«دکتر گیتی کریم» افزود: چطور است که الان با داشتن حتی یک نفر استادیار در دانشگاه‌هایی که دوره دامپزشکی در آنها تدریس نمی‌شود، تخصص بهداشت مواد غذایی راه‌اندازی میکنند؟
حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: عضو وابسته و رئیس شاخه بهداشت مواد غذایی گروه علوم دامپزشکی فرهنگستان علوم در گفت‌وگو با پایگاه خبری حکیم مهر، ضمن انتقاد از جایگاه کنونی بهداشت مواد غذایی در ایران، گفت: «آن زمان که بنده مشغول به تحصیل بودم، مسأله بهداشت مواد غذایی به شکل کامل در اختیار دامپزشکان بود؛ حتی تا دهه چهل و اوایل دهه پنجاه نیز صرفاً دکترهای دامپزشک در امر بهداشت مواد غذایی دارای پست بوده، اظهار نظر می‌کردند و فعالیت‌های دولتی و دانشگاهی انجام میدادند.»
دامپزشک را صرفاً از دیدگاه درمان حیوانات می‌شناسند
«دکتر گیتی کریم» با تاکید بر اینکه به غیر از دامپزشکان فرد دیگری نبود که بتواند در کار بهداشت غذا اظهار نظر کارشناسی داشته باشد، ادامه داد: «متاسفانه بعد از اینکه تعداد دانشجو در کشور زیاد و رشته‌های مختلف ایجاد شدند، شرایطی پیش آمده که خیلی از افراد حتی در سطح بالای تحصیلات نیز تفاوت میان تغذیه، صنایع غذایی و بهداشت غذایی را نمی‌دانند و در جریان نیستند که کار دامپزشک چیست، کما اینکه صرفاً دامپزشک را از دیدگاه درمان حیوانات می‌شناسند.»
نقش بهداشت مواد غذایی در دامپزشکی بسیار کمرنگ شده است
وی با طرح این سوال که اساساً چرا دامپزشکان حیوانات را درمان میکنند؟، تصریح کرد: «فارغ از مساله پت، تمام تلاش دامپزشکان متمرکز بر این است که غذای سالم انسان تامین شود، لذا این دامپزشک است که می‌تواند در مورد گوشت و تمام غذاهایی که منشاء حیوانی دارد، اظهار نظر کارشناسی کند؛ اما متاسفانه در حال حاضر نقش بهداشت مواد غذایی در دامپزشکی بسیار کمرنگ شده و در سال‌های اخیر متولیان دیگری پیدا کرده و موازی‌کاری صورت می‌گیرد. این معضل همگام با رشد جمعیت و دانشگاه‌ها و پذیرش زیاد دانشجو به وجود آمده که باید مورد بررسی قرار گیرد.»
جرأت نمی‌کردم دوره تخصصی بهداشت مواد غذایی را در وزارت علوم راه‌اندازی کنم
دکتر کریم با یادآوری اینکه تخصص بهداشت مواد غذایی از سال ۷۴ در دانشگاه تهران راه‌اندازی شده است، خاطرنشان کرد: «آن زمان بنده سرپرست دوره بودم و با وزارت علوم همکاری می‌کردیم. بعد از دوران جنگ، ایجاد تخصص‌های دامپزشکی آغاز شد و من با اینکه عضو کمیسیون ۵ نفره بودم، با وجود داشتن اساتیدی که تمام آنها تخصص داشتند و از سال‌ها تجربه و تبحر برخوردار بودند، اما جرأت نمی‌کردم که این دوره را در وزارت علوم راه‌اندازی کنم. در ادامه و در سال ۷۴ فشارهای زیادی که از اطراف بر من وارد شد، باعث شد تا در آن سال، این رشته را راه‌اندازی کنیم.»
راه‌اندازی دوره تخصص بهداشت مواد غذایی بدون داشتن حتی یک نفر استادیار
استاد پیشکسوت دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران اضافه کرد: «چطور است که الان با داشتن حتی یک نفر استادیار در دانشگاه‌هایی که دوره دامپزشکی در آنها تدریس نمی‌شود، تخصص بهداشت مواد غذایی راه‌اندازی میکنند؟ من نمی‌دانم به چه کسی باید شکایت کرد؟ امروز شاهد موازی‌کاری در این عرصه هستیم و تمام دانشکده‌های گروه علوم پزشکی و حتی دانشکده‌های دیگر، هم فوق لیسانس و هم دکترای ایمنی و بهداشت غذا دارند. در حالی که دکترای بهداشت مواد غذایی باید زمینه این کار را داشته باشد، انگل‌شناسی، باکتری‌شناسی و ویروس‌شناسی بداند و در بحث بیماری‌های حیوان مهارت داشته باشد.»
موازی‌کاری‌ها به مرحله خطرناکی رسیده است
رئیس شاخه بهداشت مواد غذایی گروه علوم دامپزشکی فرهنگستان علوم تصریح کرد: «آن زمان که ما فارغ‌التحصیل و وارد دنیای مارکتینگ کار و زندگی شدیم، در تمام کارهای مربوط به به بهداشت غذا، چه منشاء حیوانی و چه منشاء گیاهی، اظهار نظر می‌کردیم و مشکلی هم وجود نداشت. نمی‌دانم امروز چه اتفاقی افتاده که تا این اندازه درگیر موازی‌کاری هستیم و این موازی‌کاری‌ها به مرحله خطرناکی رسیده است. چراکه بهداشت غذا با جان و زندگی انسان‌ها ارتباط دارد.»
هیچ‌گونه تعاملی میان متولیان مختلف بخش بهداشت مواد غذایی وجود ندارد
وی با انتقاد از اینکه هیچ‌گونه تعاملی میان متولیان مختلف بخش بهداشت مواد غذایی وجود ندارد، خاطرنشان کرد: «مساله تعامل بستگی زیادی به فرد و شخص دارد و مربوط به سیستم نیست؛ یعنی در واقع کسی که ارتباط بیشتری با مدیر سیستم دارد، مورد نظرخواهی قرار می‌گیرد. خود بنده سال‌ها و در زمان یکی از مدیران کل، مشاور ایشان بودم اما همکاری من در همان جا تمام شده است. افرادی که من را می‌شناسند ممکن است در زمینه بهداشت شیر درخواست همکاری کنند، اما این همکاری و نظرخواهی به شکل ساختارمند نیست.»
بنده جز اولین ورودی دکترای تخصصی بهداشت مواد غذایی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران بودم که اساتیدی مانند ایشان، دکتر رکنی، دکتررضویلروغیره در نهایت تخصص و تبحر خویش به رزیدنت های مشتاق و علاقه مندی مثل بنده ، اموزش های کاربردی میدادند و درنهایت باایجادانگیزه وشور وشوق مضاعف ،دانشجو مسیر خودرا پیدامیکرد بدون هرگونه تبعیض و تضییع جایگاه علمی وحرفه ای دانشجو،من که مدیون زحمات این اساتیدم. 
