یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که اسب‌ها و الاغ‌ها با حفر گودال‌های عمیق به دیگر حیوانات و گیاهان بیابانی در تامین آب حیاتی مورد نیازشان کمک می‌کنند. این گودال‌های منتهی به آب به ویژه در روزهای گرم تابستان و نیاز مبرم جانوران به آب کارساز است .
به گزارش حکیم مهر به نقل از یورونیوز، این تصاویر از صحرای سونوران در آریزونا نشان می‌دهد که چگونه الاغ‌ها با حفر چاه به دیگر حیوانات کمک می‌کنند تا بتوانند از آب جمع شده داخل آن بنوشند.
اریک لوندگرن، زیست شناس، نویسنده اصلی این مقاله در مجله «ساینس» به خبرگزاری فرانسه گفت که او ابتدا هنگامی که در غرب آریزونا به عنوان یک تکنسین میدانی در حال مطالعه سیستم‌های رودخانه‌ای بود با این پدیده مواجه شد، پدیده گودال‌ها و چاله‌های عمیقی که در گوشه و کنار زمین حفر شده بود. این مساله برای آقای لوندگرن سوال‌برانگیز شد.
این دانشمند که اکنون در دانشگاه فناوری سیدنی مشغول کار است می‌گوید: «مردم البته چند گودال را شایسته توجه علمی نمی‌دانستند . »
فیل‌ها هم کار مشابهی می‌کردند
او در همین زمینه به تجربه حفر گودال توسط فیل‌های آفریقایی اشاره دارد. آن گودال‌های آب در واقع تنها منبع آب حیوانات دیگر به ویژه در فصل تابستان و خشکسالی‌ها بود.
این بیولوژیست با مد نظر قرار دادن گودال کندن فیل‌ها در آفریقا با این سوال مواجه بود که آیا الاغ‌ها و اسب‌ها نیز همان مسیر را رفته‌اند؟
در طول سه تابستان، لوندگرن و تیمش سایت‌هایی را در صحرای سونوران بررسی کردند، سایت‌هایی که در سراسر آریزونا و کالیفرنیا امتداد دارد.
حتی خرس‌های قهوه‌ای هم به گودال‌ها سر می‌زدند
نتایج پژوهش و تیمش نشان داد که آب این گودال‌های بسیاری از جانداران از جمله خرس سیاه را نیز در بیابان به خود جلب می‌کند.
این گودال‌ها نه تنها مامنی برای گونه‌های جانوری فراهم آورده بود که این پژوهشگران متوجه شدند در برخی از این گودال‌های متروک، برخی گونه‌های گیاهی و درختان روییده اند. بدین ترتیب حفر این گودال‌ها به رشد برخی گیاهان و درختان نیز کمک می‌کند.
احتمال سابقه‌ای کهن در رفتار الاغ‌ها و اسب‌ها
اروپاییان اسب‌ها و الاغ‌ها را در دوران استعمار این قاره به آمریکایی‌ها معرفی کردند اما پس از ظهور موتور استفاده از آنها در ایالات متحده کاهش یافت. امروزه از این گونه‌های جانوری به عنوان «زیست شناسی هجومی» مورد مطالعه قرار گرفتند چرا که آنها بخشی از حیات وحش محلی این کشور به شمار نمی‌روند.
لوندگرن و همکارانش در مقاله خود اشاره کردند که گودال‌های حفر شده به ویژه از این جهت اهمیت زیادی یافتند که فعالیت انسان و تغییرات آب و هوایی باعث کاهش تعداد مسیل‌های همیشگی در این مناطق شده است.
نکته دیگری که لوندگرن در این مقاله به آن اشاره کرده این است که «رفتار اسب ها و الاغ‌های امروزی ممکن است "سابقه ای کهن" داشته باشد.»
