تحلیل گفتمان استاد گرامی سرکار خانم دکتر کریم
دکتر محسن مشکوة
انتقاد و اظهار نگرانی استاد از:
- کمرنگ شدن نقش دامپزشکان در امر بهداشت مواد غذایی در دهه های اخیر، حتی در مقایسه با دهه های چهل و پنجاه
- افزایش تعداد دانشجویان و ایجاد رشته های مختلف
- عدم شناخت کافی افراد حتی در سطح تحصیلات بالا از تفاوت رشته های تغذیه، صنایع غذایی و بهداشت مواد غذایی
- راه اندازی دوره های تخصصی بهداشت مواد غذایی بدون رعایت حداقل استانداردهای لازم در دانشکده های دامپزشکی دولتی و غیردولتی و همچنین دوره های فوق لیسانس و دکتری ایمنی و بهداشت غذا در دانشکده های پزشکی و حتی دانشکده های دیگر
- افزایش متولیان بهداشت مواد غذایی
- رسیدن موازی کاری ها به مراحل خطرناک برای سلامت انسانی
- نبود تعامل بین متولیان مدعی بهداشت مواد غذایی
بار دیگر زنگ خطر را به صدا درآورد. به امید اینکه متولیان مدعی قبل از اینکه دیر شده باشد چاره ای بیاندیشند.
تامين سلامت مواد غذايی در گرو رعايت اصول و موازين بهداشتی و پايش و مراقبت در سراسر زنجيره غذايی از مزرعه تا سفره، قرار دارد. بر اساس تعريف كميسيون تدوين قوانين غذا (كودكس اليمنتاريوس Codex Alimentarius )، بهداشت مواد غذايی عبارت است از كليه موازينی كه رعايت آن ها در توليد، استحصال، فرآوری، بسته بندی، نگهداری، توزيع و عرضه مواد غذايی ضروری است تا ماده غذايی سالم و با كيفيت مناسب به دست مصرف كننده نهايی برسد. كوتاهی و غفلت در هر قسمت از اين زنجيره می تواند به كاهش كيفيت و غيرقابل مصرف شدن ماده غذایی بيانجامد. سلامت مواد غذايي يك الزام اساسي و قانونی است.
عوامل متعددی ازجمله عوامل درونی و بيرونی ماده غذايی، كاهش كيفيت و فسادپذيری آن را تحت تاثير قرار می دهند. اين عوامل مستقل از هم يا همراه يكديگر اثر می كنند. اغلب بيش از يك مكانيسم (تغييرات ارگانولپتيكی، تغييرات فيزيكی، تغييرات شيميايی و تغييرات ميكروبی) به طور همزمان در اين فرآيندها (كاهش كيفيت و فسادپذيری) دخالت دارند و می توانند محصول يا فرآورده را براي مصرف انسانی نامناسب یا غيرقابل استفاده کنند.
دامپزشكان از طريق پايش و مراقبت بهداشت خوراک دام، بهداشت جایگاه دام، مقابله (پیشگیری، کنترل، ریشه کنی) با بيماري های دامی و بیماری های مشترک قابل انتقال بین حیوان و انسان، اقدامات بازدارنده برای كاهش ضايعات و خسارات ناشی از بيماري های دامی و فساد مواد غذايی و كمك به توليد محصولاتی با كيفيت تر و سالم تر، نقش بی بدیلی در تامین سلامت و امنيت غذايی جامعه، ايفا می كنند.
