چرا از ظرفیت‌های قانونی به درستی و به‌موقع استفاده نمی‌شود؟ - دكتر محسن مشكوة

چرا از ظرفیت‌های قانونی به درستی و به‌موقع استفاده نمی‌شود؟

دكتر محسن مشكوة

آیین‌نامه اجرایی بند (ث) ماده (۷) قانون احکام دائمی برنامه‌های توسعه کشور که در جلسه مورخ 2/3/1397 هیئت وزیران به تصویب رسیده و در تاریخ 3/5/1397 ابلاغ گردیده است، ظرفیت‌های خوبی را برای تحقق امنیت زیستی، امنیت غذایی و ارتقاء بهداشت عمومی فراهم می‌آورد.

 در ماده (2) این آئین‌نامه چنین آمده است:

 مراکز زیر حسب مورد موظف به استقرار سامانه‌های بهداشتی مربوط بر اساس مقررات این آیین‌نامه هستند:

الف- مراکز نگهداری و پرورش دام (به عنوان محل تولید فراورده‌های خام دامی).

ب- کشتارگاه‌ها، کارگاه‌ها، کارخانه‌ها و مراکز تولید، تهیه و آماده کردن فرآورده‌های خام دامی.

پ- سردخانه‌ها و مراکز نگهداری و توزیع فرآورده‌های خام دامی.

ت- کارخانه‌ها و کارگاه‌های تولید و شرکت‌های توزیع دارو و فرآورده‌های زیستی (بیولوژیک).

تبصره 1- برنامه زمان‌بندی استقرار سامانه‌های بهداشتی در مراکز مذکور ظرف سه ماه از تاریخ ابلاغ این آیین‌نامه توسط سازمان دامپزشکی کشور با همکاری تشکل‌های مربوط، تعیین و ابلاغ می‌شود. با مراکزی که نسبت به استقرار سامانه‌های بهداشتی مطابق برنامه زمان‌بندی مربوط اقدام نکنند، پس از اخطار کتبی در نوبت اول، بر اساس ماده (۱۲) قانون سازمان دامپزشکی کشور ـ مصوب ۱۳۵۰ ـ برخورد خواهد شد.

تبصره ۲- اولویت استقرار سامانه‌های بهداشتی در مراکز موضوع این آیین‌نامه با مراکزی است که به تشخیص سازمان دامپزشکی کشور در زمینه تولید یا توزیع فرآورده‌های خام دامی، داروها و مواد زیستی سترون (بیولوژیک استریل)، تزریقی یا پرخطر فعالیت دارند.

سامانه‌های بهداشتی هر یک از روش‌های مدیریت بهداشتی شامل:

 - روش خوب تولید (GMP )،

 - روش خوب پرورش و نگهداری دام (GAHP )،

 - روش خوب بهداشتی (GHP )،

 - روش خوب نگهداری (GSP )،

 - روش خوب آزمایشگاهی (GLP )،

 - شناسایی و ارزیابی مخاطره، جایگاه بایسته واپایش (HACCP ) ،

 - روش خوب توزیع (GDP ) و مانند آن که حسب مورد و به منظور تضمین کیفیت محصولات در مراکز تولید و توزیع فراورده‌های خام دامی، دارو و فرآورده‌های زیستی (بیولوژیک) دامپزشکی بر اساس ضوابط و دستورالعمل‌های فنی و بهداشتی، در بر می‌گیرد.

اجرای سامانه‌های بهداشتی در مراکز نگهداری و پرورش دام، کشتارگاه‌ها، مراکز بسته‌بندی مواد پروتئینی با منشاء دامی، سردخانه‌ها و مراکز نگهداری و توزیع فراورده‌های خام دامی، کارخانه‌ها و کارگاه‌های تولید و شرکت‌های توزیع دارو و فراورده‌های زیستی (بیولوژیک)، می‌تواند به عنوان یک راهبرد کاربردی و زیرساختی، پاسخ‌گوی بسیاری از نابسامانی‌ها و چالش‌های بهداشتی موجود باشد. از ریاست محترم سازمان دامپزشکی کشور انتظار می‌رود استفاده از ظرفیت‌های قانونی اثرگذار را در دستور کار قرار دهند.