از پشت درب بسته بخشداری و میزبانی فراکسیون مجلس تا آغاز دیپلماسی سلامت
دکتر جواد شایان‌خواه
تصور کنید: مدیرکل یک سازمان تخصصی، سال‌ها پیش باید با کت‌وشلوار اتوکشیده و پرونده‌ای زیر بغل، ساعت‌ها پشت درِ بسته‌ی فرمانداری یک شهرستان دورافتاده می‌نشست تا شاید نوبتش شود و بتواند دو کلمه در مورد کمبود واکسن یا حقوق کمتر کارکنانش نسبت به سایر دستگاه‌ها و گزارشات میدانی انها سخن بگوید.
حالا همان مدیرکل، در سالن اداره کل خودش نشسته، چای تعارف می‌کند به رئیس فراکسیون کشاورزی مجلس، وزیر اسبق خارجه و یکی از تأثیرگذارترین نمایندگان تهران، و آن‌ها با دقت یادداشت برمی‌دارند و قول مساعدت می‌دهند.
تغییر پارادایم مدیریتی: از بخشداری تا میزبانی از مجلس که فقط یک تغییر تشریفاتی نیست.
این یک کودتای نرم مدیریتی است که در اداره کل دامپزشکی استان تهران اتفاق افتاده واین تغییر نقش از «مراجعه کننده» به «میزبان» نشاندهنده بلوغ مدیریتی و درک ضرورت دیپلماسی سلامت در بالاترین سطوح است. پرورش «دیپلمات‌های دامپزشک» به جای صرفاً تکیه بر دامپزشکان تخصصی و فنی، نیاز امروز دامپزشکی کشور است. این فقط یک تغییر آدرس نیست.
این یک تغییر پارادایم مدیریتی است که در اداره کل دامپزشکی استان تهران اتفاق افتاده و اکنون باید به سرعت به عنوان یک الگو در تمام استان‌های کشور و در سطح سازمان دامپزشکی کشور نهادینه شود.
وقتی دیپلماسی، جایگزین التماس میشود
در حق دکتر شریعتی و معاونین‌اش در ماه‌های اخیر کاری کرده‌اند که سازمان برنامه و بودجه استان تهران دیگر منتظر نامه‌نگاری نمی‌ماند؛ خودش می‌آید، بازدید می‌کند، جلسه می‌گذارد، می‌نشیند و گوش می‌دهد.
اداره کل دامپزشکی استان تهران در ماه‌های اخیر نشان داد که می‌توان با دیپلماسی فعال، سازمان برنامه و بودجه استان را نه فقط به پاسخگویی، بلکه به همکاری عملی واداشت.
جلسات متعدد، رفت‌وآمدهای متقابل، بازدیدهای مشترک و در نهایت تشکیل اولین شورای اداری مسکن تعاونی کارکنان در مدت کوتاه عمر مدیریتی خود اقدامی که سال‌ها فقط آرزو بود و حالا به یک ساختار واقعی و عملیاتی تبدیل شده.
نتیجه؟
تشکیل اولین شورای اداری مسکن تعاونی کارکنان در طول مدت مدیریت خودش در دامپزشکی استان تهران و شناسایی میران قوی برای اتصال پل ارتباطی با سایر دستگاههای اداری و اجرایی چه در جهت در تایید واگذاری زمین چه احقاق حقوق و معیشت کارمندان از طریق لابی با مدیران دستگاههای اجرایی.
یعنی کارمندی که سال‌ها با حقوق حداقلی در گاوداری‌ها مشغول انجام تست سل و بروسلوز بوده و یا در آزمایشگاه یا بیابان‌های اطراف تهران عرق ریخته و جانش را کف دستش گرفته، حالا واقعاً می‌تواند امیدوار باشد که یک روز کلید یک خانه به دستش برسد.
این موضوع فقط بحث مسکن و معیشت کارکنان نیست. این یک پیام سیاسی است:
ما دیگر التماس نمی‌کنیم. ما مطالبه می‌کنیم. مذاکره می کنیم و نتیجه می‌گیریم.
