کد خبر: ۱۱۷۹۸
تعداد نظرات: ۳ نظر

حکیم مهر - جعفر محمدی در عصر ایران نوشت : " وقتی سعید مرتضوی به عنوان رئیس سازمان تأمین اجتماعی منصوب شد ، مجلسی ها اعتراض به این موضوع را حتی تا سر حد استیضاح وزیر و طرح شکایت در دیوان عالی پیش بردند و چه جنجال هایی که راه نینداختند و البته ، قصه ، هنوز که هنوز است ادامه دارد.

این که در این ماجرا ، حق با مجلسی هاست یا با دولت ، موضوع این بحث نیست ، بلکه این قضیه «صرفاً برای مقایسه» آمده است ؛ مقایسه با آنچه در زیر می خوانید:

چند روز پیش ، محمد دهقان ، عضو هیات رئیسه مجلس ، موضوعی را فاش کرد که اندک تأملی در آن ، آدمی را به وحشت فرو می برد ؛ بخوانید:

- یک سوم عامل سرطان ها مربوط به باقیمانده سموم و کودهای شیمیایی در محصولات کشاورزی است و این یک هشدار برای دولت و مسئولان است زیرا دولت مسؤول سلامت مردم است.

- نظر رسمی کارشناسان این است که وضعیت محصولات کشاورزی از نظر میزان باقیمانده سموم، کودهای شیمیایی و فلزات سنگین نگران کننده است و متأسفانه کشورمان رتبه اول سرطان معده را در دنیا دارد و وزارت بهداشت رسماً اعلام کرده است که در آینده تعداد مبتلایان به سرطان بیشتر هم خواهد شد که یک سوم آن مربوط به محصولات کشاورزی است.

- سرعت بیماری سرطان که اغلب هم در کودکان را در معرض خطر قرار می دهد بسیار  بیشتر از اقدامات انجام شده دارد.

- متاسفانه به دلیل این که وزارتخانه های جهادکشاورزی و بهداشت و درمان ساز و کار دقیقی ندارند محصولات مرجوعی آلوده و صادر شده ، دوباره بین مردم توزیع می شود و این وضعیت باید هر چه زودتر متوقف شود.

- بخش مهمی از این مسؤولیت بر عهده وزارت بهداشت است اما متاسفانه تاکنون اقدام اساسی برای جلوگیری از توزیع ومصرف محصولات کشاورزی ناسالم انجام نداده است.

- شاهد هستیم که به صورت بی رویه از سموم و کودهای شیمیایی در محصولات کشاورزی استفاده می شود و در سایه نبود نظارت مردم نیز این محصولات را مصرف می کنند.

خلاصه کلام این است: بخش قابل توجهی از میوه ها و سبزیجاتی که می خوریم - بر خلاف انتظارمان که باید برایمان سلامتی بیاورند - موجب ابتلای ما به سرطان می شوند ؛ علتش هم این است که دو وزارتخانه کشاورزی و بهداشت ، به وظایف خود در زمینه کنترل سموم عمل نمی کنند و حتی محصولات آلوده صادراتی که مرجوع می شود ، به جای معدوم شدن ، بین مردم توزیع می شود! نتیجه هم گسترش رعب انگیز سرطان بین مردم ، به ویژه در میان کودکان معصوم است.

حال به این «پکیج مرگبار» ، سموم تقلبی ، از رده خارج شده و قاچاق چینی را هم بیفزایید تا مشخص شود که با چه وضعیت عجیب و غریبی در عرصه «تولید محصولات مرگبار کشاورزی» مواجه هستیم!

جالب توجه اینجاست که اغلب تولید کنندگان این محصولات، به وِیژه محصولات جالیزی مانند خیار و گوجه فرنگی ، از تولیدات خود استفاده نمی کنند و در گوشه ای از مزرعه یا گلخانه شان، محصولاتی بدون استفاده از کود و سموم ، برای خود و خانواده شان پرورش می دهند تا خودشان سرطان نگیرند.

واقعاً آیا این مسأله به اندازه این که چه کسی رئیس فلان سازمان شد یا در نشریه "خاتون" چه نوشتند یا چکمه پوشی خانم ها در خیابان اهمیت ندارد؟ انصاف دهید که آقایان چقدر در باب این مسائل و نظایر آن ، زمین و زمان را به هم دوختند ولی وقتی عضو هیأت رئیسه مجلس می گوید که مردم دارند بر اثر خوردن میوه ها و سبزیجاتی که دارای سموم زائد هستند ، سرطان می گیرند و می میرند ، کک کسی هم نمی گزد و حتی به اندازه نتیجه بازی دو تیم ته جدولی لیگ برتر هم بدان نمی پردازند!

این در حالی است که در هر جای دنیا کاشف به عمل می آمد که مردم بر اثر سوء عملکرد دولت سرطان می گیرند و می میرند ، کمترین پیامدش ، اگر سقوط دولت نبود ، استیضاح ، برکناری و محاکمه علنی وزیر و مسوولان مربوطه بود.

