداره دبیر کل سازمان ملل متحد (UNSGM)، کنوانسیون سلاح های زیستی(BWC)، دفتر امور خلع سلاح سازمان ملل متحد (UNODA)، کمیته قطعنامه 1540 سازمان ملل متحد، پلیس بین الملل، نظام سندای (the Sendai Framework)، برای کاهش خطر بالایا، سازمان جهانی گمرک (WCO) و مشارکت جهانی در برابر سلاح های کشتار جمعی می شود.
4) سازمان جهانی بهداشت حیوانی باید پیش نویس استانداردهای دقیق تر برای ارائه راهنمای کاهش خطرات ناشی از انتشار عمدی و تصادفی عوامل بیماری زا از منابع حیوانی تهیه نماید.
5) سازمان جهانی بهداشت حیوانی باید راهنمای بین المللی برای دامپزشکان و انجمن آموزش دامپزشکی، با همکاری کارشناسان حقوقی، درباره بررسی پزشکی قانونی و پاسخ به طغیان بیماری های عفونی حیوانی که در آن به فعالیت های جنایی مشکوک می باشد، توسعه بخشد.
6) انجمن ها و سازمان های خیریه باید ارائه پشتیبانی های اضافی را برای پیوند ساختارهای عملیاتی سازمان جهانی بهداشت حیوان(PVS) و سازمان جهانی بهداشت (IHR) برای اداره خوب تداخل و بر هم کنش جوامع انسان و حیوان، بر اساس پایبندی به مفهوم سلامت واحد و انطباق با استانداردهای بین دولتی برای کیفیت نظام های بهداشتی ملی در نظر بگیرند. این کار منجر به حضور تعداد بیشتری از کشورهای در کارگاه های پیوند ملی و پیگیری مناسب می شود.
7) سازمان جهانی بهداشت حیوانی باید شبکه مراکز مرجع خود را برای بررسی و تحلیل منظم تهدیدات زیستی نوپدید بالقوه تشویق نماید.
8) سازمان جهانی بهداشت حیوانی و سازمان خواربار جهانی(FAO) باید حمایت خود را از کشورهای عضو برای شتاب نابودی کل مواد حاوی ویروس طاعون گاوی و یا انتقال آن به تعداد محدودی مراکز نگهداری مورد تایید قبل از می سال 2018 ادامه دهد.
9) سازمان جهانی بهداشت حیوانی باید ارائه راهنمایی پیاده سازی پایدار استانداردهای ایمنی زیستی و امنیت زیستی آزمایشگاهی، از جمله تولید امن، دستکاری و انتقال سریع مواد زیستی را ادامه دهد. این باید وضعیت کشور و منابع دسترس زیرساخت های آزمایشگاهی مورد استفاده روش های آزمایشگاهی PVS و بازنگری راهنمای OIE، که یک رویکرد مدیریت ریسک را مد نظر قرار داده، تشریح نماید.
10) سازمان جهانی بهداشت حیوانی، با حمایت انجمن های خیریه، باید به حمایت از برنامه های دوجانبه آزمایشگاهی، ادارات جزایی دامپزشکی و مراکز آموزشی دامپزشکی به عنوان وسیله ای ظرفیت سازی، درگیری رهبران نسل بعدی، تقویت شبکه های علمی بین المللی، و کاهش تهدیدات زیستی ادامه دهد.
11) سازمان ها، نهاد ها و خیرین بین المللی باید تکامل مشارکت بخش عمومی و خصوصی (با کشاورزان، دامپزشکان بخش خصوصی، پیرادامپزشکان، ذینفعان مربوطه و رهبران جوامع محلی) برای پیشگیری، آمادگی، پاسخ و بازیابی موثر برنامه ریزی و استقرار اعتماد در سطح جامعه را تشویق نماید.
12) سازمان ها، نهاد ها و خیرین بین المللی درگیر پیشبرد اهداف سازگار با بهداشت و امنیت باید با یک صدا در تعامل خود با رهبران جهانی و ملی تلاش نمایند، به :
الف-ترویج فرصت های صرفه جویی در هزینه ها از طریق به اشتراک گذاشتن متعادل منابع بین بخش های بهداشت حیوانی و بهداشت عمومی.
ب- نمایش منافع اجتماعی و اقتصادی قابل توجه سرمایه گذاری در نظام های بهداشت حیوانی و بهداشت عمومی (که با پیروی از استانداردهای بین دولتی و دارای ظرفیت کافی) برای رسیدن به سلامت و امنیت غذایی و ثبات سیاسی بیشتر.
13) سازمان جهانی بهداشت حیوانی باید از کشورهای عضو برای دستیابی و نشان دادن استانداردهای کیفیت خدمات دامپزشکی، از جمله تضمین ارزیابی و پیگیری مسیر PVS ، و رعایت استانداردهای مصوب شده در قوانین بهداشت حیوانات زمینی و آبزی برای کنترل موثر بیماری ها، تجارت امن و صدور گواهینامه الکترونیکی حمایت نماید.
14) سازمان جهانی بهداشت حیوانی باید تلاش های خود را در همکاری با مراکز آموزشی دامپزشکی، به بهبود دوره شایستگی های واحد، در نظر گرفتن اخلاق به عنوان رکن جدایی ناپذیر از برنامه های آموزشی و توسعه ابزارهای آموزشی و یادگیری مداوم و همزمان(برخط)، ایجاد آنها در دسترس تمام کشورهای عضو ادامه دهد.
15) سرمایه گذاری مداوم بخش دولتی و خصوصی در نظام های بهداشتی حیوانی و بهداشت عمومی و پیشرفت در دانش علمی، فن آوری و توسعه روش های تشخیصی باید به طور کامل برای بهبود تشخیص سریع، تأیید بیماری و گزارش آن به منظور کاهش میزان، مدت و عواقب ناشی از وقوع بیماری ها در نظر گرفته شود.
16) تلاش هایی باید در هر دو بخش بهداشت حیوانی و بهداشت عمومی برای بهبود کیفیت و کمیت داده هایی که جمع آوری و به اشتراک گذاشته می شود به منظور ارائه تحلیل های معنی دارتر و قوی تر انجام شود.
17) سازمان جهانی بهداشت حیوانی، در ادامه همکاری با جوامع بهداشتی و امنیتی، برگزاری همایش های مشابه را در آینده با تقویت همکاری، بینش و تعامل ناشی از اولین کنفرانس جهانی کاهش تهدیدات زیستی بطور چرخشی توسط سازمان های بین المللی در نظر بگیرد. پیشنهاد این است که کنفرانس بعدی به میزبانی پلیس بین الملل (اینترپل) برگزار شود.