ورق برگشت: حالا نوبت آنهاست که توضیح دهند
گذشت آن زمان که مدیران کل دامپزشکی باید برای یک اعتبار ناچیز به درِ بسته‌ی بخشداری می‌خوردند. حالا مسئولان سیاسی و حکومتی خودشان باید به اداره کل دامپزشکی بیایند، بنشینند، گزارش بشنوند و برای سال‌ها کم‌کاری، بی‌توجهی و بودجه‌های قطره‌چکانی توضیح دهند. این دقیقاً همان چیزی است که در نشست تاریخی نمایندگان مجلس در اداره کل دامپزشکی تهران اتفاق افتاد.
دکتر پیمان فلسفی (رئیس فراکسیون کشاورزی)، منوچهر متکی و دکتر ابراهیم عزیزی، سه نماینده‌ای بودند که آمدند، نشستند، شنیدند و قول دادند. این قول دادن مهم است. اما مهم‌تر از قول، اجراست و نحوه تکثیر آن به عنوان الگو در کل ادارات دامپزشکی کشور.
حالا وقت جراحی بزرگ است
سازمان دامپزشکی کشور دیگر نمی‌تواند با مدل قدیمی و منفعل اداره شود. زمان آن رسیده که این الگوی موفق تهران به یک برنامه ملی تبدیل شود:
۱. همه ادارات کل استان‌ها همزمان و با پیش‌نویس‌های واحد و آماده، به نمایندگان مجلس مراجعه کنند.
۲. جلسات نه فقط برای عکس یادگاری، بلکه برای گرفتن تعهد مکتوب و تضمینی باشد.
۳. تسری فوق‌العاده خاص، بهبود معیشت بازنشستگان و افزایش اعتبارات عملیاتی، به صورت ملی و هماهنگ پیگیری شود.
۴. و هر آنچه که می‌تواند به دامپزشکی کمک کند و...
دیگر نمی‌شود فقط واکسن زد و گزارش نوشت و منتظر ماند تا بودجه سال بعد شاید برسد.
اگر سازمان دامپزشکی کشور همین امروز این مدل را به تمام استان‌ها ابلاغ کند و یک ستاد هماهنگی ملی دیپلماسی سلامت دامپزشکی تشکیل دهد، می‌توانیم ظرف یک سال شاهد تحول واقعی در احکام کارگزینی، بودجه‌های عملیاتی و جایگاه سازمانی دامپزشکی باشیم.
امروز دامپزشکی به دیپلمات دامپزشک نیاز دارد، نه فقط صرفا دامپزشک فنی. این الگو در تهران ثابت کرد که شدنی است. حالا نوبت سازمان دامپزشکی کشور است که آن را به یک رفرم سراسری تبدیل کند. حالا باید این دیپلماسی در تمام استان‌ها جریان پیدا کند تا دامپزشکی ایران از حاشیه به متن سیاست‌گذاری امنیت غذایی و سلامت ملی بیاید.
این نه فقط یک موفقیت استانی، بلکه یک الگوی ملی آماده‌ی اجرا است. فردا باز همان کارمند دامپزشک باید برود پشت درِ بسته‌ی یک بخشداری بنشیند و منتظر بماند. و این بار، دیگر هیچ کس نمی‌پذیرد. و این سفارت‌خانه دیپلماسی سلامت در اداره کل دامپزشکی تهران، تازه کارش را آغاز کرده. حالا همه منتظرند ببینند آیا این دیپلماسی به نتیجه می‌رسد و در تمام استان‌ها جریان پیدا می‌کند و دامپزشکی ایران از حاشیه به متن سیاست‌گذاری امنیت غذایی و سلامت ملی برمی‌گردد و یا دوباره به نامه‌نگاری و عکس یادگاری ختم میشود. انتخاب با سازمان دامپزشکی کشور است. اما کارکنان دامپزشکی دیگر منتظر نمی‌مانند.
و در پایان بایستی گفت اگر سازمان دامپزشکی کشور این فرصت را از دست بدهد، تاریخ قضاوت سختی خواهد کرد.
واقعا جای تبریک داره به دکتر شریعتی خداقوت 
