به گزارش حکیم مهر به نقل از ایسکانیوز، باستان‌شناسان می‌گویند
تاکنون بیش از ۲۰
محل دفن مومیایی تمساح در مصر شناخته شده است، اما یافتن ۱۰ مومیایی این حیوان که به خوبی
در کنار هم در یک مقبره دست نخورده حفظ شده‌اند، فوق‌العاده است.
قبت الحوا محل یک گورستان باستانی مصر است که در کرانه غربی
رود نیل در مقابل شهر تاریخی اسوان واقع شده است. مجموعا بیش از 100 مقبره آن محل
استراحت بسیاری از اشراف و کشیشان، عمدتاً از عصر پادشاهی قدیم و میانه (2700 تا
1800 قبل از میلاد) است. در کنار ۶
مقبره حاوی اجساد بسیاری از شخصیت‌های محلی، مقبره کوچک و سنگی تمساح‌ها که حاوی
پنج اسکلت و پنج جمجمه تمساح بود، کشف شد. محققان می‌گویند که این تمساح‌ها در
دوران پیش از بطلمیوس یا قبل از ۳۰۴
قبل از میلاد دفن شده‌اند.
قربانی برای سوبک؛ خدای سر تمساح
در دوره مصر باستان، سوبک خدای آب، باروری، قدرت و نفوذ
فراعنه بود. مصریان باستان در مراسمی، تمساح‌ها را به سوبک پیشکش و قربانی می‌کردند.
سوبک نقش بسزایی در کمک به فراعنه مصر داشت؛ هم برای دستیابی و حفظ قدرت سیاسی و
نظامی و هم حفاظت از مردم در برابر خطرات مرتبط با رود نیل. این خطرات شامل سیل
سریع و عظیم، قرار گرفتن در معرض بیماری‌های واگیردار از آب و حملات موجودات وحشی
از جمله مارهای سمی، اسب آبی و تمساح‌ها می‌شد. اما همین تمساح‌ها در مراسمی برای
دلجویی از سوبک استفاده می‌شد و معمولا به شکل یک مرد با سر تمساح به تصویر درمی‌آمد.
بقایای این تمساح‌ها به دو گونه مختلف است: تمساح غرب آفریقا
و تمساح نمادین نیل که هر دو هزاران سال پیش در منطقه نیل تکثیر شدند.
اندازه پنج بدن تمساح بین 1/8 تا 3/5 متر بود که
اندازه متوسط برای یک بزرگسال آفریقایی غربی است. با این حال، سه اسکلت از پنج
اسکلت تقریباً کامل بودند، اما تعداد زیادی از دو اسکلت دیگر گم شده بودند.
کشف جسد مومیایی یک دختر به همراه ۱۵۰ سگ
محققان می‌گویند: تمساح‌ها ابتدا در جای دیگری و احتمالا در
چاله‌های شنی دفن شدند تا به طور طبیعی خشک شوند. سپس بقایای آن را از خاک بیرون
آوردند و به مقبره قبت الحوا منتقل کردند. به همین دلیل است که اعضای بدن برخی از
آنها در حین بسته‌بندی و حمل‌ونقل از بین رفته یا گم شده است.
روش قربانی کردن تمساح‌ها
باستان‌شناسان در بدن یکی از تمساح‌های مومیایی که به شدت
سالم باقی مانده، سنگ‌هایی به نام گالسترولیت پیدا کردند که هنوز در روده آن قرار
دارد. گاسترولیت سنگ ریزی است که خزندگان گاهی برای کمک به هضم غذا آن را می‌بلعند.
حتی گفته می‌شود که خوردن این سنگ به تمساح کمک می‌کند که در زمان غوطه‌وری در آب
تعادل خود را حفظ کنند.
وجود این سنگ‌ها در بدن تمساح‌های مومیایی شده نشان می‌دهد
که این حیوانات پس از مرگ بریده و تمیز نشده‌اند، بلکه در حالت طبیعی‌تر مومیایی
شده‌اند.
در بقایای اسکلتی این تمساح‌ها هیچ نشانه‌ای از آسیب جسمی
دیده نشد. مصریان باستان این موجودات خطرناک را با تور به دام می‌انداختند و
محققان حدس می‌زنند که تمساح‌های مدفون در مقبره یا غرق شده‌اند یا خفه شده‌اند یا
در زیر آفتاب داغ پخته شده‌اند. مصریان باستان با این کار می‌خواستند مطمئن شوند
که قبل از فرستادن آنها به جهان آخرت مرده‌اند.
آنها موجودات نگون‌بخت را به عنوان قربانی به خدای سوبک
پیشکش می‌کردند و مراسمی را نیز از قبل انجام می‌دادند تا مطمئن شوند که قربانی‌ها
پذیرفته می‌شوند و در نهایت اقبال و خوشبختی مردم مصر را به همراه دارند.
بقایای اسکلت این تمساح‌های مومیایی شده پیچیده نشده بودند،
اما نمونه‌های گرفته شده از مقبره حاوی آثار میکروسکوپی از کتان، برگ خرما و طناب
بود و این امر نشان می‌دهد که اجساد و جمجمه‌های انسانی نیز در زمان دفن تمساح‌ها
مومیایی شده بودند.
باستان‌شناسان بر اساس شواهد چینه‌شناسی و پوسیدگی پیشرفته
بانداژ و فقدان قیر روی اسکلت تمساح‌ها تشخیص دادند که آنها بیش از 2300 سال پیش
دفن شده‌اند.
