کدخدامنشی یا اقتدار؛ مسئله این است!

کدخدامنشی یا اقتدار؛ مسئله این است!

حکیم مهر: اهمیت اجرای مناسب آیین نامه نظارت بهداشتی دامپزشکی که از پشتوانه مصوبه هیأت وزیران برخوردار است و نقش پر رنگ آن در حفاظت از سلامت عمومی جامعه، بر کسی پوشیده نیست.

بیش از 7 سال است که سازمان دامپزشکی کشور، سازمان نظام دامپزشکی و تشکل های صنفی دامپزشکی مذاکراتی را با نمایندگان اتحادیه ها و کارفرمایان فعال در صنایع و مراکز مرتبط با دامپزشکی درخصوص نحوه اجرا نمودن این آیین نامه و بخصوص مواد 18 و 19 آن که از اهمیت خاصی برخوردار است، انجام داده اند که همچنان ادامه دارد.

واقعیت آن است که هیچ کس مخالف تعامل با کارفرمایان به منظور تدوین یک دستورالعمل جامع که مورد توافق همگان باشد، نیست اما ...

نگاهی به روند طی شده در چند سال اخیر نشان می دهد، این افراد که همواره پشت عبارت «حمایت از تولیدکننده» به کسب و کار خود مشغول هستند، نه تنها به اصلاح «آیین نامه نظارت بهداشتی دامپزشکی» و تدوین دستورالملی مناسب برای اجرای آن فکر نمی کنند، بلکه همواره مترصد این هستند که به بهانه های مختلف تیشه به ریشه آن زده و کلاً از اساس این آیین نامه را کان لم یکن نمایند. نمونه های بسیار زیادی از این حرکات ازجمله شکایت به دیوان عدالت اداری کشور، کشاندن ماده 19 به کمیته موضوع ماده 76 به عنوان مانع کسب و کار و در آخرین مورد شرارت! خواندن این آیین نامه را می توان نام برد.

اما رویکرد سازمان دامپزشکی کشور تاکنون چگونه بوده است؟

نگاهی به نحوه رفتار سازمان دامپزشکی با این کارشکنی ها در چند سال اخیر نشان می دهد که متولیان سازمان همواره قصد داشته اند تا با کدخدامنشی و راضی نگه داشتن همه طرفین و ذینفعان موضوع، قضیه را حل و فصل نمایند.

بهتر است نگاهی به گذشته و پشت سر خود بیندازیم؛ آیا این رویه تا کنون نتیجه مثبتی به همراه داشته است؟ و یا اینکه این دوستان را روز به روز جری تر و گستاخ تر نموده است؟ به نظر می رسد کدخدامنشی در مواردی که طرف مورد مذاکره به کلیت آیین نامه اعتقاد و التزام دارد، قابل قبول باشد، ولی وقتی طرف مقابل تبر را برداشته و قصد دارد تا تیشه به ریشه آن زده و آن را «شرارت» می خواند، آیا مذاکره حرفی برای گفتن خواهد داشت؟!

اجازه دهید مثالی را در اینجا ذکر نماییم؛ سال ها بود که معضل کشتار غیرمجاز دام در استان ایلام، به مشکلی ظاهراً لاینحل تبدیل شده بود که سلامت مردم را مورد مخاطره جدی قرار داده بود. مسئولین استان، همواره تلاش می کردند تا با کدخدامنشی موضوع را حل و فصل نمایند. در اینکه انگیزه و نیت این مسئولین کمک به اشتغال استان و مردم منطقه بود، شکی وجود ندارد ولی همین موضوع منجر به لاینحل باقی ماندن معضل مذکور شده بود. سرانجام اداره کل دامپزشکی استان تصمیم گرفت که یکبار برای همیشه این معضل را از ریشه حل نماید، لذا با هماهنگی لازم با سایر نهاد ها و مسئولین مرتبط استان، بصورت «قاطعانه» اقدام به جلوگیری از کشتار غیرمجاز دام گرفت و می توان گفت تا حد زیادی این مشکل را برای همیشه حل کرد.

برای اینکه نیت واقعی این افراد نیز نمایان شود، می توان به آنها پیشنهاد داد که بجای مطرح نمودن اصلاح دستورالعمل، خود آنها دستورالعمل مورد قبول خود را تدوین و به سازمان دامپزشکی ارائه نمایند؛ در اینصورت کاملاً قصد و نیت آنها از این مذاکرات آشکار خواهد شد و معلوم می شود که به دنبال حل مشکل هستند و یا سنگ اندازی!

به نظر می رسد حلقه مفقوده اجرای کامل آیین نامه نظارت بهداشتی دامپزشکی و مواد 18 و 19 آن، «اقتدار سازمان دامپزشکی کشور» و انجام وظایف حاکمیتی خود بدون هیچگونه ملاحظه ای است. با ادامه روند فعلی، می توان مطمئن بود کارشکنی ها همچنان ادامه خواهد یافت و روز به روز به گستاخی طرف مقابل افزوده خواهد شد؛ همانگونه که آقایان تا کنون دامپزشکی را کاملاً به سخره گرفته اند.

بی شک سازمان دامپزشکی و سازمان نظام دامپزشکی باید محافظه کاری را کنار گذاشته و اجرای جامع آیین نامه را از طریق مراجع قضایی پیگیری نمایند. واحدی که در آن مسئول فنی بهداشتی حقوق خود را مستقیماً از کارفرما دریافت می کند و رابطه مستقیم مالی بین آنها برخوردار است (و یا بخشی از مبلغ دریافتی به کارفرما بازگردانده می شود)، در حقیقت فاقد مسئول فنی بوده و غیرمجاز محسوب می شود.

فراموش نکنید: «سلامتی مردم، قابل مذاکره نیست!»