قیراطی سخن به میان آوردن امری دو سویه است
نویسنده: امضا محفوظ
در حال پیاده روی در حاشیه خیابان بودم و تفکر اینکه داستان قیراطی صحبت کردن اهل دل و دراویش چیست؟ چطور می شود اگر کتابی را می نویسید و سپس به شما می گویند فقط فرصت دارید در یک ساعت یا در یک ربع یا در یک دقیقه یا در یک جمله آنرا خلاصه کنید و شما اگر توانستید این مهم را انجام دهید، نشان از این دارد که شما درک عمیقی از موضوع داشته، درکی که توانسته بار یک کتاب را بروی یک جمله بار کند؛ در آن صورت است که فرد موجز گو و گزیده گو شده به قیراط سخن می گوید.
در حال خودم بودم که خیلی اتفاقی چشم ام به عنوان روزنامه ای با این مضمون "وزیر: آنفلوآنزای پرندگان را جدی بگیرید" افتاد. در وهله اول چند دقیقه ای حیران بودم که وزیر محترم وزارت جهاد کشاورزی این جمله را به چه کسی گفته است؟ آیا شخصی بالاتر از ایشان هست که بایستی آنفلونزای پرندگان را جدی می گرفت؟! از حیرت که در آمدم تازه متوجه شدم که قیراطی سخن به میان آوردن امری دو سویه و دو وجهی است و می توان از آنطرفی هم قیراطی صحبت کرد و یک جمله گفت که تفسیر یک کتاب باشد.
از کرامات شیخ ما این است، شیره را خورد و گفت شیرین است
فکر کنم اگر آقای وزیر یک کتاب هزار صفحه ای در خصوص تحلیل و چرایی وضعیت موجود صنعت طیور می نوشتند، نمی توانست به اندازه همین یک جمله ایشان، وضعیت موجود را تبیین کند. دیگر هر کس هر چه در مورد آنفلونزا بیش از این جمله بنویسد بیهوده است. در خانه اگر کس است یک حرف بس است و آن حرف همین جمله است که بایستی زرنویس شده بر سر در اتحادیه های مرغداران کشور برای مدت ها نصب شود تا یادمان باشد که کجای کار بودیم و هستیم. یا به عبارتی دیگر در خانه ملت اگر کس است همین یک جمله برای استیضاح وزیر بس است.
چون مطلب در خصوص قیراط است، فکر کنم ادامه دادن بیش از این جایز نیست و ادامه اش تدبر خودتان.