آیا به نظر مسؤولان ، مبتلا شدن فراگیر ملت به بیماری سرطان ، آنقدر اهمیت ندارد که اقدام عملی در این باره بکنند؟
بی هیچ تردیدی و بر مبنای همه آموزه های حقوقی نیز ، مردمی که مبتلا به سرطان شده اند ، حق دارند علیه این دو وزارتخانه شکایت کنند و غرامت بگیرند ؛ هر چند که غرامت و دیه هرگز نمی توانند آب رفته را به جوی باز آورند و جان کسی را نجات دهند.

از این رو باید جلوی استمرار وضع موجود را گرفت و برنامه ای "فوری" و "گسترده" برای جلوگیری از مسمومیت محصولات کشاورزی تدوین و عملیاتی کرد که هر یک روز تأخیر در این باره، مساوی است با سرطانی شدن تعداد بیشتری از مردم."

 

 

انتشار یافته: ۳
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۰
وحید
|
-
|
۱۵:۴۴ - ۱۳۹۱/۱۰/۲۹
0
0
هردم از این باغ بری می رسد
یک دامپزشک
|
-
|
۰۷:۴۴ - ۱۳۹۱/۱۰/۳۰
0
0
متاسفانه این موضوع در مورد شیر هم صدق می کند. شیرهایی با بار میکروبی بالاتر از حد مجاز و شیرهایی حاوی باقیمانده های آنتی بیوتیکی که در کارخانجات لبنی پس زده می شوند به عنوان شیر فله در فروشگاه ها، بستنی بندی ها و . . . توزیع و توسط مردم مصرف می شود. اگر شیری قابلیت مصرف ندارد می بایست در همان محل کارخانه لبنی با حضور کارشناس دامپزشکی معدوم شود. پس زدن شیر در این بخش چه توجیهی می تواند داشته باشد؟
از طرف دیگر موضوع پس زده شدن شیر توسط کارخانجات هم خود داستان دیگری دارد. در فصل زمستان که با کمبود شیر مواجه هستیم اغلب کارخانجات هر مایع سفیدرنگی را به عنوان شیر با کیفیت مطلوب تحویل می گیرند و کمتر دیده می شود که شیری پس زده شود؛ در حالیکه در بهار و تابستان اینطور نیست. آیا همه تولیدکنندگان شیر(اعم از سنتی و صنعتی) در فصل زمستان افراد سر به راهی می شوند؟
اگر فرض را بر این بگذاریم که در زمستان به علت سردی هوا مشکل افزایش بار میکروبی کمتر اتفاق می افتد، موضوع وجود باقیماند های آنتی بیوتیکی و سایر تقلبات شیر چه توجیهی می تواند داشته باشد؟
اگر مسئولان محترم در سازمان دامپزشکی نگاهی به آمار تقلبات، بار میکروبی بالا، وجود باقیماند های آنتی بیوتیکی در شیر و . . . انداخته و این آمار را در ماه های مختلف سال با هم مقایسه کنند، قطعا به این واقعیت تلخ پی خواهند برد.
فراموش نکنیم که علاوه بر مسئولیت شرعی و قانونی هر یک از ما در برابر جامعه، خانواده ما نیز بخشی از مصرف کنندگان این شیرهای آلوده هستند.
ناصر
|
-
|
۰۷:۰۳ - ۱۳۹۱/۱۱/۰۱
0
0
بسمه تعالي
در سازمان دامپزشكي كميته ملي باقيمانده‌هاي دارو و سموم وجود دارد اما متاسفانه بدليل عزل و نصب‌هاي مداوم و عدم ثبات مديريت و نيز پايين بودن سطح سازمان دامپزشكي در وزارت جهاد كشاورزي در مقايسه با وزارت بهداشت (كه خود حضرات مجلسي‌ها باعث آن بوده و هستند) از قدرت تصميم‌سازي و تصميم گيري پاييني برخوردار است.
در كشور ما مشكل اين است كه اولا بايد MRL(minimal residue level) ها مشخص شود يعني حداقل مقدار قابل قبول سموم و آنتي‌بيوتيك‌ها و .... زيرا اين مقادير در مورد هر كشوري با توجه به سبد غذايي مردم آن كشور متفاوت است. در قدم بعدي بايد قانون نوشته شود يعني بر فرض در محصولي باقيمانده سموم و فلزات سنگين بيش از حد مجاز است. خوب چه بايد كرد؟ محصول ضبط و معدوم شود؟ صاحب آن جريمه و مجازات شود؟ به صاحب آن غرامت پرداخت شود؟‌ خلاصه چه بايد كرد؟؟
مشكل بعدي اين است كه آزمايشگاه استاندارد و متعبري در اين زمينه وجود ندارد. و بنا بر اين تا MRL مشخص نشود و نيز مقادير بقاياي سموم و فلزات سنگين و آنتي‌بيوتيك‌ها توسط يك آزمايشگاه استاندارد (داخلي و يا خارجي) در مواد غذايي اندازه‌گيري و با مقدار قابل قبول مقايسه نشود، صحبت از اين موارد تشويش اذهان عمومي و ايجاد نگراني در بازار محسوب ميشود و از نظر علمي فاقد وجاهت است.
بهتر است مسئولين محترم سياسي بجاي پرداختن به امور علمي كه نياز به تخصص دارد به امور ديگري مانند جلوگيري از پرت مواد غذايي، بسته‌بندي و سورتينگ ميوه‌ها و .... كه اظهر من الشمس است بپردازند.
نظر شما
ادامه